دانشگاه تهراننشریه علوم زیستی ورزشی2008-932511220190823The Effect of Incremental Interval Endurance Training with Portulaca Supplementation on the Antioxidant Biological Indices and Oxidative Stress in Non-Active Girlsاثر یک دوره تمرین تناوبی استقامتی فزاینده بههمراه مصرف مکمل خرفه بر شاخصهای زیستی آنتیاکسیدانی و استرس اکسیداتیو در دختران غیرفعال1311467306710.22059/jsb.2019.257146.1269FAبهلولقربانیان.دانشیار فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران0000-0003-0958-0366یوسفصابریدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران0000-0002-1968-3396Journal Article20180503Increasing oxidative stress is a major factor in metabolic syndrome associated with obesity and may play a major role in the pathophysiology of various diseases such as cardiovascular diseases. The aim of this study was to investigate the effect of 8 weeks of rope training with portulaca supplementation on antioxidant biological indices (SOD, TAC, GPX) and lipid peroxidation index (MDA) in non-active girls. In this quasi-experimental study, 40 overweight and obese girls (mean BMI=27.05 ± 0.72, age range=20-25 yr) were selected from qualified subjects and randomly assigned to four groups: placebo (<em>n</em>=10), supplement (<em>n</em>=10), training (<em>n</em>=10) and training+supplement (<em>n</em>=10). The training program included 8 weeks of rope training (four sessions per week and 45 minutes each session), and daily supplementation of 1200 mg portulaca for 8 weeks. The variables were measured by ELISA method. The data were analyzed by ANOVA test at a significance level (<em>P</em><0.05). The results showed that the amounts of MAD in training+supplement and training groups decreased significantly (<em>P</em>=0.01, <em>P</em>=0.001) and SOD, GPX and TAC increased significantly in training, supplement and training+supplement groups [SOD (<em>P</em>=0.001, <em>P</em>=0.03, <em>P</em>=0.001), GPX (<em>P</em>=0.02, <em>P</em>=0.007, <em>P</em>=0.004), TAC (<em>P</em>=0.02, <em>P</em>=0.01, <em>P</em>=0.001) respectively]. It seems that incremental interval endurance training as rope training along with portulaca supplementation can improve the status of antioxidant system and reduce oxidative damage and may influence preventing cardiovascular diseases.افزایش استرس اکسایشی عامل مهمی در سندروم متابولیک مرتبط با چاقی است و احتمالاً نقش اساسی در پاتوفیزیولوژی بیماریهای مختلف مثل بیماریهای قلبی و عروقی دارد. هدف این پژوهش بررسی تأثیر هشت هفته طنابزنی و مکملدهی خرفه بر شاخصهای زیستی آنتیاکسیدانی SOD، GPX ،TAC و بر شاخص پراکسیداسیون لیپیدی MDA در دختران غیرفعال بود. در این مطالعه نیمهتجربی 40 دختر دارای اضافه وزن و چاق (میانگین شاخص تودۀ بدنی 72/0± 05/27 و دامنۀ سنی20 تا 25 سال) از بین افراد واجد شرایط بهطور تصادفی انتخاب و در چهار گروه دارونما (10 نفر)، مکمل (10 نفر)، تمرین (10 نفر) و تمرین+مکمل (10 نفر) قرار گرفتند. تمرین شامل طناب زنی بهصورت چهار جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقیقه و مصرف مکمل روزانه 1200میلیگرم خرفه به مدت هشت هفته بود. متغیرهای مورد مطالعه به روش الایزا اندازهگیری شد. تحلیل آماری دادهها بهوسیلۀ آزمون تحلیل واریانس در سطح معناداری 05/0>P انجام گرفت. نتایج نشان داد مقادیر MAD در گروههای تمرین+ مکمل و تمرین کاهش معنادار (01/0P=، 001/0(P= وSOD، GPX و TAC در گروههای تمرین، مکمل و تمرین+مکمل افزایش معنادار داشت [SOD: (001/0 P=، 03/0p= و 001/0(P=، GPX: (02/0P= ، 007/0P= ، 004/0(P=، TAC: (02/0P= ، 01/0P= ، 001/0(P=].