2024-03-29T00:19:31Z
https://jsb.ut.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=8907
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1397
10
1
تاثیر4 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بربیان ژن کانال کلسیمی گیرنده های رایانودین(RyR2) ، SERCA2a و فسفولامبان قلب رت های نر دیابتی
محمد رضا
ایزدی
عباسعلی
گائینی
علی اصغر
رواسی
مریم
دلفان
هدف:هدف از این مطالعه تاثیر4 هفته تمرین تناوبی باشدت بالا بر بیان ژن کانال کلسیمی گیرندههای رایانودین(RyR2) ،SERCA2a و فسفولامبان قلب رتهای نر دیابتی بود. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع تجربی و بدین منظور 24 سر رت نر نژاد ویستار به دو گروه کنترل بی تحرک و تناوبی با شدت بالا HIIT)) تقسیم شدند. به هر دو گروه از طریق تزریق درون صفاقی محلولSTZ دیابت القاء شد.24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رتها تشریح شدند و بطن چپ استخراج گردید. برای بررسی میزان بیان ژن RyR2 ، SERCA2a و فسفولامبان از روش Real Time-PCR استفاده شد. جهت مقایسه دو گروه از آزمون t مستقل در سطح آلفای 05/0 استفاده شد. نتایج: در پایان، نتایج نشان داد 4 هفته تمرین تناوبی خیلی شدید، بیان ژن RyR2 در بطن چپ قلب گروه HIIT را در حد معناداری 03/0 P= افزایش داد و بیان ژن SERCA2a و فسفولامبان علیرغم افزایش، دارای تفاوت معناداری نبود. نتیجه گیری: بر اساس این یافتهها میتوان نتیجهگیری کرد 4 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا می تواند با افزایش بیان ژن RyR2 در قلب رتهای دیابتی، بد تنظیمی های ایجاد شده در این دو پروتئین موثر در چرخه انقباض قلبی را جرح وتعدیل کند
Diabetic cardiomyopathy
RyR2
SERCA2a
PLB
2018
05
22
1
12
https://jsb.ut.ac.ir/article_66970_3af3a3f424415b00b06bbf9c6f32683a.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1397
10
1
ردیابی گیرنده عامل رشد اندوتلیال عروقی-2 و حجم عروق ریوی پس از 6 هفته تمرین تناوبی شدید
شادمهر
میردار
غلامرضا
حمیدیان
مهدی
یادگاری
گیرنده دوم فاکتور رشد اندوتلیال عروقی(VEGFR-2) قوی ترین پیام رسان آنژیوژنیک مرتبط با VEGFاست . هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید بر بیان VEGFR-2 و حجم عروق ریوی رت های نر بود. این پژوهش از جمله مطالعات تجربی بود که نمونه های آن را 10 سر رت نر نژاد ویستار تشکیل داده بودند که به طور تصادفی و به صورت مساوی به گروه تمرین و کنترل تقسم شدند.رتها در طی 6 هفته، برنامه تمرین تناوبی شدید را با سرعت 25 متر بر دقیقه شروع و با سرعت 70 متر بر دقیقه به پایان رساندند.هر جلسه تمرین شامل10 تکرار 1 دقیقه ای با مراحل استراحت 2 دقیقه ای در بین دوره ها بود. در پایان، جهت انجام آزمایشهای ایمونوهیستوشیمیایی و استریولوژی بافت ریه خارج گردید. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون نشان از افزایش معنادار VEGFR-2(001/0 sig ) و حجم عروق ریوی(042/0 sig )در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل و همچنین وجود ارتباط مثبت و نسبتا قوی بین تغییرات این دو شاخص با تمرین ورزشی داشت (035/0 sig ). به طور کلی به نظر می رسد 6 هفته تمرین تناوبی شدید پتانسیل پیشبرد فرایندهای پروآنژیوژنیک ریوی را دارا است.
