دخت عبدیان, رسول, فلامرزی, امیر, احمدی, عزیزه, دخت عبدیان, رسول, سوری, رحمان, ناصری مبارکی, اسماعیل. (1392). تأثیر یک دوره افزایش شدت در فاز تیپرینگ بر برخی پاسخ‌های سازگاری تمرینی دوندگان 400 متر. نشریه علوم زیستی ورزشی, (), -. doi: 10.22059/jsb.2013.32142
رسول دخت عبدیان; امیر فلامرزی; عزیزه احمدی; رسول دخت عبدیان; رحمان سوری; اسماعیل ناصری مبارکی. "تأثیر یک دوره افزایش شدت در فاز تیپرینگ بر برخی پاسخ‌های سازگاری تمرینی دوندگان 400 متر". نشریه علوم زیستی ورزشی, , , 1392, -. doi: 10.22059/jsb.2013.32142
دخت عبدیان, رسول, فلامرزی, امیر, احمدی, عزیزه, دخت عبدیان, رسول, سوری, رحمان, ناصری مبارکی, اسماعیل. (1392). 'تأثیر یک دوره افزایش شدت در فاز تیپرینگ بر برخی پاسخ‌های سازگاری تمرینی دوندگان 400 متر', نشریه علوم زیستی ورزشی, (), pp. -. doi: 10.22059/jsb.2013.32142
دخت عبدیان, رسول, فلامرزی, امیر, احمدی, عزیزه, دخت عبدیان, رسول, سوری, رحمان, ناصری مبارکی, اسماعیل. تأثیر یک دوره افزایش شدت در فاز تیپرینگ بر برخی پاسخ‌های سازگاری تمرینی دوندگان 400 متر. نشریه علوم زیستی ورزشی, 1392; (): -. doi: 10.22059/jsb.2013.32142
تأثیر یک دوره افزایش شدت در فاز تیپرینگ بر برخی پاسخ‌های سازگاری تمرینی دوندگان 400 متر
3استاد دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران
4هیت علمی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
5کارشناس ارشد دانشگاه تهران
چکیده
تحقیق حاضر، تأثیر یک دوره افزایش شدت در فاز تیپرینگ را بررسی می‌کند. به همین منظور 14 دونده مرد (با میانگین سنی 06/4 ± 28/22 سال، قد 7/4 ± 50/177، درصد چربی 86/2 ± 07/9) داوطلبانه شرکت کردند. آزمودنی‌ها براساس رکورد 400 متر در دو گروه 7 نفری تیپر و کنترل، قرار گرفتند. بعد از آزمون اول (T1) تمرینات فزاینده 8 هفته‌ای شروع شد. آزمون دوم (T2) بعد از هفته هشتم گرفته شد. به‌دنبال آن، فاز تیپرینگ شروع شد. گروه تیپر ( حجم تمرینی 70 درصد کاهش و شدت تمرین 10 درصد افزایش) دوره تیپرینگ 14 روزه را سپری کردند و گروه کنترل با همان بار قبلی، تمرینات را ادامه داد. پس از 14 روز آزمون سوم (T3) در شرایطی مشابه با آزمون‌های قبلی گرفته شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی‌داری (05/0P?) استفاده شد. نتایج نشان داد بین T2 و T3 قدرت، توان اوج و میانگین، سرعت و عملکرد دوی 400 متر در گروه تیپر بهبود معنی‌داری دارد (05/0P?). همچنین در گروه تیپر ضربان قلب استراحت و تفاضل ضربان (تفاضل ضربان قبل و بعد فعالیت) بین T2 و T3 کاهش معنی‌داری داشت، این تغییرات در گروه کنترل معنی‌دار نبود. تغییرات ضربان قلب آزمون زیر بیشینه، در گروه تیپر بین T2 و T3، تفاوت معنی‌داری نداشت، ولی درگروه کنترل به طور معنی‌داری افزایش یافت (05/0P?). طی دوره تیپرینگ بین تغییرات قدرت با توان اوج و میانگین همبستگی مثبت و بالا (88/0R=) و بین سرعت با توان اوج و میانگین، به ترتیب همبستگی منفی بالایی (83/0- R=)، (84/0- R=) مشاهده شد. نتیجه اینکه افزایش شدت در دوره تیپرینگ در دوندگان 400 متر علاوه بر کاهش تجمع خستگی می‌تواند در افزایش سازگاری‌های زیستی حرکتی موثر باشد.
A period of increase intensity in tapering phase on some exercise adaptation responses in 400 m runners
نویسندگان [English]
rasoul Dokht Abdiyan1؛ amir falamarzi2؛ azize ahmadi2؛ rasoul dokht abdiyan3؛ R Souri4؛ esmail naseri mobaraki5
چکیده [English]
This study, Survey A period of increase exercise intensity in tapering phase, for this reason 14 man runners (with average age 22/28± 4/06 years, high 177/50± 4/7, fat percent 9/07 ± 2/86) voluntarily participated. Subjects Classification according to 400 m record in tow group, taper and control. After taken the first test (T1) 8 week progressive training was started. Second test (T2) taken after eight week. Follow that tapering phase began. Taper group (training volume 70 percent decrease and training intensity 10 percent increased) passed 14 days tapering and control group followed training with previous same loaded. After 14 days the third test (T3) was taken in same circumstances to previous tests. For data analyze used Analysis variance repeated measures ANOVA and Pearson correlation coefficient tests (P?0/05). Results showed between (T2) and (T3) in taper group, strength, peak and average power, velocity and 400 m running performance improved significantly (P?0/05). Also in taper group rest heart rate and residuum rate (Subtract HR before activity as after that) between (T2) and (T3) significantly decreased. But this change in control was not significant (P?0/05). Sub maximal heart rate variations in taper group between (T2) and (T3) was not significant differentiation. But in control group increase significantly (P?0/05).during tapering between strength variation with peak and average power showed high positive correlation (R = 0/88). Between velocity with peak and average power was high negative correlation (R= -0/83), (R= -0/84).Result that in 400 m runner during tapering phase increase intensity in addition to decrease fatigue accumulation can increase Bio motion adaptations effectively.
کلیدواژه ها [English]
bio motion adaptation, Tapering, exercise intensity, 400 m runner, training volume
ابتدای صفحه