2024-03-29T02:25:54Z
https://jsb.ut.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=9631
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1398
11
2
اثر یک دوره تمرین تناوبی استقامتی فزاینده بههمراه مصرف مکمل خرفه بر شاخصهای زیستی آنتیاکسیدانی و استرس اکسیداتیو در دختران غیرفعال
بهلول
قربانیان
یوسف
صابری
افزایش استرس اکسایشی عامل مهمی در سندروم متابولیک مرتبط با چاقی است و احتمالاً نقش اساسی در پاتوفیزیولوژی بیماریهای مختلف مثل بیماریهای قلبی و عروقی دارد. هدف این پژوهش بررسی تأثیر هشت هفته طنابزنی و مکملدهی خرفه بر شاخصهای زیستی آنتیاکسیدانی SOD، GPX ،TAC و بر شاخص پراکسیداسیون لیپیدی MDA در دختران غیرفعال بود. در این مطالعه نیمهتجربی 40 دختر دارای اضافه وزن و چاق (میانگین شاخص تودۀ بدنی 72/0± 05/27 و دامنۀ سنی20 تا 25 سال) از بین افراد واجد شرایط بهطور تصادفی انتخاب و در چهار گروه دارونما (10 نفر)، مکمل (10 نفر)، تمرین (10 نفر) و تمرین+مکمل (10 نفر) قرار گرفتند. تمرین شامل طناب زنی بهصورت چهار جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقیقه و مصرف مکمل روزانه 1200میلیگرم خرفه به مدت هشت هفته بود. متغیرهای مورد مطالعه به روش الایزا اندازهگیری شد. تحلیل آماری دادهها بهوسیلۀ آزمون تحلیل واریانس در سطح معناداری 05/0>P انجام گرفت. نتایج نشان داد مقادیر MAD در گروههای تمرین+ مکمل و تمرین کاهش معنادار (01/0P=، 001/0(P= وSOD، GPX و TAC در گروههای تمرین، مکمل و تمرین+مکمل افزایش معنادار داشت [SOD: (001/0 P=، 03/0p= و 001/0(P=، GPX: (02/0P= ، 007/0P= ، 004/0(P=، TAC: (02/0P= ، 01/0P= ، 001/0(P=].بهنظر میرسد تمرین استقامتی تناوبی فزاینده بهصورت طنابزنی بههمراه مصرف مکمل خرفه میتواند موجب بهبود وضعیت سیستم آنتیاکسیدانی و کاهش آسیب اکسایشی شود و احتمالاً در جلوگیری از بیماریهای قلبی و عروقی مؤثر باشد.
تمرین طنابزنی
بیومارکرهای آنتی اکسیدانی
دختران غیرفعال
مکملدهی خرفه
2019
08
23
131
146
https://jsb.ut.ac.ir/article_73067_444ada20c4769d933388c6645b8b2962.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1398
11
2
تأثیر مکمل کراتین منوهیدرات بههمراه ریکاوریهای داخل و خارج آب طی تمرینات HIIT بر پروتئین واکنشی C، پراکسیداسیون لیپیدی و عملکرد زنان شناگر
لیدا
بابایی
ولی الله
دبیدی روشن
هدف پژوهش حاضر بررسی تعیین تأثیر مکمل کراتین بههمراه دو نوع ریکاوری داخل و خارج آب بر پروتئین واکنشی c (CRP) و مالوندی آلدئید (MDA) بهترتیب بهعنوان شاخصهای التهاب سیستمیک و پراکسیداسیون لیپیدی و همچنین رکورد شنا در زنان شناگر تمرینکرده بود. در این مطالعۀ نیمهتجربی، 16 زن شناگر تمرینکرده بهطور تصادفی به دو گروه ریکاوری فعال داخل و خارج آب تقسیم شدند و شش وهله شنای سرعتی 50 متر با فاصلۀ استراحتی 120 ثانیهای را بهصورت فعال در داخل و خارج آب در قبل و پس از 6 روز مکملگیری کراتین اجرا کردند. آنالیز واریانس سهطرفه نشان داد اجرای 6 وهله شنای سرعتی موجب افزایش معنادار MDAو CRP شد (001/0=P). اگرچه نوع ریکاوری (داخل یا خارج آب) تأثیر معناداری بر MDA و CRP و همینطور عملکرد شنای سرعتی نداشت، مصرف مکمل کراتین موجب کاهش معنادار MDA (018/0=P) و بهبود عملکرد شنا (006/0=P) در هر دو گروه ریکاوری شد. بهنظر میرسد که استراتژی ریکاوری تخصصی و غیرتخصصی تأثیری بر مهار التهاب و استرس ناشی از تمرینات HIIT ندارد، اما کاربرد مکمل کراتین میتواند استرس سیستمیک ناشی از تمرینات HIIT را کاهش دهد و عملکرد شنای سرعتی راحفظ کند.