بهنظر میرسد تمرین استقامتی تناوبی فزاینده بهصورت طنابزنی بههمراه مصرف مکمل خرفه میتواند موجب بهبود وضعیت سیستم آنتیاکسیدانی و کاهش آسیب اکسایشی شود و احتمالاً در جلوگیری از بیماریهای قلبی و عروقی مؤثر باشد.https://jsb.ut.ac.ir/article_73067_444ada20c4769d933388c6645b8b2962.pdfدانشگاه تهراننشریه علوم زیستی ورزشی2008-932511220190823The Effect of Creatine Monohydrate Supplementation with In-and-Out of Water Recovery during HIIT on C-Reactive Protein, Lipid Peroxidation and Female Swimmers’ Performanceتأثیر مکمل کراتین منوهیدرات بههمراه ریکاوریهای داخل و خارج آب طی تمرینات HIIT بر پروتئین واکنشی C، پراکسیداسیون لیپیدی و عملکرد زنان شناگر1471617306810.22059/jsb.2019.250346.1237FAلیداباباییکارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، ایرانولی اللهدبیدی روشناستاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، ایران0000-0002-2202-7349Journal Article20180203The aim of the present study was to determine the effect of creatine supplementation along with two types of recovery (in-and-out of water) on C-reactive protein (CRP) and malondialdehyde (MDA) as systemic inflammatory indices and lipid peroxidation and also swimming record in trained female swimmers. In this semi-experimental study, 16 trained female swimmers were divided randomly into two groups: in-water active recovery and out of water active recovery. They performed 6 bouts of 50m sprint swimming with 120s rest intervals actively in-out of water, in-and-out of water before and after 6 days of creatine supplementation. The three-way analysis of variance showed that 6 bouts of sprint swimming significantly increased MDA and CRP (<em>P</em>=0.001). Although the recovery type (in-and-out of water) had no significant effects on MDA, CRP and sprint swimming performance, creatine supplementation significantly reduced MDA (<em>P</em>=0.018) and improved swimming performance (<em>P</em>=0.006) in both recovery groups. It seems that specialized and non-specialized recovery strategies do not affect inflammation and stress inhibition resulted from HIIT, but creatine supplementation can reduce the systemic stress resulted from HIIT and maintain sprint swimming performance.
<br /><strong> </strong>هدف پژوهش حاضر بررسی تعیین تأثیر مکمل کراتین بههمراه دو نوع ریکاوری داخل و خارج آب بر پروتئین واکنشی c (CRP) و مالوندی آلدئید (MDA) بهترتیب بهعنوان شاخصهای التهاب سیستمیک و پراکسیداسیون لیپیدی و همچنین رکورد شنا در زنان شناگر تمرینکرده بود. در این مطالعۀ نیمهتجربی، 16 زن شناگر تمرینکرده بهطور تصادفی به دو گروه ریکاوری فعال داخل و خارج آب تقسیم شدند و شش وهله شنای سرعتی 50 متر با فاصلۀ استراحتی 120 ثانیهای را بهصورت فعال در داخل و خارج آب در قبل و پس از 6 روز مکملگیری کراتین اجرا کردند. آنالیز واریانس سهطرفه نشان داد اجرای 6 وهله شنای سرعتی موجب افزایش معنادار MDAو CRP شد (001/0=P). اگرچه نوع ریکاوری (داخل یا خارج آب) تأثیر معناداری بر MDA و CRP و همینطور عملکرد شنای سرعتی نداشت، مصرف مکمل کراتین موجب کاهش معنادار MDA (018/0=P) و بهبود عملکرد شنا (006/0=P) در هر دو گروه ریکاوری شد. بهنظر میرسد که استراتژی ریکاوری تخصصی و غیرتخصصی تأثیری بر مهار التهاب و استرس ناشی از تمرینات HIIT ندارد، اما کاربرد مکمل کراتین میتواند استرس سیستمیک ناشی از تمرینات HIIT را کاهش دهد و عملکرد شنای سرعتی راحفظ کند.https://jsb.ut.ac.ir/article_73068_f245084c3368ce593697a5a79bf56d7e.pdfدانشگاه تهراننشریه علوم زیستی ورزشی2008-932511220190823The Effect of 6 Weeks of Conditioning Training Based on Small-Sided Games with and without Vascular Occlusion on Some Physical Fitness Factors in Female Basketball Playersتأثیر شش هفته تمرین آمادهسازی بر مبنای بازی در ابعاد کوچک با و بدون انسداد عروق بر برخی از شاخصهای آمادگی جسمانی دختران بسکتبالیست1631787307010.22059/jsb.2019.253646.1250FAفاطمهکمشکیکارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایرانسیدعلیرضاحسینی کاخک. دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران0000-0002-7510-2445رویاعسکری. استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران0000-0003-4331-2293Journal Article20180228Training along with vascular occlusion is useful for increasing power and hypertrophy. The aim of this study was to investigate the effect of conditioning training based on small-sided games with and without vascular occlusion on some physical fitness factors in female basketball players. 