نوع مقاله : مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
نویسندگان
1 الف) دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران ب) دانشیار فیزیولوژی ورزشی گروه علوم زیستی ورزش، دانشکدة علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2 دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
3 . دانشیار فیزیولوژی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه پیام نور، تهران،ایران
4 دانشیار ایمونولوژی، مرکز تحقیقات ایمونولوژی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
چکیده
سیرتوینها از جمله مولکولهای مهم درگیر در فرایند پیری بهشمار میروند. بر این اساس، مطالعۀ حاضر با هدف مقایسۀ اثر دو ماه تمرین ترکیبی با و بدون محدودیت کالری بر غلظت و فعالیت سیرتوین-1 در سلولهای تکهستهای خون محیطی (PBMCs) مردان سالم غیرفعال انجام گرفت. بدینمنظور 30 مرد غیرفعال در سه گروه همگن 10 نفری: محدودیت کالری (CR)، تمرین ترکیبی (T) و تمرین ترکیبی با محدودیت کالری (TCR)، شرکت کردند. محدودیت کالری 30 کیلوکالری/کیلوگرم/هفته بود. تمرین ترکیبی شامل 5 روز در هفته (2 جلسه تمرین مقاومتی و 3 جلسه تمرین تناوبی با شدت بالا) بود. پیش و پس از دورۀ تحقیق، غلظت و فعالیت سیرتوین-1 بهترتیب با روش اندازهگیری الایزا و فلورومتریک در PBMCs اندازهگیری شد. ظرفیت ضداکسایشی تام و مالوندیآلدهید سرمی نیز بهترتیب با روش فرپ و اسپکتروفتومتری اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس 3*2 در سطح معناداری برابر و کمتر از 5 درصد بررسی شد. نتایج حاکی از افزایش معنادار فعالیت سیرتوین-1 و ظرفیت ضداکسایشی تام سرمی متعاقب دو ماه مداخلۀ تمرین ترکیبی و محدودیت کالری است (05/0>P). با این حال، تغییرات غلظت پروتئین سیرتوین-1 و مالوندیآلدهید در هیچ از گروهها معنادار نبود (05/0<P). با توجه به تغییرات بهینۀ فعالیت سیرتوین-1، ظرفیت ضداکسایشی تام سرمی و برخی از اجزای ترکیب بدنی پس از دو ماه تمرین ترکیبی بدون محدودیت کالری، میتوان نتیجه گرفت که تمرین ترکیبی ممکن است مداخلۀ مناسبتری برای تعدیل شاخص بقای سلول در مردان غیرفعال باشد.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
The Effect of Two-month Concurrent Training with and without Calorie Restriction on Sirtuin-1 Activity and Content in the Peripheral Blood Mononuclear Cells of Inactive Men
نویسندگان [English]
- Afshar Jafari 1
- Farid Etemadian 2
- Ali Akbar Malekirad 3
- Behzad Baradaran 4
1 . Associate Professor, Department of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, University of Tabriz, Tabriz, Iran, b: Associate Professor of Exercise Physiology, Department of Biological Sciences in Sport,
2 . PhD Student, Department of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, University of Tabriz, Tabriz, Iran
3 . Associate Professor of Physiology, Department of Biology, Faculty of Science, Payame Noor University, Tehran, Iran
4 Associate Professor of Immunology, Immunology Research Center, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran
چکیده [English]
Abstract
Sirtuins have become prominent molecules in the aging process. Therefore, the present study was conducted to compare the effect of two months of concurrent training with and without calorie restriction on sirtuin-1 activity and content in the peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) of inactive men. Therefore, thirty inactive men participated in three homogeneous groups: calorie restriction (CR: n=10), concurrent training (T: n=10), and concurrent training with calorie restriction (TCR: n=10). The calorie restriction was about -30 kcal•kg-1•week-1. The training consisted of five days a week (Resistance Training: two sessions / week-1, and High- Intensity Interval Training: three sessions / week-1). Sirtuin-1 content and activity in PBMCs were measured by ELISA and fluorometric assay, respectively. To measure oxidative stress, Plasma total antioxidant capacity (TAC) and serum malondialdehyde (MDA) levels were determined by FRAP and spectrophotometry, respectively. Data were analyzed using analysis of variance at a significance level ≤ 0.05. The results showed that Sirtuin-1 activity and TAC of all three groups were significantly increased after two-month interventions (p < 0.05). However, the changes in sirtuin-1 content and MDA levels were not significant in any groups (P> 0.05). Given the optimal changes in sirtuin-1 activity in PBMCs, TAC, and somebody composition components following two-months of concurrent training without calorie restriction, it can be concluded that concurrent training may be a more appropriate intervention for modulating the cell survival indicator in inactive men.
کلیدواژهها [English]
- Exercise
- Aging
- Cell Survival
- Diet Therapy
- Oxidative Stress