2024-03-29T09:31:42Z
https://jsb.ut.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=6962
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1393
6
3
تأثیر دو پروتکل تمرین مقاومتی بر پراکسیداسیون چربی و تغییرات ظرفیت آنتیاکسیدانی تام پلاسما در مردان سالم
کمال
عزیزبیگی
رامین
امیر ساسان
سیروان
آتشک
اجرای فعالیت مقاومتی با افزایش فشار اکسیداتیو همراه است. با وجود این بهطور کامل مشخص نیست که چگونه شدت تمرین مقاومتی بر سطوح استراحتی شاخصهای فشار اکسیداتیو تأثیر میگذارد. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تمرین مقاومتی با شدت متوسط و زیاد بر فشار اکسیداتیو بود. 20 آزمودنی مرد (7/.±6/20سال، 06/0±74/1 متر و 4±1/71 کیلوگرم) داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و بهطور تصادفی در دو گروه مقاومتی با شدت زیاد و متوسط قرار گرفتند. قبل و بعد از برنامۀ تمرینات مقاومتی نمونهگیری از خون صورت گرفت و فعالیت آنزیم کراتین کیناز (CK)، غلظت مالون دیآلدئید (MDA) و ظرفیت آنتیاکسیدان پلاسما (TAC) اندازهگیری شد. برنامۀ تمرینی سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته انجام گرفت. گروه مقاومتی با شدت زیاد و متوسط تمرینات را بهترتیب با شدت90- 85 و70-65 درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. مشاهده شد در تعامل گروه × زمان اجرای دو نوع تمرین مقاومتی بر کراتین کیناز، ظرفیت آنتیاکسیدان پلاسما و مالون دیآلدئید تفاوت معناداری ایجاد نکرد (05/0≤P ). با وجود این مقدار MDA بعد از دورۀ تمرینات در هر دو گروه بهطور معناداری کاهش یافت (05/0≥P ). هرچند تغییرات معناداری نسبت به پیشآزمون در CKو TAC دیده نشد (05/0≤P ). میتوان گفت تمرین مقاومتی با شدت متوسط تا زیاد میتواند موجب کاهش غلظت مالون دیآلدئید شود و فشار اکسیداتیو را کاهش دهد. بهنظر میرسد این مسئله مستقل از شدت تمرینات مقاومتی است.
Antioxidant
Malondialdehyde
oxidative stress
Weight Training
2014
09
23
245
257
https://jsb.ut.ac.ir/article_51988_f47ceb9507185fbcd93df9327b2bae24.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1393
6
3
تأثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر نیمرخ لیپیدی مردان جوان غیرفعال
رضا
قراری عارفی
محمد
همتی نفر
محمدرضا
کردی
افزایش شدت فعالیت بدنی با کاهش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی ـ عروقی مرتبط است و احتمالاً به این دلیل به بهبود مشخصات لیپوپروتئینهای خون منجر میشود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر پروفایل لیپیدی مردان جوان غیرفعال است. به این منظور، 18 مرد جوان غیرفعال، داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و بهطور تصادفی به دو گروه تجربی (9n=، سن: 41/1±33/24 سال، قد: 91/4±22/176 سانتیمتر، وزن: 59/6±27/72 کیلوگرم) و کنترل (9n=، سن: 01/2±27/23 سال، قد: 88/6±22/180 سانتیمتر، وزن: 23/7±27/76 کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تمرین به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه تمرین تناوبی شدید را اجرا کردند. از همۀ آزمودنیها قبل و بعد از شش هفته اجرای HIIT در حالت ناشتا خونگیری بهعمل آمد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای آماری t مستقل و t همبسته نشان داد، درصد چربی بدن در گروه تمرین بهصورت معناداری کاهش یافت (P=0.019). هرچند غلظتهای سرمی تریگلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی پایین، کلسترول تام و نسبت کلسترول تام به لیپوپروتئین با چگالی بالا کاهش و مقادیر لیپوپروتئین با چگالی بالا افزایش یافتند، این تغییرات از نظر آماری معنادار نبودند (P>0.05). این یافتهها نشان میدهد، اجرای شش هفته HIIT به بهبود نسبی غیرمعنادار نیمرخ لیپیدی در مردان جوان غیرفعال منجر شد که با کاهش معنادار درصد چربی در گروه تمرین همراه است. با توجه به این نتایج، احتمالاً اجرای HIIT از نظر تأثیر زمانی عامل کارامدی برای پیشگیری و بهبود عوامل خطرزای بیماریهای قلبی ـ عروقی در جوانان غیرفعال است.