30 female basketball players participated in this study voluntarily and randomly divided into three groups: small-sided games with vascular occlusion (<em>n</em>=10), small-sided games without vascular occlusion (<em>n</em>=10) and control (<em>n</em>=10). Training program included 6 weeks, 3 sessions a week and involved 15-28 minutes of training on a court with 15 × 14 dimensions and 20 minutes of training on the basketball court. The proximal portion of both legs of the vascular occlusion group was occluded with elastic band before the beginning of the main training. Data were analyzed using ANCOVA test at significance level of 0.05. The results indicated a significant increase in the power of lower body muscles in small-sided games with vascular occlusion group compared with the small-sided games and control groups (<em>P</em>=0.001) while there was no significant difference among the three groups in 10m and 20m speeds and maximum power. Also, aerobic power index significantly improved in small-sided games with vascular occlusion group compared with the control group (<em>P</em>=0.026). There was no difference between small-sided games and small-sided games with vascular occlusion (<em>P</em>=0.25). According to the results of this study, it is suggested that the small-sided games with vascular occlusion should be employed to improve the power of lower body muscles and both training methods should be used to improve aerobic power in female basketball players.
تمرینات همراه با انسداد عروق، تمریناتی مفید برای افزایش توان و هایپرتروفی است. هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرینات آمادهسازی بر مبنای بازی در ابعاد کوچک با و بدون انسداد عروق بر برخی از شاخصهای آمادگی جسمانی دختران بسکتبالیست بود. در این تحقیق 30 بسکتبالیست دختر بهصورت داوطلب شرکت کردند و بهصورت تصادفی به سه گروه تمرین در ابعاد کوچک همراه با انسداد عروق (10 نفر)، تمرین در ابعاد کوچک بدون انسداد عروق (10 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. برنامۀ تمرین به مدت شش هفته (سه جلسه در هفته) بود. این برنامه شامل 15 تا 28 دقیقه تمرین در زمینی با ابعاد 15×14 و 20 دقیقه تمرین در زمین اصلی بسکتبال بود. در گروه انسداد عروق، قبل از شروع تمرین اصلی، قسمت پروگزیمال هر دو پا با باند الاستیکی بسته شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون ANCOVA در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج حاکی از افزایش معنادار توان عضلات پایینتنه در گروه تمرین در ابعاد کوچک همراه با انسداد عروق نسبت به گروه تمرین در ابعاد کوچک و گروه کنترل بود (001/0 = P)، درصورتیکه بین سه گروه از لحاظ سرعت 10 متر، 20 متر و توان حداکثر تفاوت معناداری مشاهده نشد، همچنین شاخص توان هوازی در گروه تمرین در ابعاد کوچک همراه با انسداد عروق نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری یافت (026/0 = P) و بین گروه تمرین در ابعاد کوچک با گروه تمرین در ابعاد کوچک همراه با انسداد تفاوتی یافت نشد (25/0= P). با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بهمنظور بهبود توان عضلات پایینتنۀ دختران بسکتبالیست تمرین در ابعاد کوچک همراه با انسداد عروق و برای بهبود توان هوازی، هر دو روش تمرین پیشنهاد میشود.