2024-03-29T08:29:27Z
https://jsb.ut.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=8173
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1396
9
1
تأثیر یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده و تناوبی شدید، بر تعداد لکوسیتها و پلاکتهای خون مردان غیرورزشکار
مهدی
یادگاری
علی اصغر
رواسی
سیروس
چوبینه
هدف مطالعۀ حاضر مقایسۀ تأثیر یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده و تناوبی شدید بر تعداد لکوسیتها و پلاکتهای خون مردان غیرورزشکار بود. در این مطالعه 11 مرد جوان غیرورزشکار به اجرای یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده و یک جلسه فعالیت تناوبی شدید پرداختند. قبل، بلافاصله و دو ساعت پس از اجرای فعالیت، تعداد لکوسیتها، نوتروفیلها، لنفوسیتها، مونوسیتها و پلاکتها شمارش شد. از آزمونهای آماری آنالیز واریانس با اندازههای تکراری، تعقیبی LSD و t مستقل استفاده شد. شمار لکوسیتها بلافاصله پس از اجرای هر دو فعالیت افزایش یافت (05/0P≤). شمار نوتروفیلها بلافاصله پس از هر دو نوع فعالیت افزایش یافت (05/0P≤). تعداد لنفوسیتها نیز بلافاصله پس از هر دو نوع فعالیت افزایش یافت و دو ساعت پس از اجرا با کاهش، به پایینتر از سطوح استراحتی رسید (05/0≤ P). شمار مونوسیتها و پلاکتها بلافاصله پس از اجرای هر دو فعالیت افزایش یافت (05/0P≤).بهنظر میرسداجرای یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده و تناوبی شدید، میتواند موجب افزایش معنادار مقادیر سلولهای سیستم ایمنی و گردش خون شود و اختلاف معناداری بین این دو نوع فعالیت در میزان تحریک سلولهای سیستم ایمنی وجود ندارد.
سیستم ایمنی
فعالیت هوازی
فعالیت تناوبی
لکوسیت
2017
05
22
1
15
https://jsb.ut.ac.ir/article_61883_df2b0a00a1cb17e9038d8101018c35c0.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1396
9
1
تأثیر یک دوره تمرینات پلایومتریک بر سطوح هموسیستئین و BDNF در مردان فعال
مهدی
نقابی
محمد
فاضل زاده
ضیاء
فلاح محمدی
هدف از این تحقیق بررسی تاثیر چهار هفته تمرین پلیومتریک بر تغییرات سرمی هموسیستئین و BDNF مردان فعال و ارتباط بین آنها بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 14دانشجوی مرد که از سلامت کامل جسمانی برخوردار بودند به طور تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تمرین به مدت 4 هفته برنامه تمرینات منتخب پلیومتریک را در دو یا سه دوره و با 6 تا 12 تکرار اجرا کردند. خونگیری به منظور اندازهگیری سطوح BDNF و هموسیستئین قبل و 48 ساعت بعد از دورهی تمرینات جمعآوری گردید. از آزمون تی مستقل برای بررسی تفاوت بین گروهها و از تی همبسته برای بررسی تفاوت درونگروهی، و نیز به منظور تعیین رابطه بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد و سطح معناداری 05/0P< در نظر گرفته شد. اجرای 4 هفته تمرین پلیومتریک باعث عدم تغییر در سطوح BDNF (05/0
تمرینات پلیومتریک
هموسیستئین
BDNF
2017
05
22
17
31
https://jsb.ut.ac.ir/article_61905_f312e261bc91209eade0b62eda2e093c.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1396
9
1
بررسی پاسخ سطوح FABP5 پلاسمایی به هشت هفته فعالیت هوازی در زنان یائسه و غیریائسه با وزن بالا
ریحانه
دلبری
رزیتا
فتحی
الهه
طالبی گرکانی
مطالعۀ حاضر با هدف بررسی پاسخ سطوح پلاسمایی FABP5 به هشت هفته فعالیت هوازی در زنان در شرایط پیش و پس از یائسگی انجام گرفت. 10 زن غیریائسه (میانگین BMI، kg/m2 03/2±8/27) و 10 زن یائسه (میانگین BMI، kg/m2 5/1±6/28) در دو گروه تمرینی قرار گرفتند. تمرین شامل هشت هفته فعالیت هوازی و هر هفته 3 جلسه با شدت 40 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره بود که به مدت 25 دقیقه در هفتۀ اول اجرا شد و در هفتۀ هشتم به 45 دقیقه رسید. پیش و پس از تمرین، سطوح پلاسمایی FABP5 و مقادیر نیمرخ لیپیدی خون اندازهگیری شد. تمرین سبب افزایش معنادار FABP5 در گروه یائسه شد (05/0>P). مقادیر LDL نیز در گروه یائسه و کلسترول در هر دو گروه افزایش معنادار یافت (05/0>P). افزایش سطوح FABP5 در یائسگی ممکن است از مکانیسمهای دیگری تبعیت کند و با تغییرات متابولیکی پس از تمرین در ارتباط باشد.