high intensity interval training
Lung
Vascular andothelial growth factor
Vascular volume
2018
05
22
13
24
https://jsb.ut.ac.ir/article_66989_b109a4f049a34d73bb800e4df3a1c446.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1397
10
1
تاثیر تمرین ورزشی تناوبی شدید بر بیان ژن مایونکتین عضلانی و مقاومت به انسولین رتهای نر بالغ نژاد ویستار
حامد
برزگر
رحمان
سوری
علی
اکبرنژاد
زهره
مظاهری
فاطمه
شب خیز
هدف از پژوهش حاضر بررسی چهار هفته فعالیت ورزشی تناوبی شدید بر بیان ژن مایونکتین عضلانی و مقاومت به انسولین رتهای نر بالغ نژاد ویستار است. در این پژوهش 14 سر رت نر بالغ از نژاد ویستار (با سن هشت هفته)، به صورت تصادفی به دو گروه هفت تایی شاهد و تمرین تقسیم شدند.گروه تمرین، چهار هفته تمرین تناوبی شدید دویدن روی نوارگردان ( پنج جلسه در هفته) انجام دادند و گروه شاهد هیچگونه تمرینی نداشت. عضله نعلی هموژن شده و میزان بیان ژن مایونکتین با روشReal- time PCR سنجیده شد و انسولین به روش الایزا و سطوح گلوکز به روش گلوکز اکسیداز اندازهگیری شدند. دادهها با استفاده از روش آماری t مستقل با P
high intensity interval training
insulin resistance
Metabolism
Myonectin
2018
05
22
25
38
https://jsb.ut.ac.ir/article_66990_92216f0623d13414ff4481d7b111a7e9.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1397
10
1
تاثیر چهارده هفته فعالیت هوازی همزمان با مکملدهی رزوراترول روی میزان پروتئین SIRT1 و UCP-1 و PGC-1α در بافت کبد ی، چربی زیر پوستی و چربی احشایی موش های صحرایی نر
هادی
زاهدی
مقصود
پیری
مهدی
هدایتی
هدف از تحقیق حاضر تعیین تاثیر مکملدهی رزوراترول و فعالیت هوازی بر میزان پروتئین SIRT-1 ، PGC-1αو UCP-1 بافت کبدی و بافت چربی شکمی-کشالهای و احشایی در موشهای صحرایی نر بود. در این پژوهش 28 سر موش صحرایی (میانگین وزن10 ±260 گرم، سن 8 هفته)، به طور تصادفی به چهار گروه؛ شاهد (C)، تمرین (T)، مکمل-تمرین (T-S) و مکمل (S) تقسیم شدند. گروههای تمرینی به مدت 14 هفته (هفته ای 5 جلسه، هر جلسه به مدت 45دقیقه) روی نوارگردان فعالیت کردند. گروه مکمل-تمرین روزانه 10میلیگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدنشان مکمل رزوراترول دریافت کردند. جهت اندازهگیری پروتئین بافتی UCP-1، SIRT1، PGC-1α از روش الایزا (ساندویچ دوتایی) استفادهگردید. آزمون تحلیل واریانس یکطرفه برای تحلیل دادهها استفاده و سطح معنیداری (p≤0.05) در نظرگرفتهشد. میزان تغییرات پروتئین SIRT1 و PGC-1α در بافت کبدی و چربی سفید زیرپوستی و احشایی به ترتیب (P≤0.05) و (P≤0.001) مشاهده شد. پروتئین UCP-1 نیز در بافت های مورد اندازه گیری در گروه مکمل-تمرین افزایش معنی داری را پس از مصرف مکمل همراه با فعالیت هوازی از خود نشان داد (P≤0.001). با توجه به نتایج بدست آمده احتمالا مکملدهی موجب بهبود عملکرد بافت کبدی و تغییر فنوتیپ چربی سفید زیر پوستی به چربی بژ (بینابینی) میشود.
UCP-1
SIRT1
PGC-1α
Aerobic training
Resveratrol
2018
05
22
39
58
https://jsb.ut.ac.ir/article_66996_9365749661ea2491f8f86fdd8f9c5d2f.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1397
10
1
مقایسه واکنش اندوتلیالی و عصبی سمپاتیکی شریان بازویی وزنه برداران نخبه با گروه کنترل همسن کم تحرک
مهدی
خورشیدی حسینی
لطفعلی
بلبلی
سلیم
واحدی نمین
هدف مطالعة حاضر مقایسة پاسخ های اندوتلیالی و عصبی سمپاتیکی شریان بازویی به محرک های اتساع و انقباض عروقی23 سال) و هشت آزمودنی /5±2/ در وزنه برداران نخبه و گروه کنترل همسن ک متحرک است. هفت وزنه بردار نخبه (سن 224 سال) داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. برای تعیین اندازه های شریان بازویی /3±2/ سالم کم تحرک (سن 12در حالت استراحت، پس از 5 دقیقه انسداد بازو (اتساع عروقی وابسته به جریان) و طی تحریک سمپاتیکی حاد (تستفشار سرما) از اولتراسوگرافی داپلر وضوح بالا استفاده شد. پاسخ های واکنش عروقی به ترتیب از اوج تغییرات اتساعی ومستقل و انداز هگیری مکرر در سطح t انقباضی اندازة مجرای شریانی محاسبه شد و با استفاده از آزمون های آماریتجزیه وتحلیل شد. اندازة مجرای شریان بازویی وزنه برداران ب هترتیب در هر سه حالت پایه [میانگین P≤ 0/ معن اداری 05و اوج انقباض [میانگین [(P=0/ 0 میلی متر ( 002 / اوج اتساع [میانگین تفاو تها 57 ،[(P=0/ 0 میل یمتر ( 001 / تفاوت ها 5به طور معن اداری نسبت به گروه کنترل بزر گتر بود. هرچند تفاوت معن اداری بین [(P=0/ 0 میلی متر ( 003 / تفاوت ها 498شاخص های اتساع عروقی وابسته جریان، انقباض شریانی وابسته به تون سمپاتیکی و دامنة عملیات فیزیولوژیک شریاننتایج مطالعة حاضر نشان داد که واکنش عملکردی .(P≤ 0/ بازویی وزنه برداران و گروه کنترل همسن مشاهده نشد ( 05شریان بازویی لزوماً در وزنه برداران نخبه افزایش نمی یابد. هرچند، وزنه برداران نخبه از اندازة مجرای شریان بازوییبزرگ تری در مقایسه با گروه کنترل همسن سالم برخوردارند.
