نویسندگان

1 دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزش دانشگاه شهید بهشتی

2 استادیار دانشگاه تهران

3 استاد دانشگاه تهران

چکیده

هدف از این پژوهش، مطالعة تأثیر مصرف کافئین بر توان بی هوازی، شاخص خستگی و سطوح لاکتات خون دانشجویان پسر ورزشکار بود. به همین منظور از میان داوطلبان شرکت‌کننده، 16 نفر با میانگین وزن 1/9± 9/68 کیلوگرم، قد 7± 73/1 سانتیمتر و سن 2 ± 24 سال به روش تصادفی ساده (قرعه‌کشی) انتخاب و براساس شاخص خستگی حاصل از پیش‌آزمون، به صورت زوج‌های همتا به دو گروه کافئین (8 = n) و دارونما (8 = n) تقسیم شدند. از آزمودنی‌ها درخواست شد که 24 ساعت قبل از شروع آزمون، از فعالیت جسمانی شدید و 48 ساعت قبل از شروع آزمون، از خوردن یا آشامیدن هرگونه مادة حاوی کافئین پرهیز کنند. جلسة اول آزمون رست (پیش‌آزمون)، بعد از گذشتن دست کم 4 ساعت از صرف غذا انجام شد و 6 دقیقه بعد از آزمون مقدار لاکتات خون آنها سنجیده شد. جلسة‌ دوم آزمون رست (پس‌آزمون)، یک هفته بعد دقیقاً مشابه جلسة اول صورت گرفت، به‌طوری که آزمودنی‌ها مصرف معمولی کافئین را ادامه دادند و 48 ساعت قبل از آزمون، مصرف آن را قطع کردند. در پس آزمون، آزمودنی ها مصرف معمولی کافئین را ادامه دادند و 48 ساعت قبل از آزمون، مصرف آن را قطع کردند. در پس‌آزمون، آزمودنی‌ها یک ساعت قبل از شروع آزمون، کافئین یا دارونما را به مقدار 6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در قالب کپسول‌های ژلاتینی مصرف کردند. تجزیه و تحلیل یافته‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری t وابسته و مستقل (05/0 =P)،‌ نشان داد مصرف کافئین بر میانگین توان، حداقل توان و شاخص خستگی تأثیر مثبت داشته، درحالی‌که بر اوج توان و مقدار لاکتات خون تأثیر معنی‌دار نداشت. به‌نظر می‌رسد مصرف کافئین در بهبود میانگین عملکرد فعالیت‌های رفت و برگشت سریع‌ کوتاه‌مدت مؤثر باشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effect of Caffeine Ingestion on Anaerobic Power; Fatigue Index and Blood lactateLlevels in Boys Athlete Students

نویسندگان [English]

  • Rohallah Ranjbar 1
  • Mohammad Reza Kordi 2
  • Abbas Ali Gaeini 3

1

2

3

چکیده [English]

The purpose of this study was to investigate the effect of caffeine ingestion on anaerobic power; fatigue index and blood lactate levels in boys athlete students. Among voluntarers 16 subjects were selected and devided into two caffeine and placebo groups in a simple – randomized manner base on fatigue index in the pretest. They were asked to prevent from doing intensified activities 24 hours prior to test start and eating or drinking which included any caffeine – related materials. The primary RAST test, as a pretest, was performed following 4 hours of lunch meal and after 6 minutes their blood lactate was measured. The secondary rast test was done after a week exactly like the first session: the subjects go on ingestion caffeine casually and interrupt it 48 hours prior to test in post test; the subjects took 6mg/kg caffeine or placebo one hour prior to test start. Dpendent and independent t –test were used as statistical method (P= 0.05) and finding suggest that caffeine ingestion has a significant positive effect on mean power, low power and fatigue index. Totally, it can be noted that caffeine ingestion is effective in shuttle – run performance.

کلیدواژه‌ها [English]

  • anaerobic power
  • blood lactate levels
  • caffeine
  • fatigue index