غیریائسه
فعالیت هوازی
وزن بالا
یائسه
FABP5
2017
05
22
33
44
https://jsb.ut.ac.ir/article_61906_010d4b295a5da317e3241fa2165ad59e.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1396
9
1
تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا در محیط گرم بر عملکرد هوازی و بیهوازی مردان فعال
سید محمد
سیدی بیدگلی
حمید
رجبی
هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا در محیط گرم بر عملکرد هوازی و بیهوازی مردان فعال بود. 24 دانشجوی مرد فعال با توجه به برآورد vVO2maxبه سه گروه تمرین در محیط گرم (8 نفر)، تمرین در محیط طبیعی (8 نفر) و کنترل (8 نفر) بهصورت همتا تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه محیط گرم و طبیعی 12 جلسه طی دو هفتۀ متوالی تمرین کردند. هر جلسۀ تمرین شامل 5 وهلۀ 150 ثانیهای دویدن با شدت 90-85 درصد vVO2maxروی نوار گردان بود و بین هر وهله 150 ثانیه دویدن با شدت 50 درصد vVO2max بهعنوان استراحت فعال قرار داشت. پیش و پس از پروتکل پژوهش، آزمون Tmax و آزمون فزایندۀ بیشینه روی نوار گردان جهت بررسی عملکرد هوازی و آزمون وینگیت بهمنظور بررسی عملکرد بیهوازی در محیطی با دمای 1±23 درجه و رطوبت 5±35 درصد طبیعی اجرا شد. بررسی دادهها، از طریق تحلیل واریانس یکسویه در سطح 05/0P< نشان داد، تمرین تناوبی با شدت بالا در محیط گرم، شاخصهای vVO2max، Tmax، مسافت حداکثر سرعت توان هوازی و میانگین توان بیهوازی بهترتیب به مقدار 3/14 درصد، 3/16 درصد، 4/33 درصد و 1/40 درصد نسبت به پیشرفت گروه تمرین در محیط طبیعی افزایشی معنادار داشت، اما حداکثر توان بیهوازی (15 درصد) تنها نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت (05/0P<). همچنین مقدار لاکتات پس از آزمون Tmax تنها در گروه تمرین در محیط گرم (6/12- درصد) کاهش معناداری نشان داد، اما در مقایسههای بینگروهی تفاوت معنادار نبود (05/0P<). گروه کنترل در هیچیک از شاخصها تفاوت معناداری نشان نداد (05/0P<). بهطور کلی نتایج نشان داد دو هفته تمرین تناوبی با شدت بالا در محیط گرم، عملکرد هوازی و برخی شاخصهای عملکرد بیهوازی را نسبت به محیط طبیعی بهطور معناداری بهبود میدهد.