High-Density Lipoprotein
high intensity interval training
Low-Density Lipoprotein
Triglycerides
2014
09
23
259
272
https://jsb.ut.ac.ir/article_51989_9f60db6f479b040bc1d67070dec1b86b.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1393
6
3
اثر یک دورۀ تمرینی منتخب بر ظرفیتهای ریوی غواصان اسکوبا و حبس نفس
زهره
نوری
فرزانه
تقیان
غلامرضا
شریفی
غواصان اسکوبا و حبس نفس برای اجرای بهترین غوص به اعماق آب، به آمادگی تنفسی نیاز دارند تا در حین مأموریت، دچار مشکلات تنفسی و خستگی نشوند. در این مطالعه که در تابستان 1388 روی غواصان استان اصفهان انجام گرفت، غواصان به دو گروه اسکوبا و حبس نفس تقسیم شدند. برای هر گروه تعهدنامه، برنامۀ تمرینی و تجهیزات خاص هر تکنیک اختصاص داده شد. آزمودنیها 17 نفر (9 نفر اسکوبا و 8 نفر حبس نفس) بودند. از همۀ آزمودنیها تست اسپیرومتری جاگر بهعنوان پیشآزمون در آزمایشگاه فیزیولوژی گرفته شد و پارامترهای حداکثر ظرفیت حیاتی (VCMAX)، ظرفیت دمی (IC)، ظرفیت حیاتی اجباری (FVC) و حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV1)، ثبت شد. بعد از دو ماه برنامۀ تمرینی زیر بیشینه برای هر گروه پارامترها دوباره اندازهگیری و ثبت شد. ابتدا از آزمون Tهمبسته، بهمنظور مقایسۀ نتایج حاصل از پیشآزمون و پسآزمون در هر گروه استفاده شد و سپس برای مقایسۀ دو جامعه ازT مستقل (P< 0/05 ) استفاده شد. بعد از یک دورۀ تمرینی در پارامترهایFVC , VC MAX افزایش معناداری در هر دو گروه و نیز در هر گروه نسبت به پیشآزمون خود مشاهده شد. نتایج حاکی از آن است که غواصان اسکوبا بهعلت حمل تجهیزات و سازگاری با دستگاه تنفسی بعد از یک دورة تمرینی در تستهای ریوی خود پیشرفت داشتند، این حالت همپای غواصان حبس نفس بود که تمریناتی را برای افزایش رکورد حبس نفس خود انجام میدادند.
