گائینی, عباسعلی, قارداشی افوسی, علیرضا. (1396). تأثیر ده هفته تمرین تناوبی هوازی بر وضعیت آنتی‌اکسیدانی و اکسیدانی در بیماران دیابتی نوع دو. نشریه علوم زیستی ورزشی, 9(1), 93-108.
عباسعلی گائینی; علیرضا قارداشی افوسی. "تأثیر ده هفته تمرین تناوبی هوازی بر وضعیت آنتی‌اکسیدانی و اکسیدانی در بیماران دیابتی نوع دو". نشریه علوم زیستی ورزشی, 9, 1, 1396, 93-108.
گائینی, عباسعلی, قارداشی افوسی, علیرضا. (1396). 'تأثیر ده هفته تمرین تناوبی هوازی بر وضعیت آنتی‌اکسیدانی و اکسیدانی در بیماران دیابتی نوع دو', نشریه علوم زیستی ورزشی, 9(1), pp. 93-108.
گائینی, عباسعلی, قارداشی افوسی, علیرضا. تأثیر ده هفته تمرین تناوبی هوازی بر وضعیت آنتی‌اکسیدانی و اکسیدانی در بیماران دیابتی نوع دو. نشریه علوم زیستی ورزشی, 1396; 9(1): 93-108.
تأثیر ده هفته تمرین تناوبی هوازی بر وضعیت آنتی‌اکسیدانی و اکسیدانی در بیماران دیابتی نوع دو
1استاد، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2دانشجوی دکتری، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تأثیرپذیری وضعیت استرس اکسایشی ناشی از تمرینات تناوبی هوازی در بیماران دیابتی نوع دو طراحی و اجرا شد. 24 بیمار دیابتی نوع دو که تحت درمان دارویی بودند، با میانگین سنی 50/6 ± 29/50 سال و شاخص تودۀ بدنی 67/0 ± 21/27 کیلوگرم بر متر مربع در دو گروه تمرینی و کنترل قرار گرفتند. برنامۀ تمرینی به مدت ده هفته، سه جلسه در هفته و به مدت 40 دقیقه با شدت 80 درصد حداکثر تواتر قلبی (HRmax) اجرا شد. شاخصهای آنتی‌اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، شاخص اکسیدانی مالون دی آلدئید و نیتریت/نیترات (NOx) اندازهگیری شد. دادهها با روش آماری آنوای دوطرفه بررسی شد. نتایج نشان داد تمرین تناوبی هوازی موجب افزایش معنادار نیتریت/ نیترات (004/0P=)، GPX (001/0P=) و کاهش معنادار MDA (029/0P=) شد. درحالیکه تأثیر معناداری بر SOD (063/0P=) نداشت. علاوه‌بر این، به بهبود ظرفیت آمادگی هوازی (005/0P=) منجر شد، اما شاخصهای متابولیکی تأثیر معناداری ناشی از تمرین تناوبی هوازی نشان ندادند. ازاین‌رو می‌توان نتیجه گرفت تمرینات تناوبی هوازی از راه کاهش اکسیدانها و افزایش آنتی‌اکسیدان‌ها موجب افزایش فعالیت زیستی NO شده است. همچنین تناوبهای تمرین ورزشی با افزایش آنتی‌اکسیدان‌ها و تنش برشی موجب بهبود وضعیت اکسایشی و عملکرد اندوتلیال میشود.
The Effect of 10 Weeks of Aerobic Interval Training on Antioxidant and Oxidation Status in Type 2 Diabetic Patients
نویسندگان [English]
abbasali gaeini1؛ alireza ghardashi afousi2
1Professor, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Department of Exercise Physiology, University of Tehran, Tehran, Iran
2Ph.D. Student, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Department of Exercise Physiology, University of Tehran, Tehran, Iran
چکیده [English]
The aim of this study was to investigate the effectiveness of oxidative stress status resulted from aerobic interval training in type 2 diabetic patients. 24 type 2 diabetic patients under medical treatment (mean age 50.29 ± 6.50 years and BMI 27.21 ± 0.67 kg/m2) were divided into training and control groups. The training program was conducted for 10 weeks, 3 sessions per week and 40 min. with 80% HRmax. Antioxidant indices [superoxide dismutase (SOD) and glutathione peroxidase (GPX)], oxidant index [malondialdehyde (MDA)] and nitrite/nitrate (NOx) were measured. Data were analyzed by two-way ANOVA. Results showed that aerobic interval training significantly increased NOx (P=0.004) and GPX (P=0.001) while it significantly decreased MDA (P=0.029). This training had no significant effect on SOD (P=0.063). In addition, interval training improved aerobic fitness capacity (P=0.005), but metabolic parameters showed no significant effects resulting from aerobic interval training. Aerobic interval training increased NO bioavailability through a decrease in oxidants and an increase in antioxidants. Also, intervals of exercise training improved the oxidation status and endothelial function through an increase in antioxidants and shear stress.
کلیدواژه ها [English]
endothelial function, interval training, Oxidative Stress, type 2 diabetes
ابتدای صفحه