تمرین تناوبی با شدت بالا
عملکرد هوازی و بیهوازی
محیط گرم
مردان فعال
2017
05
22
45
62
https://jsb.ut.ac.ir/article_62276_7cfabefb41c3edb71dcd7056fed84cb9.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1396
9
1
اثر مصرف کوتاهمدت مکمل تورین بر میزان خستگی عصبی عضلانی و سطوح لاکتات خون در فعالیت تناوبی بیشینه
علی
اکبرنژاد
سید مصطفی
موسوی مظفر
الیاس
کوثری
سمانه
کنشلو
هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر مصرف کوتاهمدت مکمل اسید آمینة تورین بر خستگی عصبی- عضلانی و تجمع لاکتات پس از اجرای فعالیت ورزشی تناوبی بیشینه بود. جامعۀ آماری دانشجویان تربیت بدنی و روش تحقیق نیمهتجربی بود. بدین منظور 20 مرد فعال داوطلب (با میانگین سنی 25/1±12/22 سال، قد 63/4±59/174 سانتیمتر، وزن 97/8±52/71 کیلوگرم، شاخص تودة بدن 19/2±40/23 کیلوگرم بر متر مربع و درصد چربی بدن 21/1±81/11) در دو گروه مکمل یا دارونما که بهطور تصادفی انتخاب شده بودند، طی دو جلسۀ پیشآزمون و پسآزمون در اجرای فعالیت ورزشی تناوبی بیشینه شرکت کردند. مکمل تورین و دارونما (نشاسته) بهصورت کپسولهای یکگرمی در اختیار آزمودنیهای گروه تجربی و کنترل قرار گرفت، تا روزانه 5 کپسول را به مدت دو هفته مصرف کنند. پس از پایان دورۀ مصرف مکمل، بلافاصله، پسآزمون صورت گرفت. بهمنظور تعیین تفاوت بین متغیرها از آزمون انوا با عامل بینگروهی و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که مصرف کوتاهمدت مکمل اسید آمینۀ تورین میزان خستگی عصبی- عضلانی (002/0P=) و میزان تجمع لاکتات خون (000/0P=) را پس از اجرای فعالیت ورزشی تناوبی بیشینه کاهش میدهد. بنابراین، میتوان بااحتیاط گفت که از این مکمل میتوان بهعنوان راهگشای بهبود عملکرد ورزشی در فعالیتهای متناوب سرعتی استفاده کرد.
اسید آمینۀ تورین
خستگی عصبی- عضلانی
فعالیت ورزشی تناوبی
لاکتات خون
2017
05
22
63
74
https://jsb.ut.ac.ir/article_61907_efe867c1cd0006714bd05f25b2dc76a7.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1396
9
1
تأثیر شدتهای مختلف تمرینات مقاومتی بر عملکرد کبد در مردان چاق
محمد
آلی
حسن
متین همایی
محمد علی
آذربایجانی
مقصود
پیری
این اساس هدف از این مطالعه بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی با شدتهای مختلف بر نتایج تستهای عملکرد کبد در مردان چاق بود. مطابق معیارهای ورود به پژوهش 32 مرد چاق انتخاب شدند و بهطور تصادفی در 4 گروه 8 نفری (کنترل، تمرین با شدت کم:30% یک تکرار بیشینه، تمرین با شدت متوسط:50% یک تکرار بیشینه و تمرین با شدت زیاد:70% یک تکرار بیشینه) قرار گرفتند. سه گروه تمرینات مقاومتی را با شدتهای مختلف 3 بار در هفته انجام دادند. نمونههای خونی در پیشآزمون، میانآزمون و پسآزمون ( پس از 12 ساعت ناشتایی) اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازههای مکرر تجزیهوتحلیل شدند. در گروههای تمرین درصد چربی بدن، ALT،GGT و AST در مقایسه با گروه کنترل به طرز معناداری کاهش یافتند (P<.05). اما تغییرات معناداری در نشانگران غیرآنزیمی (آلبومین و بیلیروبین سرم) مشاهده نشد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر میتوان گفت که تمرینات مقاومتی موجب بهبود نشانگران آنزیمی عملکرد کبد در مردان چاق میشود. همچنین تمرین با شدت سبک و تکرار زیاد میتواند فواید بهتری داشته باشد.
تمرین مقاومتی
شدت تمرین
عملکرد کبد
مردان چاق
2017
05
22
75
92
https://jsb.ut.ac.ir/article_61910_294ab09db6fc6494a7238942260f0dee.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1396
9
1
تأثیر ده هفته تمرین تناوبی هوازی بر وضعیت آنتیاکسیدانی و اکسیدانی در بیماران دیابتی نوع دو
عباسعلی
گائینی
علیرضا
قارداشی افوسی
پژوهش حاضر با هدف تأثیرپذیری وضعیت استرس اکسایشی ناشی از تمرینات تناوبی هوازی در بیماران دیابتی نوع دو طراحی و اجرا شد. 24 بیمار دیابتی نوع دو که تحت درمان دارویی بودند، با میانگین سنی 50/6 ± 29/50 سال و شاخص تودۀ بدنی 67/0 ± 21/27 کیلوگرم بر متر مربع در دو گروه تمرینی و کنترل قرار گرفتند. برنامۀ تمرینی به مدت ده هفته، سه جلسه در هفته و به مدت 40 دقیقه با شدت 80 درصد حداکثر تواتر قلبی (HRmax) اجرا شد. شاخصهای آنتیاکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، شاخص اکسیدانی مالون دی آلدئید و نیتریت/نیترات (NOx) اندازهگیری شد. دادهها با روش آماری آنوای دوطرفه بررسی شد. نتایج نشان داد تمرین تناوبی هوازی موجب افزایش معنادار نیتریت/ نیترات (004/0P=)، GPX (001/0P=) و کاهش معنادار MDA (029/0P=) شد. درحالیکه تأثیر معناداری بر SOD (063/0P=) نداشت. علاوهبر این، به بهبود ظرفیت آمادگی هوازی (005/0P=) منجر شد، اما شاخصهای متابولیکی تأثیر معناداری ناشی از تمرین تناوبی هوازی نشان ندادند. ازاینرو میتوان نتیجه گرفت تمرینات تناوبی هوازی از راه کاهش اکسیدانها و افزایش آنتیاکسیدانها موجب افزایش فعالیت زیستی NO شده است. همچنین تناوبهای تمرین ورزشی با افزایش آنتیاکسیدانها و تنش برشی موجب بهبود وضعیت اکسایشی و عملکرد اندوتلیال میشود.