<br /> https://jsb.ut.ac.ir/article_73070_27c937f11c6057628ccea331b33870b6.pdfدانشگاه تهراننشریه علوم زیستی ورزشی2008-932511220190823The Effect of Stevia Extract Consumption and Aerobic Exercise on Serum Omentin-1 and Lipid Profile in STZ Induced Diabetic Ratsتأثیر مصرف عصارۀ استویا و تمرین هوازی بر میزان امنتین -1 سرمی و نیمرخ لیپیدی در رتهای دیابتیشده با STZ1791947309410.22059/jsb.2019.251325.1242FAعبداللهاکبریدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایرانوحیدتادیبیدانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رازی ، کرمانشاه، ایران.0000-0003-4560-5006ناصربهپور.دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رازی ، کرمانشاه، ایران0000-0003-4987-9872Journal Article20180128Omentin-1 (adipokine derived from visceral adipose tissue) is associated with the development of diabetic disorders (such as insulin resistance and dyslipidemia). While aerobic exercises are employed due to their positive effects, new research has shown that medicinal plants are effective in improving the health and preventing and treating diabetes. One of these plants is the Stevia plant. The aim of this study was to investigate the effect of aerobic exercise and stevia extract consumption on serum omentin-1 and lipid profile in diabetic rats. 35 male rats (180-220 g weight range) were randomly divided into non-diabetic control, diabetic control, diabetic exercise, diabetic extract, and diabetic exercise along with stevia groups. Aerobic exercises included running on the treadmill, 5 days a week for 6 weeks and the extract was received in the same period. At the end of the intervention, blood samples were collected to measure the omentin-1 levels and lipid profile. Data were analyzed by one-way ANOVA and Tukey test.Results showed that omentin-1 levels in diabetic control group were lower than non-diabetic control group (<em>P</em>=0.001). The aerobic exercise program and stevia consumption significantly increased omentin-1 and HDL and significantly decreased TG, TC, LDL and VLDL in the experimental groups compared with the diabetic control group (<em>P</em><0.05). These results indicated an increase in omentin-1 and improvement of lipid profile after aerobic exercise and stevia extract consumption. These effects were higher when exercise and stevia were used simultaneously.امنتین-1، آدیپوکین مترشح از بافت چربی احشایی، در توسعۀ اختلالات مرتبط با دیابت (همچون مقاومت انسولینی و دیس لیپیدمی) نقش دارد. ضمن استفاده از تمرینات هوازی بهدلیل تأثیرات مثبت آنها، ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪی از ﮔﯿﺎﻫﺎن داروﯾﯽ را در ﺑﻬﺒﻮد ﺳﻄﺢ ﺳﻼﻣﺖ، ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ درﻣﺎن ﺑﯿﻤﺎری دﯾﺎﺑﺖ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﯽداﻧﻨﺪ. یکی از اﯾﻦ ﮔﯿﺎﻫﺎن، ﮔﯿﺎه اﺳﺘﻮﯾﺎست. هدف این پژوهش، بررسی اثر تمرین هوازی و مصرف عصارۀ استویا، بر میزان امنتین-1 سرمی و نیمرخ لیپیدی در رتهای دیابتی بود. 35 ﺳﺮ رت ﻧﺮ در محدودۀ وزنی180تا220 ﮔﺮم بهطور ﺗﺼﺎدﻓﻲ به گروههای ﻛﻨﺘﺮل ﻏﻴﺮدﻳﺎﺑﺘﻲ، ﻛﻨﺘﺮل دﻳﺎﺑﺘﻲ، دﻳﺎﺑﺘﻲ ﺗﻤﺮﻳﻦ، دیابتی عصاره و دیابتی تمرین همراه با استویا تقسیم شدند. ﺗﻤﺮﻳنات هوازی ﺷﺎﻣﻞ دویدن بر روی تردمیل (5 روز در ﻫﻔﺘﻪ، ﺑه مدت 6 ﻫﻔﺘﻪ) بود، دریافت عصاره نیز در همین مدت ادامه یافت. در پایان مداخله نمونههای خونی بهمنظور سنجش مقادیر امنتین-1 و نیمرخ لیپیدی بهدست آمد. دادهها ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن آنوآ یکسویه و آزمون توکی ﺗﺤﻠﯿﻞ شد. نتایج نشان داد ﺳﻄﻮح ﺳﺮﻣﯽ اﻣﻨﺘﯿﻦ- 1 در ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل دﯾﺎﺑﺘﯽ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﻏﯿﺮدﯾﺎﺑﺘﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﺑﻮد (001/0= P). برنامۀ تمرینی هوازی و دریافت استویا به افزایش معنادار امنتین-1 و HDL و کاهش معنادار TG ، TC، LDLو VLDLدر گروههای تجربی نسبت به گروه کنترل دیابتی منجر شد (05/0P<). اﻳﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﻛﻲ از افزایش اﻣﻨﺘﻴﻦ-1 و بهبود ﭘﺮوﻓﺎﻳﻞ ﻟﻴﭙﻴﺪی پس از انجام تمرین هوازی و مصرف استویا بود. این تأثیرات هنگام استفادۀ همزمان از تمرین و استویا بیشتر بود.https://jsb.ut.ac.ir/article_73094_0151d87b878ea6afd343a5206f5ec322.pdfدانشگاه تهراننشریه علوم زیستی ورزشی2008-932511220190823The Effect of 8 Weeks of Resistance Training with Tribulus Supplementation on Plasma Levels of Testosterone and IGF-1 in Elderly Menتأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و مکملدهی تریبولوس بر سطوح تستوسترون و IGF-1 پلاسمای مردان سالمند1952077307210.22059/jsb.2019.266395.1312FAبهمندل افروزکارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش، گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایرانروح اللهحق شناساستادیار فیزیولوژی ورزش، گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران0000-0002-0560-6306محسنابراهیمیاستادیار فیزیولوژی ورزش، گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایرانJournal Article20180928One of the consequences of aging is reduced testosterone and IGF-1, which can lead to muscular atrophy and motor weakness in the elderly. The aim of this study was to investigate the effect of 8 weeks of resistance training with tribulus supplementation on plasma levels of testosterone and IGF-1 in elderly men. 44 elderly men (mean age: 64±2.80 yrs) were selected and randomly divided into 4 groups (each group 11 subjects): resistance training + supplementation (ES), resistance training + placebo (EP), resistance training and control. The training groups performed resistance training protocol for 8 weeks, 3 sessions per week. ES group used 1250 mg of tribulus supplementation per day. ELIZA method was used to measure biochemical parameters and ANCOVA was used for data analysis.The results showed a significant difference between the ES group and the other groups in the testosterone and glucose variables (<em>P</em><0.001). In other groups, there was no significant difference in these variables. There was no significant difference in IGF-1 and BMI among the groups. Finally, the findings of this study showed that tribulus supplementation along with resistance training could increase the testosterone level in the elderly men and reduce blood glucose level.از پیامدهای افزایش سن، کاهش تستوسترون و IGF-1 است که میتواند به آتروفی عضلانی و فقر حرکتی در سالمندان منجر شود. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با مکملدهی تریبولوس بر سطوح تستوسترون و IGF–1 پلاسمای مردان سالمند است. به همین منظور ۴۴ مرد سالمند با میانگین سنی80/2±64 سال انتخاب و بهطور تصادفی در چهار گروه ۱۱نفری، گروه تمرین مقاومتی+مکمل (ES)، گروه تمرین مقاومتی+دارونما (EP)، گروه تمرین مقاومتی و گروه کنترل قرار گرفتند. گروههای تمرین، برنامۀ تمرین مقاومتی را هشت هفته، هر هفته ۳ جلسه اجرا کردند. گروه ES، روزانه ۱۲۵۰ میلیگرم مکمل تریبولوس مصرف کردند. از روش الایزا برای اندازهگیری متغیرهای بیوشیمیایی و از آزمون تحلیل کوواریانس برای تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری را بین گروه ES با سایر گروهها در متغیرهای تستوسترون و گلوکز نشان داد (001/0P<). در سایر گروهها تفاوت معناداری بین این متغیرها مشاهده نشد. همچنین تفاوت معناداری بین IGF-1 و BMI در هیچکدام از گروهها مشاهده نشد. در نهایت یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که مصرف مکمل تریبولوس بههمراه تمرین مقاومتی میتواند سطح تستوسترون را در مردان سالمند، افزایش و سطح گلوکز خون را کاهش دهد.https://jsb.ut.ac.ir/article_73072_65f5f1ea07a883df76fdc5cfa756ed05.pdfدانشگاه تهراننشریه علوم زیستی ورزشی2008-932511220190823The Comparison of Combination of 8 Weeks of Resistance Training with Blood Flow Restriction and Traditional Resistance Training Based on Linear and Undulating Periodization on Hypertrophy, Strength, Muscular Endurance and Explosive Power in Active Girlsمقایسۀ اثر ترکیب هشت هفته تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و سنتی براساس زمانبندی خطی و موجی بر هایپرتروفی، قدرت، استقامت عضلانی و توان انفجاری دختران فعال2092247307710.22059/jsb.2019.257801.1274FAشیماقرداشخانیکارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، ساری، ایرانامینفرزانه حصاریاستادیار فیزیولوژی ورزش، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، ساری، ایران0000-0003-3477-8286Journal Article20180612