HMB Supplementation
Myostatin
resistance training
2014
09
23
273
286
https://jsb.ut.ac.ir/article_51990_4c87d630efe0703d2f17653ca2bbdc7d.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1393
6
3
تأثیر تمرین مقاومتی فزاینده بر غلظت سرمی امنتین-1 و نیمرخ لیپیدی موش های صحرایی نر
علی رضا
صفرزاده
ملیحه
حاجی زاده رستمی
الهه
طالبی گرکانی
رزیتا
فتحی
امنتین-1 آدیپوکین تازه شناختهشدهای است که اغلب از بافت چربی احشایی ترشح میشود. سطوح در گردش امنتین-1 بهطور معکوس با چاقی ارتباط دارد. اطلاعات اندکی در مورد تأثیر تمرینات ورزشی بر غلظت سرمی امنتین-1 وجود دارد. هدف از اجرای این پژوهش بررسی تأثیر چهار هفته تمرین مقاومتی فزاینده بر سطوح سرمی امنتین-1 است. شانزده سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزن 19 ± 288 گرم بهطور تصادفی به گروههای تمرین (8n=) و کنترل (8n=) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان (8 تکرار در روز، 3 روز در هفته) با وزنههای آویزانشده به دم حیوان، بهترتیب با وزنههایی معادل 50، 75 ،90 و 100 درصد ظرفیت حمل بیشینۀ جلسۀ قبل و افزایش 30 گرمی در تکرارهای بعدی بود. پس از 4 هفته تمرین مقاومتی غلظت سرمی امنتین-1، گلوکز و نیمرخ لیپیدی اندازهگیری شد. چهار هفته تمرین مقاومتی فزاینده موجب افزایش قدرت (ظرفیت حمل بیشینه) موشهای صحرایی شد. تفاوت معناداری در غلظت سرمی امنتین-1، گلوکز و نیمرخ لیپیدی بین گروهها مشاهده نشد (05/0 P >). تغییرات وزن موشهای صحرایی در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل بهطور معناداری کمتر بود (049/0 P =). نتایج این پژوهش حاکی از عدم تغییر سطوح سرمی امنتین-1 و نیمرخ لیپیدی موشهای صحرایی با وجود افزایش قدرت و جلوگیری از افزایش وزن در اثر تمرین مقاومتی است. بهمنظور مشخص شدن تأثیر تمرینات ورزشی و ترکیب بدنی بر سطوح در گردش امنتین-1 تحقیقات بیشتر ضرورت دارد.
exercise
lipid profile
omentin-1
2014
09
23
287
300
https://jsb.ut.ac.ir/article_51991_07a099589e26fdbdcc335b34cc0fa125.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1393
6
3
تأثیر تمرینات مقاومتی و سرعتی بر ANP پلاسمای مردان غیرورزشکار
ساسان
نقی زاده
علی اصغر
رواسی
قلب، هورمونی به نام پپتید ناتریورتیک دهلیزی تولید و ترشح میکند. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و سرعتی بر ANP در مردان غیرورزشکار بود. آزمودنیهای تحقیق، 36 مرد سالم غیرورزشکار بودند که بهطور تصادفی به سه گروه 12 نفری (مقاومتی با میانگین±انحراف معیار: سن 9/2 ± 1/33 سال، سرعتی با میانگین±انحراف معیار: سن 5/2 ± 1/32 سال، کنترل با میانگین±انحراف معیار: سن 6/2 ± 6/32 سال) تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی گروه مقاومتی شامل 8 هفته،3 روز در هفته، 5 ست /5 حرکت،50-80 RM1 و برنامۀ تمرینی گروه سرعتی 8 هفته، 3 روز در هفته، 5 بار 10متر - 4بار 20متر- 3 بار 30متر- 3 بار 60 متر- 2 بار 100 متر-1 بار 200 متر بود و گروه کنترل در این مدت هیچ برنامۀ تمرینی نداشتند. قبل و بعد از دورۀ تمرین دو نمونۀ خونی برای اندازهگیری ANPگرفته شد. دادهها با استفاده از نرمافزارSpss (نسخۀ 18) و آمار توصیفی، آزمونهای تی زوجی، تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0≥ P تجزیهوتحلیل شد. نتایج نشان داد هشت هفته تمرین مقاومتی و سرعتی موجب افزایش معنادار ANP پلاسما شد (05/0≥P). در دو گروه مقاومتی و سرعتی تفاوت غیرمعناداری درANP پلاسما (106/0=P) و بین گروه کنترل و دو گروه مقاومتی و سرعتی تفاوت معناداری مشاهده شد (000/0=P). براساس یافتههای تحقیق حاضر میتوان گفت که تمرینات مقاومتی و سرعتی تغییراتی در سطوح هورمون ANP ایجاد میکند و احتمالاً تأثیرات سودمند فعالیت بدنی در افراد سالم بهواسطۀ تغییر در این شاخصها باشد.
