نویسندگان

• وحید ولی پور ده نو ¹
• رضا قراخانلو ²
• فاطمه رهبری زاده ³
• سیدجواد مولی ²

¹ دانشجوی دکتری دانشگاه تربیت مدرس

² دانشیار دانشگاه تربیت مدرس

³ استادیار دانشگاه تربیت مدرس

چکیده

آمادگی جسمانی به عنوان بخشی کلیدی برای اجرای بهینه در بیشتر رشته‌های ورزشی مدنظر قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی سازگاری‌های عصبی- عضلانی و عملکردی به دو شیوة تمرینی مختلف بود. در این پژوهش 14 آزمودنی مرد به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول (پلیومتریک، 7آزمودنی) تمرین پلیومتریک و گروه دوم (ترکیبی، 7 آزمودنی)، ترکیبی از تمرین مقاومتی و پلیومتریک را 3 روز در هفته به مدت 8 هفته (4 هفته تمرین مقاومتی و 4 هفته تمرین پلیومتریک) انجام دادند. به منظور ارزیابی فعالیت عصبی عضله، قبل و بعد از تمرین الکترومیوگرافی سطحی (SEMG) از عضله پهن جانبی انجام گرفت. برای تعیین قدرت عضلانی، توان عضلانی، چابکی و سرعت دویدن، به ترتیب از آزمون‌های یک تکرار بیشینه، بوسکو (5 و 60 ثانیه‌ای)، سارجنت و پرش جفت، مانع شش ضلعی و دو سرعت 35 متر استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون t زوجی و t مستقل استفاده شد و سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد SEMG در هر دو گروه افزایش یافت، اما تنها در گروه ترکیبی معنادار بود (گروه پلیومتریک 11/0P? و گروه ترکیبی 05/0P?). در آزمون‌های بوسکو، سارجنت، پرش جفت، مانع شش ضلعی و دو سرعت 35 متر، گروه پلیومتریک عملکرد بهتری داشت، اما در آزمون یک تکرار بیشینه گروه ترکیبی بهتر عمل کردند. نتیجه اینکه احتمالاً در دوره‌های کوتاه مدت (8 هفته) تمرین پلیومتریک به تنهایی نسبت به تمرین ترکیبی (مقاومتی و پلیومتریک) اثر بیشتری بر اجرای ورزشی هدفمند خواهد داشت.

کلیدواژه‌ها

• الکترومیوگرافی سطحی.
• پلیومتریک
• تمرین ترکیبی
• عضلة اسکلتی

عنوان مقاله [English]

Neuromuscular and Functional Adaptations to Selected Plyometric Training vs. Combined Resistance and Plyometric Training

نویسندگان [English]

• Vahid Vali Pour ¹
• Reza Ghara khanlou ²
• Fatima Rahbarizade ³
• Seyed Javad Mola ²

¹

²

³

چکیده [English]

Physical fitness is considered as a key component for optimal performance in most sports. The aim of this study was to investigate neuromuscular and functional adaptations to two different training methods. For this purpose, 14 male volunteers were divided randomly into two groups. Group A (plyometric) trained with plyometric training and group B (combined) trained with traditional resistance training combined with plyometric training 3 days per week for 8 weeks. To evaluate muscle neural activity, before and after training programs, surface EMG was performed on vastus lateralis muscle. Also, to determine muscle strength and power, agility and speed of movement, 1RM, Bosco, Sargent jump, Hexagonal Obstacle and 35 m dash tests were used, respectively. Paired t-test and independent t-test were used to identify any significant differences (p?0.05). Results showed that SEMG increased in both groups (plyometric group 30.27%, p?0.11; combined group 43.78%, p?0.05). In Bosco, Sargent jump, Hexagonal Obstacle and 35 m dash tests, plyometric group had better results than combined group but in 1RM test combined group had better results than plyometric group. It can be concluded that possibly, for short-term periods (8 weeks), plyometric training alone would be more effective than combined training (resistance and plyometric) in targeted exercise performance.

کلیدواژه‌ها [English]

• combined training
• plyometric
• SEMG.
• Skeletal Muscle