Brachial artery
elite weightlifters
endothelial function
vasoreactivity
2020
02
18
59
75
https://jsb.ut.ac.ir/article_75050_47da267543a5e7f0bcfbb7c3d8612b36.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1397
10
1
تاثیر کمکی (اجوانتی) تمرین ورزشی استقامتی کوتاه مدت بر فعالسازی سلولهای T تنظیمی در واکسن HSV-1 و یادآورهای آن
مهدیه
ملانوری شمسی
افسانه
جمالی
مهدی
مهدوی
هدف: تاثیر فعالیت های ورزشی به صورت مزمن و حاد به عنوان ادجوانت واکسن در برخی از مطالعات بررسی شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی ادجوانتی یک دوره تمرین ورزشی استقامتی کوتاه مدت بر فعالسازی سلولهای T تنظیمی در مدل واکسن HSV-1 بود. مواد و روش ها: 24 موش نژاد بالبسی در سه گروه کنترل، گروه واکسن و گروه دریافت کننده واکسن و تمرین ورزشی استقامتی کوتاه مدت تقسیم شدند. فعال سازی سلولهای T تنظیمی پس از کشت سلولی طحال توسط تکنیک الایزا سنجیده شد. برای بررسی متغیرهای پژوهش از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد بین گروههای پژوهش در مورد فعال سازی سلولهای T تنظیمی تفاوت معناداری مشاهده می شود (P<0.05). نتایج آزمون پیگیری توکی نشان دهنده وجود تفاوت معنادار بین گروه های کنترل و واکسن با گروه دریافت کننده واکسن و تمرین ورزشی استقامتی کوتاه مدت است (P<0.05). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده افزایش فعال سازی سلولهای T تنظیمی به دنبال استفاده از یک دوره کوتاه مدت تمرین ورزشی به عنوان ادجوانت بوده است. این نتایج پیشنهاد می-کند استفاده از تمرین ورزشی استقامتی کوتاه مدت به عنوان ادجوانت ممکن است کارایی واکسن را افزایش دهد.
Adjuvant
Endurance training
Herpes Simplex viruses
Regulatory T Cells
2018
05
22
77
85
https://jsb.ut.ac.ir/article_67024_9f6957c761c8e3c6736f1ae7fe7c43db.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1397
10
1
تأثیر مصرف ویتامین Dطی تمرینات مقاومتی فزاینده بر تغییرات مالون دیآلدئید و آنزیم کراتینکیناز در مردان تمریننکرده
فردین
کلوندی
کمال
عزیز بیگی
محمدعلی
آذربایجانی
محمد
عبدی
فعالیتهای مقاومتی موجب افزایش فشار اکسیداتیو و آسیب عضلانی میشود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر ویتامین D طی 8 هفته تمرینات مقاومتی فزاینده بر تغییرات غلظت مالون دی آلدئید و کراتین کیناز بود. به این منظور 40 آزمودنی مرد 25-20 ساله داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت کردند و بهطور تصادفی در چهار گروه مکمل ویتامینD-تمرین مقاومتی (10n=)، دارونما-تمرین مقاومتی (10n=)، مکمل ویتامینD (10n=) و کنترل (10n=) قرار داده شدند. تمرینات مقاومتی فزاینده سه جلسه در هفته و یک روز در میان به مدت 8 هفته با شدت فزاینده در هشت حرکت انجام گرفت. آزمودنیهای گروه مکمل ویتامین D-تمرین مقاومتی و همچنین گروه مکمل ویتامین D هر دو هفته یکبار یک کپسول 50000 واحدی