نویسندگان

• فرناز ترابی ¹
• احمد فرخی ²

¹ استادیار دانشگاه پیام نور

² استاریار دانشگاه تهران

چکیده

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ضرباهنگ های مختلف موسیقی بر برخی شاخص های خستگی مرکزی و محیطی در زنان جوان غیرورزشکار است. به این منظور 38 دانشجوی دختر سالم انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه، تجربی 1 شامل 13 نفر، 2 ± 22 سال، تجربی 2؛ 13 نفر 2 ± 23 سال و گروه کنترل 12 نفر، 2 ± 23 سال تقسیم شدند. در ابتدا پیش آزمون مشابه شرایط تمرین از تمام گروه ها به عمل آمد، سپس برنامة تمرین اصلی به صورت 2 جلسه در هفته به مدت 6 هفتة متوالی با ارائة متغیرهای مستقل اجرا شد و در نهایت پس از اتمام آخرین جلسة تمرین، پس آزمون گرفته شد. برنامة تمرین در هر جلسه شامل رکاب زدن روی دوچرخة کارسنج تا مرز واماندگی برای هر سه گروه بود. گروه های تجربی طی تمرین با هدفون به موسیقی گوش می کردند. گروه کنترل نیز هیچ گونه مداخله موسیقی دریافت نکردند. تحلیل نتایج آزمون ضربه زنی با انگشت تفاوت زیادی را در خستگی محیطی گروه های تجربی و کنترل نشان نداد. نتایج آزمون نامیدن رنگ ها خستگی مرکزی حاصل از تمرین در گروه کنترل نسبت به دو گروه موسیقی کند و تند را تأیید کرد. تحلیل یک طرفه داده ها نشان داد که در پیش آزمون بین شاخص های خستگی اندازه گیری شده، در سه گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0P>). اما در مرحلة پس آزمون مقدار بار کاری حالت واماندگی (022/0=P) بین گروه ها معنی دار بود. آزمون تعقیبی توکی نشان داد بین گروه کنترل و گروه های تجربی اختلاف معنی داری در همة متغیرها وجود دارد (05/0 P<)، ولی بین گروه های تجربی این اختلاف معنی دار نیست (05/0 P>). به طور کلی می توان گفت موسیقی همزمان با تمرین خستگی مرکزی و محیطی را به تعویق می اندازد و در نهایت عملکرد ورزشی را افزایش می دهد

کلیدواژه‌ها

• خستگی مرکزی و محیطی
• زنان جوان غیرورزشکار
• ضرباهنگ های موسیقی

عنوان مقاله [English]

The Effect of Rhythms of Music on Central and Peripheral Fatigue Indices in Non-Athlete Young Females

نویسندگان [English]

• Farnaz Torabi ¹
• Ahmad Farokhi ²

چکیده [English]

The aim of this study was to investigate the effect of different rhythms of music on some central and peripheral fatigue indices in non-athlete young females. For this purpose, 38 healthy female students were randomly divided into three groups: fast music group or EXP1 (N=13, M+SD age: 22+2 years), slow music group or EXP2 (N=13, M+SD age: 23+2 years) and control group (N=12,M+SD age: 23+2 years). At first, pretest was performed under the same condition as the training condition; then, training program was performed for six weeks, two sessions per week and finally posttest was performed. The training program included pedaling on an ergometer until exhaustion. The experimental groups listened to music by headphones while training; control group received no musical intervention. Results of finger tapping test showed no noticeable difference in peripheral fatigue between experimental groups and control group. The results of chart for continual naming of colors test confirmed the central fatigue in control group compared with fast and slow music groups. Data analysis by one-way ANOVA showed no significant differences in fatigue indices among the three groups in the pretest (P>0.05). But in the posttest, workload of exhaustion (p=0.022) among groups was significant. Tukey post hoc test showed a significant difference in all variables between experimental groups and control group (P<0.05) while this difference was not significant between experimental groups (P>0.05). Generally, it can be concluded that music together with training delays central and peripheral fatigue and finally improves sport performance.

کلیدواژه‌ها [English]

• Central and Peripheral Fatigue
• Non-Athlete Young Females.
• Rhythms of Music