Most studies have commonly utilized traditional resistance training in training periodization and the effect of resistance training with blood flow restriction is not perfectly clear in this periodization. Therefore, the aim of this study was to compare the combination of eight weeks of resistance training with blood flow restriction and traditional resistance training based on linear and undulating periodization on hypertrophy, strength, muscular endurance and power in active girls. 26 active girls were randomly assigned to three groups: resistance training with no periodization, linear periodization and undulating periodization. Traditional strength training (TST) was performed with the intensity of 75% 1RM and blood flow restriction training (BFRT) was performed with the intensity of 30% 1RM. In linear periodization group, subjects performed BFRT during the first 4 weeks and TST during the second 4 weeks. In undulating periodization group, participants switched from BFRT to TST every session. The non-periodization group performed TST with constant intensity. For analyzing the data, one-way ANOVA was used. The results showed a significant increase in all groups from pretest to posttest for rectus femoris and vastus medialis cross sections, strength and endurance of quadriceps and hamstring and explosive power of legs. There was no significant difference among the groups in no variables except for vastus intermedius cross section. Combination of BFRT and TST in the form of linear or undulating periodization and non-periodization resistance training have both similar effects on hypertrophy, strength, endurance and explosive power of legs in active girls.بیشتر مطالعات اغلب تمرینات مقاومتی سنتی را در زمانبندی تمرین بهکار بردهاند و اثر تمرینات مقاومتی با محدودیت جریان خون در زمانبندی تمرین روشن نیست. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر، مقایسۀ تأثیر ترکیب هشت هفته تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و تمرین مقاومتی سنتی بهصورت زمانبندی خطی و موجی بر هایپرتروفی، قدرت، استقامت و توان عضلانی دختران فعال بود. 26 دختر فعال بهصورت تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی بدون زمانبندی، زمانبندی خطی و زمانبندی موجی قرار گرفتند. شدت تمرین مقاومتی سنتی 75 درصد و شدت تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون 30 درصد یک تکرار بیشینه بود. در گروه زمانبندی خطی، 4 هفتۀ اول تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و 4 هفتۀ دوم تمرین مقاومتی سنتی و در گروه زمانبندی موجی، یک روز تمرین با محدودیت جریان خون و روز دیگر تمرین مقاومتی سنتی و در گروه بدون زمانبندی، تمرین مقاومتی سنتی با شدت ثابت انجام گرفت. برای تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. نتایج نشان داد که افزایش معناداری از پیشآزمون به پسآزمون در تمام گروهها برای سطح مقطع عضلات راست رانی و پهن داخلی، قدرت و استقامت عضلات چهارسرران و همسترینگ و توان انفجاری پاها مشاهده شد. تفاوت معناداری بین گروهها در هیچیک از متغیرها بهغیر از سطح مقطع عضلۀ پهن میانی وجود نداشت. ترکیب تمرین مقاومتی سنتی و تمرین با محدودیت جریان خون به هر دو شکل زمانبندی خطی و موجی تأثیرات مشابهی با تمرین مقاومتی بدون زمانبندی بر هایپرتروفی، قدرت، استقامت و توان انفجاری پاهای دختران فعال