2024-03-29T01:15:33Z
https://jsb.ut.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=3029
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1391
4
14
تأثیر یک جلسه فعالیت ورزشی تداومی روی نوارگردان بر مقدار HSP72 و TAC هیپوکامپ موش های نر صحرایی
علی
یعقوبی
ضیاء
فلاح محمدی
راضیه
یعقوبی
سعید
میرزایی
هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر یک جلسه فعالیت تداومی روی نوارگردان بر سطوح HSP72 و TAC هیپوکامپ
موشهای صحرایی نر بود. به این منظور، 20 سر موش صحرایی نر ویستار (وزن 1±165 گرم و سن 6 تا 8 هفته) بهطور تصادفی در چهار گروه (هر گروه 5 سر) کنترل و سه گروه تمرین استقامتی حاد (گروههای 1، 2 و 3 که بهترتیب 30 دقیقه، 4 ساعت و 24 ساعت پس از ورزش کشته شدند) تقسیم شدند. پروتکل مورد استفاده، دویدن روی نوارگردان ویژة جوندگان بود که با سرعت 10 متر در دقیقه آغاز شد و بهتدریج به 18 متر در دقیقه رسید. مدت زمان دویدن روی نوارگردان 60 دقیقه بود. برای مقایسة متغیرهای چهار گروه، از آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه (One-way ANOVA) و متعاقب آن از آزمون توکی (05/0P?) استفاده شد. برای اندازهگیری مقادیر HSP72 و TAC بهترتیب از روش ساندویچ الایزا و رنگسنجی استفاده شد. متعاقب فعالیت تداومی حاد، تغییر معناداری در مقدار HSP72 گروه 1 (30 دقیقه) و 2 (4 ساعت) نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد؛ اما سطوح HSP72 در گروه 3 (24 ساعت) نسبت به گروه کنترل (019/0=P) و همچنین گروه 1 (30 دقیقه) (015/0=P) افزایش معناداری را نشان داد. مقدار ظرفیت آنتیاکسیدانی تام (TAC) هیپوکامپ در تمامی گروههای تمرینی، در مقایسه با گروه کنترل، بهطور معناداری افزایش یافت (000/0=P). بهطور کلی فعالیت ورزشی حاد تأثیر مفیدی بر سطوح HSP72 و TAC و افزایش نقش محافظتی آنها در هیپوکامپ موشهای صحرایی دارد.
پروتئینهای شوک گرمایی 72
تمرین استقامتی حاد
ظرفیت آنتی اکسیدانی تام.
موشهای صحرایی
2013
01
20
5
19
https://jsb.ut.ac.ir/article_29525_f9cb45ee2ccb492c2141e9f6329cabc8.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1391
4
14
تأثیر یک دوره تمرین در آب روی هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولینی (GH و IGF-1) کودکان
محمدحسین
باقری
عفت
بمبئی چی
فهیمه
اسفرجانی
مینا
ستار
هورمون رشد و عامل رشد شبهانسولینی 1، از هورمونهای آنابولیک هستند که نقش حیاتی در بالیدگی دستگاههای مختلف بدنی به ویژه در کودکی و نوجوانی دارند. ورزش یکی از محرکهایی است که ترشحGH و IGF-1 را تحت تأثیر قرار میدهد، امروزه ورزشهای آبی بهعلت ایجاد نشاط در کودکان، بسیار توصیه شده است. هدف این پژوهش بررسی اثر یک دورة 8 هفتهای تمرین در آب بر سطوح استراحتی GHو IGF-1 کودکان 9 تا 11 سال پسر است. 18 دانشآموز پسر غیرورزشکار (میانگین± انحراف معیار، سن 2±2/10 سال، وزن 3±5/26 کیلوگرم و قد 6±9/130 سانتیمتر) انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه تجربی (10نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. ابتدا از تمام آزمودنیها نمونههای خونی ناشتا بهمنظور اندازهگیری سطوحGH و IGF-1 گرفته شد. سپس آزمودنیهای گروه تجربی به مدت 8 هفته، سه جلسة 1 ساعته در هفته به تمرین با شدت 70 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب پرداختند. آزمودنیهای گروه کنترل در این مدت هیچگونه فعالیت ورزشی نداشتند. پس از 8 هفته از تمام بازیکنان بار دیگر نمونة خونی گرفته شد. از آزمون t همبسته و t مستقل برای آنالیز دادهها استفاده شد. تحلیل آماری نشان داد که 8 هفته تمرین در آب، روی غلظت سرمیGH و IGF-1 تأثیر معناداری ندارد (05/0P> )، درحالیکه در گروه کنترل بعد از 8 هفته، افزایش معناداری در غلظت GH و IGF-1 مشاهده شد (05/0P< ). علاوهبر این، بین دو گروه بعد از 8 هفته اختلاف معناداری در مقدار ترشح GH و IGF-1 وجود داشت (05/0P< ). بهطور کلی نتایج نشان داد که 8 هفته تمرینات منتخب در آب با شدت 70 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب در دقیقه موجب تحریک ترشح GH و IGF-1 کودکان 9 تا 11 سالة پسر غیرورزشکار نمیشود (05/0 P?).
تمرین در آب
عامل رشد شبهانسولینی
کودک.