ویتامین D را تا انتهای دورۀ تحقیق مصرف کردند. نمونهگیری خون پیش و پس از دورۀ تمرینات بهعمل آمد و از پلاسما برای سنجش فعالیت آنزیم کراتین کیناز و تعیین غلظت مالون دیآلدئید استفاده شد. نتایج نشان داد که مقادیر کراتین کیناز بین هیچکدام از گروهها اختلاف معناداری نداشت (05/0˃P). با وجود این مشاهده شد تغییرات مالون دیآلدئید در تعامل گروه × زمان معنادار بود (001/0=P)، بهطوریکه غلظت مالون دیآلدئید در گروه ویتامینD –مقاومتی نسبت به گروه مکمل ویتامین D (017/0=P) و همچنین نسبت به گروه کنترل (034/0=P) بهطور معناداری کاهش یافت. همچنین غلظت مالون دیآلدئید گروه دارونما-مقاومتی نسبت به گروه مکمل ویتامینD بهطور معناداری (045/0=P) در پسآزمون کمتر بود. با وجود این بین دو گروه دارونما- تمرین مقاومتی و مکمل – تمرین مقاومتی تفاوت معناداری مشاهده نشد. در نهایت میتوان گفت ترکیب تمرین مقاومتی و مصرف ویتامین D میتواند موجب کاهش شاخص پراکسیداسیون چربی شود. با وجود این بهنظر میرسد اثر تمرین مقاومتی در این زمینه بسیار کمککننده باشد.
Antioxidant supplement
cell damage
Lipid Peroxidation
resistance training
2018
05
29
87
101
https://jsb.ut.ac.ir/article_67030_2230b2a1fc98b3a0e3b93cc9fa4661dd.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1397
10
1
تأثیررژیم غذایی پرچرب غیر اشباع و تمرین هوازی بر سطوح سرمی ایزوفرم های منتخب آدیپونکتین، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدی در موشهای نر چاق
پیام
سعیدی
حمید
محبی
فرهاد
رحمانی نیا
فهیمه
محمد قاسمی
هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر 10 هفته تمرین هوازی و رژیم غذایی پرچرب غیراشباع بر سطوح سرمی آدیپونکتین در موشهای نر چاق میباشد. نمونهبرداری خونی از 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار(با میانگین وزن 5±195 گرم و سن 8 هفته) پس از ناشتایی شبانه در هفتههای اول، 18 و 28 صورت گرفت. پس از نمونه-برداری پایه،40 سر موش باقیمانده بطور تصادفی به گروه کنترل(16 سر) و رژیم غذایی پرچرب(24 سر) تقسیم شدند. پس از 18 هفته گروه پرچرب به زیرگروههای ورزشی و رژیم پرچرب تقسیم شد. گروه ورزشی به مدت 10 هفته(5 جلسه در هفته)، تمرین هوازی با شدت معادلVo2max 75-70% انجام داد. غلظتهای سرمی آدیپونکتین تام و HMW و همچنین متغیرهای نیمرخ لیپیدی و شاخصهای گلیسمیک اندازهگیری شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که تمرین هوازی تحت رژیم پرچرب در مقایسه با غذای پرچرب موجب افزایش معنیدار سطوح سرمی آدیپونکتین تام گردید(01/0>P). همچنین تمام شاخصهای گلیسمیک، کلسترول تام، LDL-C و تریگلیسیرید در گروه تمرین هوازی در مقایسه با غذای پرچرب کاهش یافت(05/0>P). این مطالعه نشان داد که تمرینات هوازی حتی در زمان مصرف غذای پرچرب غیراشباع میتواند سطوح سرمی آدیپونکتین تام را در موشهای چاق افزایش و همسو با آن موجب بهبود نیمرخ لیپیدی و متابولیکی شود.
