نویسندگان

1 عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه

2 استادیار دانشگاه تهران

چکیده

در سال‌های اخیر، آثار متقابل زمان جلسات فعالیت بدنی با تعداد جلسات در هفته در جهت افزایش سطح آمادگی جسمانی، مورد توجه محققان عرصة سلامت قرار گرفته است. بر این اساس، پژوهشی با هدف مقایسة اثربخشی دو برنامة تمرین بر شاخص‌های عضلانی – اسکلتی و قلبی – عروقی دختران دانشجوی کم‌تحرک طراحی و به اجرا گذاشته شد. به این منظور 111 دانشجوی کم‌تحرک داوطلب انتخاب و به‌طور تصادفی به سه گروه با میانگین و انحراف استاندارد سن، گروه‌های تک‌جلسه‌ای (37 نفر، 73/1 ± 02/21 سال)، دو جلسه‌ای (35 نفر، 17/2± 17/21 سال) و کنترل (39 نفر 27/2 ± 78/21 سال) تقسیم شدند. برنامة تمرینی تک‌جلسه‌ای شامل دویدن با شدت HRmax 70 – 60 درصد، 60 – 40 دقیقه، یک جلسه در هفته و در گروه دو جلسه‌ای، دویدن با شدت مشابه، 30 – 20 دقیقه،‌ دو جلسه در هفته به مدت 12 هفته بود. در هر دو برنامة تمرینی، تمرینات آمادگی جسمانی شامل استقامت عضلانی، انعطاف‌پذیری و چابکی اجرا شد. از آزمون‌های راکپورت، فشار خون، دو 9 × 4 متر، دراز و نشست، کشش بارفیکس، نشستن و خم شدن برای اندازه‌گیری شاخص‌های مذکور استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس دوسویه با آزمون تعقیبی بن فرنی در سطح معنی‌داری (05/0P?) نشان داد در هر دو گروه تجربی شاخص‌های قلبی – عروقی و عضلانی – اسکلتی به‌طور معنی‌داری بهبود یافت. در حالی که زمان چابکی تنها در گروه دو جلسه‌ای به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (05/0P<). به‌طور کلی شاید اجرای هر دو برنامة تمرینی سازگاری‌های مفیدی را در پی داشته و تغییر تعداد جلسات تمرین فقط بر درجة بهبود آنها تأثیر داشته است، اما در مورد چابکی، احتمالاً تأثیر تغییر تعداد جلسات بیش از مدت کل تمرین در هفته بوده است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Comparison of the Effectiveness of Two Types of Training Programs on Musculoskeletal and Cardiovascular Indices in Sedentary Female Students

نویسندگان [English]

  • S Hossein pour 1
  • Rahman Souri 2
  • Shahab Bahrami 1

چکیده [English]

The purpose of the present study was to compare the effects of one- and two-session(s)-per-week training programs on musculoskeletal and cardiovascular indices in sedentary female university students. 111 voluntary sedentary female university students were randomly divided into three groups (one session groups (OS): N=37, mean age 21.02±1.73 years, two sessions group (TN): N=35, mean age 21.17±2.17 years and control group (CS): N=39, mean age 21.78±2.27 years). OS training program included running with 60-70 HRmax, 40-60 min., 1 day/week and TS training group preformed 20-30 min. running with the same intensity, 2 days/week for 12 weeks. Physical fitness variables included muscular endurance, flexibility and agility. The Rockport test, blood pressure, 4x9m running, push up, pull up and seat and reach tests were used to measure variables. Data were analyzed by two-way ANOVA and Bonferroni post hoc test. The results showed that the musculoskeletal and cardiovascular variables improved significantly (P<0.05) whereas the time of agility decreased significantly only in TS group. Generally, both training programs may be useful and changing the number of sessions affects only their improvement, but in case of agility, the effect of changing the number of sessions might be more than the effect of the whole training period per week.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Cardiovascular Indices.
  • physical fitness
  • Sedentary Female University Students