نوع مقاله : مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
نویسندگان
1 دکتری تخصصی گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
2 استادیار علوم تشریح، مرکز تحقیقات علوم پایه پزشکی، شرکت فن آواران بافت و ژن، تهران، ایران
3 استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
چکیده
کاهش تأثیر مسمومیت قلبی ناشی از درمان با آنتراسایکیلین‌ها، راهبرد مؤثری برای بقای بیشتر مبتلایان به انواع سرطان است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر پیش‌درمان فعالیت بدنی اختیاری بر آسیب قلبی ناشی از القای مقادیر تجمعی دوکسوروبیسین در رت‌های مدل سالمندی بود. ۲۴ سر رت نر نژاد ویستار ۱۲ هفته‌ای به‌صورت تصادفی به سه گروه سالین (S)، دوکسوروبیسین (D) و فعالیت بدنی اختیاری (DWR) تقسیم شدند. سالمندی به مدت ۹ هفته و به‌وسیلۀ تزریق روزانه دی گالاکتوز (۱۰۰ میلی‌گرم/ کیلوگرم) القا شد. شش هفته فعالیت بدنی اختیاری بر روی چرخ دوار اجرا شد. در پانزده روز پایانی فعالیت بدنی و تزریق دی گالاکتوز، داروی دوکسوروبیسین با دوز تجمعی ۱۵ میلی‌گرم/ کیلوگرم (روزانه یک میلی‌گرم) تزریق شد. ۴۸ ساعت پس از پایان فعالیت بدنی و تزریق دوکسوروبیسین، حیوانات کشته شدند و بطن چپ قلب به‌منظور ارزیابی‌های هیستولوژیکی جدا شد. نتایج نشان داد که تزریق دوکسوروبیسین به افزایش غیرمعنادار شاخص آپوپتوزی و نسبت وزن قلب/ وزن بدن و از طرفی کاهش معنادار نسبت فیبر/ فضای بینابینی منجر شد (05/0P≤). همچنین در بررسی‌های کیفی بافت قلب، واکوئله شدن، تکه‌تکه شدن هستۀ سلول‌ها، به‌هم‌ریختگی ساختار بافت و از بین رفتن فیبرهای قلبی مشاهده شد. در مقابل فعالیت بدنی اختیاری قبل و در حین تزریق دوکسوروبیسین به کاهش این تغییرات منجر شد. فعالیت بدنی اختیاری در ترکیب با دوکسوروبیسین، راهبرد مؤثری برای کاهش آسیب قلبی ناشی از القای دوکسوروبیسین است.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Pre-Treatment Effect of Voluntary Physical Activity on Cardiac Damage due to the Induction of Cumulative Doses of Doxorubicin in Aging Model Rats: Histopathological Examination of Heart Tissue
نویسندگان [English]
- Ahmad Parsaeifar 1
- Zohre Mazaheri 2
- valeyollah Dabidi Roshan 3
1 Ph.D of Exercise Physiology department, Faculty of Sport Sciences, Mazandaran University, Babolsar, Iran
2 Assistant professor of anatomical sciences, Basic medical science research center, Histogenotechcompany, Tehran, Iran
3 . Professor of Exercise Physiology department, Faculty of Sport Sciences, Mazandaran University, Babolsar, Iran
چکیده [English]
Reducing the effects of anthracyclines-induced cardiac toxicity is an effective strategy for more survival of cancer patients. This study aimed at investigating the pre-treatment effect of voluntary physical activity on cardiac damage due to the induction of cumulative doses of doxorubicin in aging model rats. 24 male Wistar rats (12 weeks old) were randomly divided into 3 groups: saline (S), doxorubicin (D), and voluntary physical activity (DWR). Ageing was induced by daily injection of D-galactose (100 mg/kg) for 9 weeks. 6 weeks of voluntary physical activity was performed on a wheel running. In the last 15 days of physical activity and D-galactose injection, doxorubicin with a cumulative dose of 15 mg/kg (or 1 mg/day) was injected. 48 hours after the end of physical activity and doxorubicin injection, the animals were euthanized and their left ventricles were severed for histological evaluation. The results showed that injection of doxorubicin insignificantly increased the apoptotic index and the ratio of heart weight to body weight while significantly decreased the ratio of fiber to the interstitial space (P<0.05). In addition, qualitative studies of the heart tissue revealed vacuolation, cell nucleus fragmentation, tissue structure cluttering, and cardiac fibers destruction. In contrast, voluntary physical activity before and during doxorubicin injection reduced these changes. Voluntary physical activity in combination with doxorubicin is an effective strategy to reduce doxorubicin-induced heart damage.
کلیدواژه‌ها [English]
- Cardiac toxicity
- doxorubicin
- histological changes
- voluntary physical activity
)