استرس اکسایشی
تمرین تناوبی
دیابت نوع دو
عملکرد اندوتلیال
2017
05
22
93
108
https://jsb.ut.ac.ir/article_61914_1255d2fff6f1b89e2e74aaea5c597199.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1396
9
1
تأثیر یک دوره تمرین هوازی بر فاکتور رشد فیبروبلاست 21 و آدیپونکتین در مردان چاق
آسیه
عباسی دلویی
میلاد
ملکی دلارستاقی
هدف این تحقیق، بررسی تأثیر یک دوره تمرین هوازی بر فاکتور رشد فیبروبلاست 21 و آدیپونکتین در مردان چاق بود. بدین منظور، 20 مرد چاق انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه تجربی (سن 34/3±40/29سال، قد 053/0±80/1 سانتیمتر، وزن 86/7±10/108 کیلوگرم و شاخص تودۀ بدن 68/1±13/33 کیلوگرم بر مجذور متر) و کنترل (سن 39/2±80/29سال، قد 052/0±79/1 سانتیمتر، وزن 16/8±80/106 کیلوگرم و شاخص تودۀ بدن 93/1± 13/33کیلوگرم بر مجذور متر) قرار گرفتند؛ گروه تجربی تمرینات هوازی با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب هدف را به مدت هشت هفته انجام دادند. نمونههای خون آزمودنیها پس از 12 تا 14ساعت ناشتایی پیش و پس از هشت هفته جمعآوری شد. دادهها با استفاده از آزمون کوواریانس در سطح معناداری 05/0P≤ تجزیهوتحلیل شدند. نتایج نشان داد که هشت هفته فعالیت هوازی موجب افزایش معنادار فاکتور رشد فیبروبلاست 21 (011/0P=)، آدیپونکتین (000/0P=)، عملکرد سلول بتا (008/0P=) و انسولین (000/0P=) در مقایسه با گروه کنترل شد. همچنین سطوح گلوکز پس از هشت هفته فعالیت هوازی در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل تغییر معناداری نداشت (05/0P>). براساس یافتههای پژوهش حاضر، احتمالاً تمرینات هوازی میتواند با افزایش سطوح آدیپونکتین و فاکتور رشد فیبروبلاست21 و همچنین تغییرات مطلوب در انسولین سرم، به بهبود عملکرد سلولهای بتای پانکراس در مردان چاق منجر شود.