استرس اکسایشی
شنا
ریکاوری
مکمل کراتین
2019
08
23
147
161
https://jsb.ut.ac.ir/article_73068_f245084c3368ce593697a5a79bf56d7e.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1398
11
2
تأثیر شش هفته تمرین آمادهسازی بر مبنای بازی در ابعاد کوچک با و بدون انسداد عروق بر برخی از شاخصهای آمادگی جسمانی دختران بسکتبالیست
فاطمه
کمشکی
سیدعلیرضا
حسینی کاخک
رویا
عسکری
تمرینات همراه با انسداد عروق، تمریناتی مفید برای افزایش توان و هایپرتروفی است. هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرینات آمادهسازی بر مبنای بازی در ابعاد کوچک با و بدون انسداد عروق بر برخی از شاخصهای آمادگی جسمانی دختران بسکتبالیست بود. در این تحقیق 30 بسکتبالیست دختر بهصورت داوطلب شرکت کردند و بهصورت تصادفی به سه گروه تمرین در ابعاد کوچک همراه با انسداد عروق (10 نفر)، تمرین در ابعاد کوچک بدون انسداد عروق (10 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. برنامۀ تمرین به مدت شش هفته (سه جلسه در هفته) بود. این برنامه شامل 15 تا 28 دقیقه تمرین در زمینی با ابعاد 15×14 و 20 دقیقه تمرین در زمین اصلی بسکتبال بود. در گروه انسداد عروق، قبل از شروع تمرین اصلی، قسمت پروگزیمال هر دو پا با باند الاستیکی بسته شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون ANCOVA در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج حاکی از افزایش معنادار توان عضلات پایینتنه در گروه تمرین در ابعاد کوچک همراه با انسداد عروق نسبت به گروه تمرین در ابعاد کوچک و گروه کنترل بود (001/0 = P)، درصورتیکه بین سه گروه از لحاظ سرعت 10 متر، 20 متر و توان حداکثر تفاوت معناداری مشاهده نشد، همچنین شاخص توان هوازی در گروه تمرین در ابعاد کوچک همراه با انسداد عروق نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری یافت (026/0 = P) و بین گروه تمرین در ابعاد کوچک با گروه تمرین در ابعاد کوچک همراه با انسداد تفاوتی یافت نشد (25/0= P). با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بهمنظور بهبود توان عضلات پایینتنۀ دختران بسکتبالیست تمرین در ابعاد کوچک همراه با انسداد عروق و برای بهبود توان هوازی، هر دو روش تمرین پیشنهاد میشود.
آمادگی جسمانی
انسداد عروق
تمرین در ابعاد کوچک
دختران بسکتبالیست
2019
08
23
163
178
https://jsb.ut.ac.ir/article_73070_27c937f11c6057628ccea331b33870b6.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1398
11
2
تأثیر مصرف عصارۀ استویا و تمرین هوازی بر میزان امنتین -1 سرمی و نیمرخ لیپیدی در رتهای دیابتیشده با STZ
عبدالله
اکبری
وحید
تادیبی
ناصر
بهپور
امنتین-1، آدیپوکین مترشح از بافت چربی احشایی، در توسعۀ اختلالات مرتبط با دیابت (همچون مقاومت انسولینی و دیس لیپیدمی) نقش دارد. ضمن استفاده از تمرینات هوازی بهدلیل تأثیرات مثبت آنها، ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪی از ﮔﯿﺎﻫﺎن داروﯾﯽ را در ﺑﻬﺒﻮد ﺳﻄﺢ ﺳﻼﻣﺖ، ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ درﻣﺎن ﺑﯿﻤﺎری دﯾﺎﺑﺖ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﯽداﻧﻨﺪ. یکی از اﯾﻦ ﮔﯿﺎﻫﺎن، ﮔﯿﺎه اﺳﺘﻮﯾﺎست. هدف این پژوهش، بررسی اثر تمرین هوازی و مصرف عصارۀ استویا، بر میزان امنتین-1 سرمی و نیمرخ لیپیدی در رتهای دیابتی بود. 35 ﺳﺮ رت ﻧﺮ در محدودۀ وزنی180تا220 ﮔﺮم بهطور ﺗﺼﺎدﻓﻲ به گروههای ﻛﻨﺘﺮل ﻏﻴﺮدﻳﺎﺑﺘﻲ، ﻛﻨﺘﺮل دﻳﺎﺑﺘﻲ، دﻳﺎﺑﺘﻲ ﺗﻤﺮﻳﻦ، دیابتی عصاره و دیابتی تمرین همراه با استویا تقسیم شدند. ﺗﻤﺮﻳنات هوازی ﺷﺎﻣﻞ دویدن بر روی تردمیل (5 روز در ﻫﻔﺘﻪ، ﺑه مدت 6 ﻫﻔﺘﻪ) بود، دریافت عصاره نیز در همین مدت ادامه یافت. در پایان مداخله نمونههای خونی بهمنظور سنجش مقادیر امنتین-1 و نیمرخ لیپیدی بهدست آمد. دادهها ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن آنوآ یکسویه و آزمون توکی ﺗﺤﻠﯿﻞ شد. نتایج نشان داد ﺳﻄﻮح ﺳﺮﻣﯽ اﻣﻨﺘﯿﻦ- 1 در ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل دﯾﺎﺑﺘﯽ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﻏﯿﺮدﯾﺎﺑﺘﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﺑﻮد (001/0= P). برنامۀ تمرینی هوازی و دریافت استویا به افزایش معنادار امنتین-1 و HDL و کاهش معنادار TG ، TC، LDLو VLDLدر گروههای تجربی نسبت به گروه کنترل دیابتی منجر شد (05/0P<). اﻳﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﻛﻲ از افزایش اﻣﻨﺘﻴﻦ-1 و بهبود ﭘﺮوﻓﺎﻳﻞ ﻟﻴﭙﻴﺪی پس از انجام تمرین هوازی و مصرف استویا بود. این تأثیرات هنگام استفادۀ همزمان از تمرین و استویا بیشتر بود.
آدیپوکین
استویا
امنتین
تمرین هوازی
دیابت
2019
08
23
179
194
https://jsb.ut.ac.ir/article_73094_0151d87b878ea6afd343a5206f5ec322.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1398
11
2
تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و مکملدهی تریبولوس بر سطوح تستوسترون و IGF-1 پلاسمای مردان سالمند
بهمن
دل افروز
روح الله
حق شناس
محسن
ابراهیمی
از پیامدهای افزایش سن، کاهش تستوسترون و IGF-1 است که میتواند به آتروفی عضلانی و فقر حرکتی در سالمندان منجر شود. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با مکملدهی تریبولوس بر سطوح تستوسترون و IGF–1 پلاسمای مردان سالمند است. به همین منظور ۴۴ مرد سالمند با میانگین سنی80/2±64 سال انتخاب و بهطور تصادفی در چهار گروه ۱۱نفری، گروه تمرین مقاومتی+مکمل (ES)، گروه تمرین مقاومتی+دارونما (EP)، گروه تمرین مقاومتی و گروه کنترل قرار گرفتند. گروههای تمرین، برنامۀ تمرین مقاومتی را هشت هفته، هر هفته ۳ جلسه اجرا کردند. گروه ES، روزانه ۱۲۵۰ میلیگرم مکمل تریبولوس مصرف کردند. از روش الایزا برای اندازهگیری متغیرهای بیوشیمیایی و از آزمون تحلیل کوواریانس برای تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری را بین گروه ES با سایر گروهها در متغیرهای تستوسترون و گلوکز نشان داد (001/0P<). در سایر گروهها تفاوت معناداری بین این متغیرها مشاهده نشد. همچنین تفاوت معناداری بین IGF-1 و BMI در هیچکدام از گروهها مشاهده نشد. در نهایت یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که مصرف مکمل تریبولوس بههمراه تمرین مقاومتی میتواند سطح تستوسترون را در مردان سالمند، افزایش و سطح گلوکز خون را کاهش دهد.