Adiponectin
insulin resistance
Aerobic training
Unsaturated-high-fat-diet
lipid profile
2018
05
22
103
118
https://jsb.ut.ac.ir/article_67026_6fa12f19b5296f4524fbf4d5a17f80bf.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1397
10
1
پاسخ سرمی عوامل تغذیه عصبی به مصرف کربوهیدرات در خلال فعالیت ورزش هوازی در فوتسالیستهای مرد جوان
رسول
اسلامی
وحید
ولی پور ده نو
حشمت الله
علیکرمی
نروتروفینها تأثیرات فعالیتبدنی بر عملکرد و سلامت مغز را تعدیل میکنند. هدف پژوهش بررسی تأثیر فعالیت هوازی بهشکل دویدن بر روی نوارگردان با و بدون مصرف کربوهیدرات بر سطوح سرمیBDNF، NT-4، NT-3 و IGF-1 بود. در این مطالعه نیمهتجربی 12مرد فوتسالیست جوان مبتدی شهرستان خرمآباد (سن: 64/0±13/17 سال، وزن: 18/10±25/64 کیلوگرم، قد: 59/5±88/172 سانتیمتر) داوطلبانه انتخاب شدند. آزمودنیها یک ساعت دویدن با شدت متوسط (60 درصد ضربان قلب ذخیره) را در دو جلسه با مصرف کربوهیدرات یا دارونما، با طرح تصادفی متقاطع انجام دادند. نمونههای خونی قبل از جلسه تمرین و 5دقیقه پس از جلسات تمرین جمعآوری شدند. اندازهگیری سطوحBDNF، NT-4، NT-3 و IGF-1 سرمی بهروش الایزا و با استفاده از کیت مربوطه انجام گرفت. برای تحلیل دادهها از آزمون اندازهگیریهای مکرر استفاده و سطح معنیداری 05/0>p در نظر گرفته شد. یافتهها نشان داد یک ساعت دویدن بر روی نوارگردان توانست مقادیر سرمیBDNF، NT-3 و NT-4 را با و بدون مصرف مکمل نسبت به مقادیر پایه بهطور معنیداری افزایش دهد (05/0p<). علیرغم افزایش بیشتر مقادیر BDNF، NT-3 و NT-4 در زمان مصرف مکمل، تفاوت معنیداری بین مکمل و دارونما مشاهده نشد (05/0p>). همچنین نتایج تغییری را در سطوح سرمی IGF-1 نشان نداد (099/0p=). یک ساعت فعالیتبدنی هوازی با شدت متوسط با و بدون مصرف مکمل کربوهیدراتی تقریباً بهطور یکسانی باعث افزایش معنیدار BDNF، NT-3 و NT-4 سرمی شد. بنابراین، بهنظر میرسد برای افزایش تأثیرات مصرف مکمل کربوهیدراتی بر سطوح سرمی نروتروفینها مدت یا شدت تمرین یا هر دو یا غلظت کربوهیدرات باید افزایش یابد.
Aerobic training
Carbohydrate
Futsal
Neurotrophic factors
2018
05
22
119
131
https://jsb.ut.ac.ir/article_67027_769af4467af3e33e7e0c5ca8cf8686d3.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1397
10
1
تاثیر تمرین هوازی با شدت بالا و مصرف آرژنین بر تغییرات هورمونی لپتین و پروتئین وابسته به آگوتی پسران نوجوان چاق
توحید
مبهوت مقدم
مهرداد
فتحی
رضا
عطارزاده
امیر
رشیدلمیر
محمد
مسافری
چکیدهاطلاعات اندکی دربارۀ آثار تمرین هوازی با شدت بالا (HIT) و استفاده از مکمل آرژنین بر هورمون های تنظیم کننده اشتها، همراه با کنترل تغذیه در نوجوانان چاق وجود دارد. هدف ما بررسی تاثیر 8 هفته تمرین هوازی با شدت بالا و مصرف آرژنین بر تغییرات هورمونی لپتین و پروتئین وابسته به آگوتی پسران نوجوان چاق بود.در شرایط ایزوانرژیک 20 نوجوان چاق براساس توان هوازی به دو گروه 1) تمرینHIT و دارونما (10 نفر) و 2) تمرینHIT به همراه مکمل آرژنین(10 نفر) تقسیم شدند. پیش از مداخله پروتکل تمرین و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین سطوح هورمون های تنظیم کننده اشتها در خون اندازه گیری شدند. برای بررسی تفاوت های درون و بین گروهی به ترتیب از تی استیودنت وابسته و مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که تغییرات درون و بین گروهی مقادیر لپتین و پروتئین وابسته به آگوتی نسبت به مقادیر پایه، در گروه های تمرین و دارونما و تمرین به همراه مکمل آرژنین معنادار نیست(05/0≤P). نتیجه گیری: هر دو مدل تمرین و مکمل-تمرین اثرات متفاوتی در تنظیم سیگنال های اشتها در نوجوانان پسر چاق دارند. گرچه ممکن است نتایج این آثار در برخی شاخص ها محسوس نباشد.
"High Intensity Aerobic Exercise Training"
"Obesity"
"Arginine"
"Leptin"
"Agouti-related protein"
2018
05
22
133
148
https://jsb.ut.ac.ir/article_67028_469fd74e5627cf844dc6b3723169a1fd.pdf