Non-Athlete Man
Plasma ANP
Resistance and Sprint Training
2014
09
23
301
315
https://jsb.ut.ac.ir/article_51992_0ef80169b2c13878be279d5527ccec0b.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1393
6
3
تأثیر هشت هفته تمرین دویدن تداومی و چهار هفته بیتمرینی بر پراکسیداسیون چربی و دفاع ضد اکسایشی غیرآنزیمی مردان سالم غیرفعال
حمزه
دانشمندی
حمید
دانشمندی
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین دویدن تداومی و چهار هفته بیتمرینی بر پراکسیداسیون چربی (MDA) و پاسخ دستگاه ضد اکسایشی بعد از یک جلسه فعالیت حاد بود. بدین منظور 20 مرد سالم غیرفعال بهصورت تصادفی در دو گروه 10 نفرۀ تجربی و کنترل قرار گرفتند. ابتدا، قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد نمونهگیری خون بهمنظور تعیین مقدار MDA، اسید اوریک، بیلیروبین و پروتئین تام انجام گرفت. سپس آزمودنیهای گروه تجربی به مدت هشت هفته و هفتهای سه جلسه به تمرینات دویدن تداومی پرداختند، اما آزمودنیهای گروه کنترل در این مدت هیچ برنامۀ تمرینی نداشتند. بعد از هشت هفته، دوباره نمونهگیری خون قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد بهمنظور اندازهگیری متغیرها انجام گرفت. پس از چهار هفته بیتمرینی بهدنبال هشت هفته تمرین، از گروه تجربی مجدداً خونگیری قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد بهمنظور اندازهگیری متغیرها انجام گرفت. نتایج حاصل از آنالیز واریانس یکطرفه با اندازهگیریهای مکرر افزایش معناداری در مقدار پراکسیداسیون چربی (MDA) و اسید اوریک ناشی از یک جلسه فعالیت حاد در گروه تجربی پس از هشت هفته تمرین نشان داد (05/0 P<)، اما تفاوت معناداری در غلظت بیلیروبین و پروتئین تام پس از هشت هفته تمرین مشاهده نشد (05/0 P>). بهعلاوه پس از چهار هفته بیتمرینی افزایش معناداری در مقدار پراکسیداسیون چربی (MDA) مشاهده شد(05/0 P<)، اما تغییرات در غلظت اسید اوریک، بیلیروبین و پروتئین تام پلاسما معنادار نبود (05/0 P>).
نتیجه اینکه هشت هفته تمرین دویدن تداومی احتمالاً سبب ایجاد سازگاری در دستگاه ضد اکسایشی و استرس اکسایشی میشود. اما در اثر بیتمرینی نتایج استرس اکسایشی معکوس میشود.
Acute Exercise
Continuous Running Training
detraining
Lipid Peroxidation
Non-Enzymatic Anti-Oxidative System
2014
09
23
317
332
https://jsb.ut.ac.ir/article_51993_be0bdfc07ccd7edeca37f2bed6466e84.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1393
6
3
توصیف و ارزیابی ابعاد پیکری عمومی و سوماتوتایپ بازیکنان نخبۀ مرد تیم ملی هندبال بزرگسالان ایران و مقایسۀ آن با بازیکنان نخبۀ اروپایی در پستهای مختلف
علی اصغر
فلاحی
عباسعلی
گائینی
محسن
جاویدی
علی اکبر
جدیدیان
خسرو
نصیری
هدف از تحقیق حاضر توصیف و ارزیابی ابعاد پیکری عمومی و سوماتوتایپ بازیکنان نخبۀ مرد تیم ملی هندبال بزرگسالان ایران و مقایسۀ آن با بازیکنان نخبۀ اروپایی در پستهای مختلف بود. 19 هندبالیست نخبۀ عضو تیم ملی ایران (چهار دروازهبان، چهار گوش، دو پخشکن، دو خطزن، هفت بغل) با میانگین سنی3.79±24.42 سال و میانگین3.23± 5.88 سال سابقۀ عضویت در تیم ملی در این پژوهش شرکت کردند. ارزیابیها شامل قد، وزن، شاخص تودۀ بدنی و ویژگیهای آنتروپومتریایی عمومی دیگر مانند درصد چربی، ضخامت چربی (6و8 نقطهای)، WHR، و سوماتوتایپ بدنی بود. نتایج نشان داد میانگین قد همۀ بازیکنان 6.6.±188 سانتیمتر و کمتر از میانگین قد تیمهای نخبۀ اروپایی (188.98)، میانگین وزن 12.98± 91.57 کیلوگرم و بیشتر از میانگین وزنی تیمهای نخبۀ اروپایی (86.74)، شاخص تودۀ بدنی3.24± 25.76 کیلوگرم بر متر مربع و میانگین درصد چربی 2.65 ±9.06 کمتر از میانگین درصد چربی بدنی تیمهای نخبۀ اروپایی (9.14)، و سوماتوتایپ بازیکنان بهترتیب اندومورفی، مزومورفی و اکتومورفی 2.12، 5.49 و 2.36 متفاوتتر از تیمهای نخبۀ اروپایی (2.52و 4.76و 1.73) است. همچنین، ابعاد پیکری بازیکنان در پستهای مختلف با هم متفاوت بود. هریک از پستهای هندبال به ویژگیهای پیکری و سوماتوتایپ ویژهای نیاز دارند که مربیان و متخصصان امر استعدادیابی باید به آنها توجه داشته باشند. در نتیجه بهطور خلاصه بازیکنان هندبال ایرانی نخبه در مقایسه با بازیکنان تیمهای نخبۀ اروپایی سنگینوزنتر (حدود 5 کیلوگرم)، و کوتاهقدترند (حدود 1 تا 3 سانتیمتر). علاوهبر این سوماتوتایپ بازیکنان ایرانی در پستهای مختلف و در مقایسه با تیمهای اروپایی متفاوت است.
Anthropometric Measurements
Elite Handball Players
somatotype
2014
09
23
333
350
https://jsb.ut.ac.ir/article_51994_fd5acc740e20c9ad5d2c2a4b6db51e00.pdf
Journal of Sport Biosciences
2008-9325
2008-9325
1393
6
3
تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و مکملسازی HMB بر سطح مایوستاتین سرمی مردان غیرورزشکار
محمدرضا
اسد
مریم
مرسلی
بهنوش
وثاقی قراملکی
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و مکملسازی HMB بر سطح مایوستاتین سرمی مردان غیرورزشکار بود. پژوهش حاضر از نوع نیمهتجربی بود. به همین منظور 20 مرد غیرورزشکار داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به دو گروه تجربی (10n=) با میانگین سنی 39/1± 75/28 سال، قد 30/4± 83/179 سانتیمتر، وزن 27/5 ± 81 کیلوگرم و درصد چربی 40/6± 65/28 و گروه کنترلn=10) ) با میانگین سنی 14/2± 28 سال، قد 71/3± 25/18 سانتیمتر، وزن 58/3 ± 23/84 کیلوگرم و درصد چربی 97/5±21/29 تقسیم شدند. هر دو گروه پروتکل هشت هفتهای تمرین مقاومتی (5 حرکت، 3 جلسه در هفته با شدت 50 تا 80 درصد) را اجرا کردند. گروه تجربی در طول مدت پژوهش روزانه 3 گرم مکمل HMB دریافت کردند. در گروه کنترل از دارونما استفاده شد. قبل از تمرینات و 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ برنامۀ تمرینی از آزمودنیها در شرایط ناشتا نمونهگیری خون بهعمل آمد. نتایج تحلیل آماری با استفاده از آزمون t مستقل نشان داد مصرف مکمل HMB تأثیر معناداری بر سطح سرمی مایوستاتین ندارد. از یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت مکمل HMB تأثیر مهمی در مهار مایوستاتین ندارد.
HMB Supplementation
Myostatin
resistance training
2014
09
23
351
363
https://jsb.ut.ac.ir/article_51995_4b34bdf45e14bb0f5bfc2ed252f6a05d.pdf