تمرین مقاومتی
تریبولوس
تستوسترون
سالمندان
2019
08
23
195
207
https://jsb.ut.ac.ir/article_73072_65f5f1ea07a883df76fdc5cfa756ed05.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1398
11
2
مقایسۀ اثر ترکیب هشت هفته تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و سنتی براساس زمانبندی خطی و موجی بر هایپرتروفی، قدرت، استقامت عضلانی و توان انفجاری دختران فعال
شیما
قرداشخانی
امین
فرزانه حصاری
بیشتر مطالعات اغلب تمرینات مقاومتی سنتی را در زمانبندی تمرین بهکار بردهاند و اثر تمرینات مقاومتی با محدودیت جریان خون در زمانبندی تمرین روشن نیست. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر، مقایسۀ تأثیر ترکیب هشت هفته تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و تمرین مقاومتی سنتی بهصورت زمانبندی خطی و موجی بر هایپرتروفی، قدرت، استقامت و توان عضلانی دختران فعال بود. 26 دختر فعال بهصورت تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی بدون زمانبندی، زمانبندی خطی و زمانبندی موجی قرار گرفتند. شدت تمرین مقاومتی سنتی 75 درصد و شدت تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون 30 درصد یک تکرار بیشینه بود. در گروه زمانبندی خطی، 4 هفتۀ اول تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و 4 هفتۀ دوم تمرین مقاومتی سنتی و در گروه زمانبندی موجی، یک روز تمرین با محدودیت جریان خون و روز دیگر تمرین مقاومتی سنتی و در گروه بدون زمانبندی، تمرین مقاومتی سنتی با شدت ثابت انجام گرفت. برای تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. نتایج نشان داد که افزایش معناداری از پیشآزمون به پسآزمون در تمام گروهها برای سطح مقطع عضلات راست رانی و پهن داخلی، قدرت و استقامت عضلات چهارسرران و همسترینگ و توان انفجاری پاها مشاهده شد. تفاوت معناداری بین گروهها در هیچیک از متغیرها بهغیر از سطح مقطع عضلۀ پهن میانی وجود نداشت. ترکیب تمرین مقاومتی سنتی و تمرین با محدودیت جریان خون به هر دو شکل زمانبندی خطی و موجی تأثیرات مشابهی با تمرین مقاومتی بدون زمانبندی بر هایپرتروفی، قدرت، استقامت و توان انفجاری پاهای دختران فعال دارد.
زمانبندی تمرین مقاومتی
محدودیت جریان خون
هایپرتروفی عضلانی
2019
08
23
209
224
https://jsb.ut.ac.ir/article_73077_2099dcf5d0a64028d293f0f005b5d1ab.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1398
11
2
اثر تمرین اینتروال شدید بر بیان ژنهای TRAF6 و MuRF1 در عضلۀ بازکنندۀ طویل انگشتان پای موشهای پیر
عبدالرضا
کاظمی
سلامان
بربط
یکی از سازوکارهای دخیل در آتروفی عضلانی مسیر TRAF6/MuRF1 است که ممکن است تجزیۀ عضلانی را افزایش دهد. ازاینرو هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین HIIT بر بیان ژنهای TRAF6 و MuRF1 عضلۀ بازکنندۀ طویل انگشتان پای ((EDL موشهای پیر C57bl/6 بود. بدینمنظور، 28 سر موش C57bl/6 پیر (14=n) و بالغ (14=n) هر گروه در 2 گروه تمرین (7=n) و کنترل (7=n) قرار گرفتند که گروههای تمرین بعد از یک هفته آشناسازی در برنامۀ 4 هفته HIIT شرکت کردند و 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرینی قربانی و عضلۀ EDL استخراج و بهوسیلۀ روش Real-time Pcr بیان ژنها اندازهگیری شد. در مقایسۀ گروههای پیر و بالغ، عامل پیری اثر معناداری بر بیان ژنهای TRAF6 و MuRF1 دارد (بهترتیب 005/0=P و 004/0=P)، همچنین تمرین ورزشی بهطور چشمگیری بیان این دو را تحت تأثیر قرار میدهد (0001/0=P). همچنین یافتهها نشان میدهد که پیری اثر معناداری بر وزن نسبی عضله EDL داشته است، بهطوریکه اختلاف معناداری بین گروههای بالغ و پیر کنترل (032/0=P) مشاهده شد، ولی این مقدار به لحاظ آماری در هر دو گروههای بالغ (117/0=P) و پیر (321/0=P) معنادار نبود. بنابراین، بالا رفتن سن همراه با افزایش بیان ژنهای TRAF6 و MuRF1 است که احتمالاً در تغییرات تودۀ عضلانی همراه با افزایش سن درگیرند و با توجه به اینکه تمرینات با شدت بالا بیان این ژنها را کاهش میدهد، این تمرینات میتوانند در دوران سالمندی بهمنظور حفظ تودۀ عضلانی استفاده شوند.
پیری
تمرین تناوبی شدید
تودۀ عضلانی
TRAF6 و MuRF1
2019
08
23
225
237
https://jsb.ut.ac.ir/article_73078_d817f74d8d0cf1cd051d7e5c414f9eff.pdf