دارد.https://jsb.ut.ac.ir/article_73077_2099dcf5d0a64028d293f0f005b5d1ab.pdfدانشگاه تهراننشریه علوم زیستی ورزشی2008-932511220190823The Effect of High Intensity Interval Training on Gene Expression of MuRF1 and TRAF6 in Extensor Digitorum Longus (EDL) Muscle of Aged Miceاثر تمرین اینتروال شدید بر بیان ژنهای TRAF6 و MuRF1 در عضلۀ بازکنندۀ طویل انگشتان پای موشهای پیر2252377307810.22059/jsb.2019.262132.1297FAعبدالرضاکاظمیدانشیار فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ولیعصر (عج)، رفسنجان، ایران0000-0003-1082-6335سلامانبربطکارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایرانJournal Article20181113One of the mechanisms involved in muscle atrophy is TRAF6/MuRF1 path, which may increase muscle breakdown. The aim of the present study was to investigate the effect of high intensity interval training (HIIT) on gene expression of MuRF1 andTRAF6in EDL muscle of aged C57bl/6 mice. For this purpose, 28 C57bl/6 aged (<em>n</em>=14) and adult (<em>n</em>=14) mice of each group were assigned to two groups: training (<em>n</em>=7) and control (<em>n</em>=7). After one week of familiarization, training groups participated in 4 weeks of HIIT program. The mice were sacrificed 48 hours after the last training session and their EDL muscle were extracted and the gene expressions were measured with Real-time PCR technique. The comparison of aged and adult groups showed that aging had a significant effect on MuRF1 and TRAF6 mRNA gene expression (<em>P</em>=0.005 and <em>P</em>=0.004 respectively). Also, training drastically influenced MuRF1 and TRAF6 expression (<em>P</em>=0.0001). The findings also showed that aging had a significant effect on EDL muscle weight as a significant difference was observed between aging and adult control groups (<em>P</em>=0.032). But this amount was not statistically significant in both adult (<em>P</em>=0.117) and aged (<em>P</em>=0.321) groups. Thus, aging is associated with an increase in MuRF1 andTRAF6gene expression, which could possibly be involved in muscle mass changes associated with aging. Since high intensity interval training decrease the expression of these genes, it can be utilized to maintain muscle mass during aging.یکی از سازوکارهای دخیل در آتروفی عضلانی مسیر TRAF6/MuRF1 است که ممکن است تجزیۀ عضلانی را افزایش دهد. ازاینرو هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین HIIT بر بیان ژنهای TRAF6 و MuRF1 عضلۀ بازکنندۀ طویل انگشتان پای ((EDL موشهای پیر C57bl/6 بود. بدینمنظور، 28 سر موش C57bl/6 پیر (14=n) و بالغ (14=n) هر گروه در 2 گروه تمرین (7=n) و کنترل (7=n) قرار گرفتند که گروههای تمرین بعد از یک هفته آشناسازی در برنامۀ 4 هفته HIIT شرکت کردند و 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرینی قربانی و عضلۀ EDL استخراج و بهوسیلۀ روش Real-time Pcr بیان ژنها اندازهگیری شد. در مقایسۀ گروههای پیر و بالغ، عامل پیری اثر معناداری بر بیان ژنهای TRAF6 و MuRF1 دارد (بهترتیب 005/0=<em>P</em><em> و </em>004/0=<em>P</em>)، همچنین تمرین ورزشی بهطور چشمگیری بیان این دو را تحت تأثیر قرار میدهد (0001/0=<em>P</em>). همچنین یافتهها نشان میدهد که پیری اثر معناداری بر وزن نسبی عضله EDL داشته است، بهطوریکه اختلاف معناداری بین گروههای بالغ و پیر کنترل (032/0=<em>P</em>) مشاهده شد، ولی این مقدار به لحاظ آماری در هر دو گروههای بالغ (117/0=<em>P</em>) و پیر (321/0=<em>P</em>) معنادار نبود. بنابراین، بالا رفتن سن همراه با افزایش بیان ژنهای TRAF6 و MuRF1 است که احتمالاً در تغییرات تودۀ عضلانی همراه با افزایش سن درگیرند و با توجه به اینکه تمرینات با شدت بالا بیان این ژنها را کاهش میدهد، این تمرینات میتوانند در دوران سالمندی بهمنظور حفظ تودۀ عضلانی استفاده شوند.https://jsb.ut.ac.ir/article_73078_d817f74d8d0cf1cd051d7e5c414f9eff.pdf