نویسندگان
1 کارشناس ارشد تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
2 عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
3 کارشناس ارشد تربیت بدنی دانشگاه تهران
4 عضو هیأت علمی دانشگاه بوعلی سینا
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی طول دورة حرکات موزون بر غلظت کورتیزول وتستوسترون بزاقی، خلق وخو در زنان غیر فعال انجام گرفت. به این منظور در یک کار آزمایشی نیمه تجربی19زن متاهل غیرفعال با روش نمونه گیری هدفمند در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرین حرکات موزون(12نفر) وکنترل(7نفر) تقسیم شدند. میانگین سنی آزمودنی ها 3±30 سال و قد 1/5±167سانتی متر، وزن 4/7±5/65 کیلوگرم محاسبه شد. برنامة گروه حرکات موزون 8 هفته تمرینات منظم ریتمیک هوازی با شدت 120 ضربه مترونوم که در طول دورة ثابت بود. درجلسة اول 20 دقیقه تمرین حرکات موزون انجام شد و هر چهار جلسه 10 دقیقه به مدت آن افزوده شد. هر دو هفته یک بار 6 میلی لیتر بزاق تحریک نشده قبل و پس از تمرین(هرچهارجلسه یک بار)از آزمودنی ها گرفته شد. غلظت کورتیزول و تستوسترون بزاقی به روش الایزا، خلق وخو با پرسشنامة برمزدرآغاز، میان و پایان دوره سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS نسخة 18 در تحلیل واریانس یکطرفه با اندازه گیری های مکرر و ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح معنی داری 05/0 P<استفاده شد. نتایج نشان داد غلظت سطوح استراحتی و پس از فعالیت تستوسترون کاهش معنی دار یافت (05/0P<). درحالی که سطوح استراحتی و پس ازفعالیت کورتیزول به صورت معنی داری افزایش یافت (05/0P<). بین تستوسترون با خلق وخو در جلسة اول و همچنین بین سطوح پس از فعالیت کورتیزول و خلق وخو در جلسة شانزدهم همبستگی مشاهده شد(05/0P<). به علاوه از بین اجزای شش گانة خلقی، تنها دراغتشاش فکری و تنش کاهش معنی داری مشاهده شد(05/0P<). در نتیجه می توان گفت پاسخ هورمونی تابعی از طول دورة تمرین حرکات موزون است. با در نظر گرفتن تغییرات هورمونی و همچنین کاهش تنش و اغتشاش فکری متعاقب تمرین حرکات موزون، بر مبنای همین مسئله به زنان غیرفعال توصیه می شود تا از محاسن فیزیولوژیکی و رفتاری آن بهره ببرند.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
The Effects of Repeated Aerobic Dance with Different Durations on Salivary Cortisol, Testosterone and Mood of Inactive Women
نویسندگان [English]
- Sara Sadroashrafi 1
- Mohammad Ali Azarbayejaani 2
- Yasmin Kiazad 1
- Golnoosh Sedgh Rouhi 3
- Masoud Sadrolashrafi 4
چکیده [English]
The present research was performed to investigate the effects of aerobic dance with different durations on salivary cortisol and testosterone,and consequently on the mood and body mass of inactive young women. The design of the research was quasi–experimental and the sample consisted of 19 inactive young women (mean age: 30+3 years, height: 167+5.1 cm, weight: 65.5+7.4) who were randomly divided into two groups: experimental (N=12) and control (N=7). The experimental group performed aerobic dance for 8 weeks with the intensity of 120 metronome strokes. Salivary cortisol and testosterone of all subjects were collected five times during the as well as before and after the dance. A dose of 6 ml salivary solution was obtained before and after the exercise. One–way repeated ANOVA with SPSS were used to analyze the data. The Spearman correlation coefficient was used to determine the relationship among the variables. The findings showed that testosterone concentrations decreased after the exercise and during rest. However, cortisol concentrations increased after the exercise and during rest. Positive relationships were observed between mood and testosterone concentration after the first session. The same result was obtained for cortisol after the sixteenth session. The mood variable had six subcategories out of which only two measures were found to be related with the period of exercise. The final conclusion of the study was that hormonal responses were related to the duration of the aerobic dance exercise. It is suggested that young women be more active and perform daily exercises especially aerobic dance to avoid depression and to be able to feel happier.
کلیدواژه‌ها [English]
- Aerobic Dance
- Cortisol
- Inactive Women.
- mood
- Testosterone
)