آدیپونکتین
تمرین هوازی
چاقی
فاکتور رشد فیبروبلاست 21
2017
05
22
109
121
https://jsb.ut.ac.ir/article_61917_4fe414181f14405e7652fac7c64d64b0.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1396
9
1
تأثیر هشت هفته تمرین هوازی با چرخ کارسنج و مصرف عصارۀ گزنه بر سطوح پلاسمایی نسفاتین-1 و پروتئین واکنشگر C در زنان دارای اضافه وزن و چاق
سهیلا
مقدم افتخاری
مجید
وحیدیان رضازاده
مهدی
مقرنسی
منصور
کرجی بانی
هدف مطالعۀ حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی با چرخ کارسنج و مصرف عصارۀ گزنه بر سطوح پلاسمایی نسفاتین-1 و پروتئین واکنشگر C در زنان دارای اضافه وزن و چاق بود. 46 زن دارای اضافه وزن و چاق با دامنۀ سنی 45-25 سال و kg/m225<BMI بهصورت هدفمند انتخاب و بهطور تصادفی به چهار گروه؛ تمرین+گزنه (12نفر)، تمرین+دارونما (12نفر)، عصارۀ گزنه (11نفر) و دارونما (11نفر) تقسیم شدند. گروههای مصرفکنندۀ عصارۀ گزنه و دارونما بهترتیب به مدت هشت هفته روزانه 8 میلیلیتر عصارۀ گزنه و محلول دارونما پس از وعدۀ غذایی اصلی دریافت کردند. تمرین هوازی نیز هشت هفته و هر هفته سه جلسه تمرین با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره بود. مرحلۀ اول خونگیری پس از 12 ساعت ناشتایی و مرحلۀ دوم 48 ساعت پس از خاتمۀ تمرینات در شرایط تجربی اجرا شد. سطح پلاسمایی نسفاتین-1 پس از هشت هفته تمرین هوازی و مصرف گزنه بهطور معناداری در گروههای تمرین+گزنه، تمرین+دارونما و گزنه افزایش یافت (05/0>P) که بیشترین افزایش مربوط به گروه تمرین+گزنه بود. تغییرات وزن، BMI و درصد چربی در همۀ گروههای مداخله نسبت به پیشآزمون تفاوت معناداری را نشان داد (01/0>P). همچنین سطح پلاسمایی CRP در گروههای تمرین+گزنه، تمرین+دارونما و گزنه بهطور معناداری کاهش یافت (05/0>P). در نتیجه بهنظر میرسد تمرین هوازی روی چرخ کارسنج، یک شیوۀ تمرینی مؤثر بههمراه مصرف عصارۀ گزنه میتواند با کاهش شاخص التهابی CRP و افزایش سطوح پلاسمایی نسفاتین-1، بدن را در برابر بیماریهای التهابی مرتبط با چاقی ایمن کند.
پروتئین واکنشگر C
چاقی
چرخ کارسنج
گزنه
نسفاتین-1
2017
05
22
123
141
https://jsb.ut.ac.ir/article_61939_30b3adfa10afa865c7edfddc0d1de3d0.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1396
9
1
مقایسۀ میزان تمرکز توجه و BDNF ناشی از اعمال تمرین استقامتی در دختران و پسران غیرورزشکار
مهدی
شهبازی
علی
صمدی
زهرا
نعمتی
ابوالفضل
شایان نوش آبادی
از مغز (BDNF) دانشجویان دختر و پسر غیرورزشکار و همچنین بررسی ارتباط بین تغییرات این دو عامل بود. بدین منظور، 30 دانشجوی غیرورزشکار (میانگین سنی 6/1±1/24 سال)، براساس پیشآزمون استروپ در چهار گروه پسران، دختران، پسران کنترل و دختران کنترل، توزیع شدند، و پس از نمونهگیری خونی، تمرینات خود را براساس پروتکل تمرین استقامتی با شدت 85-70 درصد ضربان قلبی بیشینه و به مدت 40 دقیقه، 3 جلسه در هفته به مدت 5 هفته ادامه دادند. نتایج نشان داد تمرین استقامتی موجب افزایش معنادار میزان BDNF در هر دو گروه دختران و پسران شد (05/0>P)، ولی زمان پاسخ به آزمون استروپ، فقط در گروه پسران بهصورت معناداری کاهش یافت (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد، تفاوت معناداری بین پسران و دختران در اثرگذاری تمرین استقامتی بر زمان پاسخ به آزمون استروپ وجود نداشت (05/0P>)، اما میزان BDNF در گروه دختران بهصورت معناداری بیشتر از پسران بود (05/0>P). همبستگی بین تغییرات زمان پاسخ به آزمون استروپ و میزان BDNF در هیچیک از دو گروه پسران و دختران، از نظر آماری معنادار نبود (05/0P>). بهطور کلی براساس یافتههای این تحقیق بهنظر میرسد تمرین استقامتی میتواند به افزایش میزان BDNF و بهبود تمرکز منجر شود، اما در این زمینه تفاوتهایی احتمالی بین دختران و پسران وجود دارد که نیازمند تحقیقات بیشتری است.
آزمون استروپ
تمرکز توجه
تمرین استقامتی
دانشجوی غیرورزشکار
BDNF
2017
05
22
143
155
https://jsb.ut.ac.ir/article_61940_18240514eaae7c3c5303e8a023cc16e5.pdf