نویسندگان

• فاطمه ملکی ¹
• ولی الله دبیدی روشن ²

¹ کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش دانشگاه مازندران

² دانشیار دانشگاه مازندران

چکیده

برای مطالعة اثر تمرینات منظم بدنی و فعالیت های وامانده ساز در قبل و پس از آن بر کمپلکس فعال کنندة پلاسمینوژن بافتی (t-PA) و مهارکنندة فعال کنندة پلاسمینوژن بافتی نوع I (PAI-1) در خون، 48 سر موش صحرایی نر ویستار 3 ماهه به طور تصادفی به دو گروه تمرینی و کنترل و زیرگروه های مربوط شامل پایه، حاد قبل از یک دوره تمرین، استراحتی پس از 8 هفته تمرین، حاد پس از 8 هفته تمرین، استراحتی به دنبال 8 هفته قرارگیری در قفس، حاد پس از 8 هفته قرارگیری در قفس تقسیم شدند (هر گروه 8 سر موش). برنامه های تمرین استقامتی 8 هفته ای (هفته ای 5 جلسه و هر جلسه با سرعت 15 تا 22 متر در دقیقه به مدت 25 تا 64 دقیقه) و فعالیت وامانده ساز (5 دقیقه دویدن با سرعت 20 متر در دقیقه، 10 دقیقه دویدن با سرعت 25 متر بر دقیقه و سپس با سرعت 30 متر بر دقیقه تا حد واماندگی) روی نوارگردان بدون شیب اجرا شد. خون گیری با شرایط کاملاً مشابه و پس از دست کم 12 ساعت ناشتایی شبانه انجام شد. برای آنالیز آزمایشگاهی t-PA، PAI-1 و کمپلکس t-PA/PAI-1 از روش الایزا استفاده شد. پس از بررسی داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس در اندازه گیری های مکرر مشخص شد اجرای فعالیت های وامانده ساز قبل و پس از تمرینات منظم بدنی موجب تخریب فرایند فیبرینولیز می شود. به طور جالب توجهی این تخریب ناشی از فعالیت وامانده ساز در گروه تمرینی پس از 8 هفته تمرین بدتر از گروه کنترل بود، به طوری که موجب افزایش معنی دار t-PA (04/0 = P) و PAI-1 (000/0 = P) و غیر معنی دار t-PA/PAI-1 (857/0 = P) در گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل شد . از سوی دیگر، تمرین منظم بدنی به افزایش معنی دار t-PA (001/0 = P) و کاهش غیرمعنی دار PAI-1 (104/0= P) در مقایسه با گروه کنترل انجامید. بر اساس این یافته ها می توان گفت اجرای تمرینات منظم بدنی تاثیر زیادی بر خرابی ناشی از فعالیت وامانده ساز بر دستگاه هموستازی ندارد، اما تمرین منظم با شدت متوسط موجب بهبود نسبی فرایند فیبرینولیز می شود.

کلیدواژه‌ها

• تمرینات بدنی
• دستگاه هموستازی
• فعال کنندة پلاسمینوژن بافتی
• موش های صحرایی.

عنوان مقاله [English]

The Effects of Regular Training and Exhaustive Exercise on Complex t-PA/PAI-1 in Blood of Wistar Rats

نویسندگان [English]

• Fatemeh Maleki ¹
• Valiollah Dabidiroshan ²

¹

²

چکیده [English]

The aim of the present research was to study the effects of regular training and exhaustive exercise on t-PA/PAI-1 complex in the blood of forty eight rats. They were divided randomly into control and experimental groups and the subgroups included the primary acute, secondary acute and 8-wk regularly trained (each group 8 rats). Endurance training programs (five days a week, speed 15-22 m/min for 25-64 minutes) and exhaustive exercise (5 minutes of running with speed 20m/min, 10 minutes of running with speed 25m/min, and running with speed 30 m/min to exhaustion). Blood samples were gathered following 12 hours of overnight fasting. The tissue plasminogen activator (t-PA) and plasminogen activator inhibitor (PAI-1), t-PA/PAI-1 complex were measured by Elisa methods respectively. Data was analyzed by two-way ANOVA with repeated measures and independent t-student tests at P?0.05. The results showed that exhaustive exercise impaired fibrinolysis process and interestingly this destruction due exhaustive exercise after 8 weeks of activity was worse in training group than control group. Furthermore, significant increase in t-PA(P=0.04) and t-PA/PAI-1 complex (P=0.000) values and insignificant PAI-1(P=0.857) concentration was observed in the training group when compared with control group. In other words, regular training significantly increased t-PA (P=0.001) and insignificantly decreased PAI-1 (P=0.104) in training group when compared with the control group. These findings suggest that regular training does not highly influence destruction of hemostasis system due to exhaustive exercise. But regular training improves fibrinolysis process.

کلیدواژه‌ها [English]

• Exercise Training
• Hemostasis System
• Rats.
• Tissue Plasminogen Activator