نویسندگان

• جواد وکیلی ¹
• علی اصغر رواسی ²
• عباسعلی گائینی ³

¹ دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزشی دانشگاه تهران

² دانشیار دانشگاه تهران

³ استاد دانشگاه تهران

چکیده

نتایج پژوهش‌های مختلف دربارة اثر تداخلی تمرینات ترکیبی بر قدرت و توان هوازی بیشینه (VO2max) متفاوت است. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر شش هفتة تمرینات ترکیبی بر قدرت بیشینه و VO2max مردان غیرورزشکار بود. به این منظور 34 دانشجوی غیرفعال و سالم (با میانگین سن 18/1± 22 سال، قد 48/6 ±54/173 سانتیمتر و وزن 50/8 ± 01/65 کیلوگرم) داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به‌صورت تصادفی در یکی از چهارگروه استقامتی (10=n)، قدرتی (8 = n)، ترکیبی (8 = n) و کنترل (8 = n) قرار گرفتند.گروه استقامتی، برنامة تمرین استقامتی اینتروال بومپا (3 روز در هفته، 25 – 5/12 دقیقه، 70 – 50 درصد HRR) را به مدت شش هفته انجام دادند. گروه قدرتی، برنامة تمرینی قدرتی (3 روز در هفته، 3 ست / 6 حرکت، 85 – 70 %RM1) و گروه ترکیبی نیز از تمرینات استقامتی و قدرتی (تمرین استقامتی قبل از ظهر و تمرین قدرتی بعد از ظهر) را اجرا کردند. گروه کنترل در هیچ برنامة تمرینی شرکت نکردند. کلیة آزمودنی‌ها قبل و بعد از برنامة تمرینی آزمون‌های ارزیابی قدرت (حرکت لیفت با دستگاه) و VO2max (آزمون بروس) را انجام دادند. نتایج تحقیق حاضر با تی وابسته نشان داد، اجرای تمرینات ترکیبی به افزایش معنی‌دار قدرت (00/0=P) و VO2max (00/0=P) آزمودنی‌ها منجر شد. به‌علاوه، با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه بین توسعة VO2max در دو گروه استقامتی (18%) و ترکیبی (16%)، اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (95/0=P). بین مقدار افزایش قدرت بیشینه در گروه قدرتی (39%) و ترکیبی (31%) به لحاظ آماری اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (31/0=P). نتیجه این که اجرای تمرینات ترکیبی هیچ اثر تداخلی در افزایش قدرت و توان هوازی بیشینه نسبت به گروه‌های قدرتی و استقامتی نداشت.

کلیدواژه‌ها

• استقامت
• تمرینات ترکیبی
• توان هوازی بیشینه.
• قدرت

عنوان مقاله [English]

Interference Effect of Concurrent (Simultaneous Strength and Endurance) Training on Maximum Strength and VO2max Development

نویسندگان [English]

• Javad Vakili ¹
• Ali Asghar Ravasi ²
• Abbas Ali Gaeini ³

چکیده [English]

The purpose of this study was to investigate the interference effect of concurrent strength and endurance training on maximum strength and VO2max in non-athletes. For this purpose, 34 sedentary healthy men (mean age 22±1.18 years, height 173.61±6.48 cm, and weight 56.13±8.50 kg) voluntarily participated in this study. Initially, subjects were randomly assigned to one of four training groups: strength (n=8), endurance (n=10), concurrent (n=8) and control (n=8). Endurance group performed Bumpa interval endurance training program for 6 weeks (3 days per week, 12.30 – 25 minutes, 50-70%HRR), strength group performed resistance program for 6 weeks (3 days per week, 6 exercises, 3 sets, 75-85% 1-RM), and combined group performed a combination of strength and endurance training for 6 weeks. Control group did not participate in any of the above mentioned training programs. All subjects performed VO2max (Bruce test) and maximum strength (mechanical lift) tests before and after the training program. One–way ANOVA was applied to examine the hypotheses. The results of paired T test showed that concurrent training significantly increased strength (p=0.000) and VO2max (p=0.000). Moreover, there was no significant difference in VO2max between concurrent (16%) and endurance (18%) (p=0.95) and in maximum strength between concurrent (31%) and strength (39%) (p=0.31).Concurrent strength and endurance training did not interfere with maximum strength and VO2max development when compared to strength and endurance training.

کلیدواژه‌ها [English]

• concurrent training
• Endurance
• Maximum Aerobic Power.
• strength