هورمون رشد
2013
01
20
21
36
https://jsb.ut.ac.ir/article_29526_3a1d93082875e8f6f8d49a9986860b4b.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1391
4
14
تأثیر مکمل مالتودکسترین در طول فعالیت هوازی بر مقدار گلوکز خون و شاخص های
بی هوازی پسران ورزشکار
معرفت
سیاه کوهیان
حبیب الله
دشتی
خلیل
بهلولی
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر مصرف مالتودکسترین بر مقدار گلوکز خون و شاخصهای بی هوازی پسران جوان ورزشکار بود. 30 پسر جوان ورزشکار بهعنوان نمونه انتخاب و به دو گروه تجربی (تعداد= 15؛ میانگین و انحراف معیار سنی 8/0±67/16 سال، قد22/5±27/171سانتیمتر و وزن 29/4±87/67 کیلوگرم) و کنترل (تعداد= 15؛ میانگین و انحراف معیار سنی 03/1±73/16 سال، قد 41/5±34/173 سانتیمتر و وزن 25/4±11/69 کیلوگرم ) تقسیم شدند. آزمودنیها در طول 60 دقیقه دویدن با 70 درصد ضربان قلب بیشینه، هر 15 دقیقه، محلول مالتودکسترین 5 درصد یا دارونما بهمقدار 3 میلیلیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن مصرف کردند. قابلیتهای بی هوازی شامل اوج توان، میانگین توان و شاخص خستگی با استفاده از آزمون وینگیت اندازهگیری شد. برای سنجش مقدار گلوکز خون از دستگاه گلوکومتر استاندارد استفاده شد. برای سنجش اندازة اثر مصرف مالتودکسترین بر متغیرهای وابسته از آزمون آماری اومگا دو (?2) استفاده شد. براساس اطلاعات بهدستآمده، 84/61 درصد از کاهش گلوکز خون در گروه کنترل را میتوان به اثر متغیر مستقل نسبت داد که بسیار زیاد ارزیابی میشود. با توجه به نتایج میتوان گفت که مصرف مکمل مالتودکسترین در طول 60 دقیقه فعالیت هوازی با 70 درصد ضربان قلب بیشینه بر میانگین تغییرات گلوکز خون و متغیرهای بی هوازی در پسران جوان ورزشکار تأثیر معنیدار و اندازة اثر قابل قبولی دارد.
پسران جوان.
شاخصهای بی هوازی
فعالیت هوازی
مکمل مالتودکسترین
2013
01
20
37
54
https://jsb.ut.ac.ir/article_29527_64c04e1080460efb673de54355afa31f.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1391
4
14
تأثیر 12 هفته تمرین استقامتی بر سطوح پلاسمایی گرلین آسیلدار، PYY 3-36، دریافت غذا و وزن رتهای نر چاق
محمد
شریعت زاده جنیدی
عباسعلی
گائینی
محمد رضا
کردی
رحمان
سوری
مهدی
هدایتی
روح الله
حق شناس
با توجه به روند رو به رشد اضافه وزن و چاقی، هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر 12 هفته تمرین استقامتی بر تغییرات وزن، غذای دریافتی، هورمون اشتهاآور آسیل گرلین و هورمون ضد اشتهای PYY3-36 در رتهای نر چاق بود. 16 رت نر ویستار به مدت 9 هفته با غذای پرچرب (مشتقشده از روغن سویا) تغذیه شدند تا به میانگین وزنی g30 ±319 رسیدند. پس از همسانسازی، رتها بهصورت تصادفی در دو گروه 8 تایی کنترل و تمرین استقامتی دوازدههفتهای (هر جلسه 60 دقیقه با سرعت 15 تا 30 متر در دقیقه، 5 روز در هفته) دویدن روی تردمیل با شیب صفر تقسیم شدند.آب و غذای استاندارد بهصورت آزادانه در اختیار حیوانات قرار گرفت. هر دو روز یک بار غذای دریافتی و وزن آنها اندازهگیری و ثبت شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین و 8 ساعت ناشتایی شبانه، نمونههای خونی جمعآوری شد. با استفاده از روش الایزا، غلظت پلاسمایی هورمونهای ذکرشده اندازهگیری شد. دوازده هفته تمرین استقامتی کاهش معناداری را در وزن رتهای گروه تمرین نسبت به گروه کنترل ایجاد کرد (001/0p=). در طول دورة تمرین، میانگین غذای دریافتی گروه تمرینی کمتر از گروه کنترل بود (028/0= P). غلظت پلاسمایی گرلین آسیلدار تفاوت معناداری بین دو گروه نشان نداد، اما مقادیر پلاسمایی PYY 3-36 در گروه تمرینی در حد معناداری زیادتر بود (016/0p=). بهنظر میرسد یکی از سازوکارهای احتمالی کاهش وزن ناشی از فعالیت-های ورزشی استقامتی، کاهش غذای دریافتی از طریق افزایش سطوح پلاسمایی هورمون ضد اشتهای PYY3-36 باشد.
تمرین استقامتی
دریافت غذا
رت ویستار چاق.
گرلین آسیلدار
2013
01
20
55
69
https://jsb.ut.ac.ir/article_29528_b4f350b83fc74acd7fe9ef0a51ca6d59.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1391
4
14
بررسی مقدار کار، ضربان قلب و لاکتات خون داوران دورة هشتم لیگ برتر فوتبال ایران
توحید
مبهوت مقدم
شادمهر
میردار
رضا
قراخانلو
محمد رضا
رمضان پور
حمید
قبادی
توجه به نیازهای فیزیکی و فیزیولوژیکی داور فوتبال، نقش مهمی در عملکرد وی هنگام قضاوت مسابقه دارد، زیرا به منظور کنترل قوانین بازی در طول رقابت، داور باید به طور مستمر و بدون هیچ محدودیتی، رویدادهای بازی و بازیکنان را در داخل زمین مسابقه دنبال کند. هدف این پژوهش، بررسی تغییرات مقدار کار، ضربان قلب و غلظت لاکتات خون داوران نخبة فوتبال در نیمه اول و دوم (نیمه های اول دو نیم فصل و نیمه های دوم نیم فصل اول و دوم) رقابت های دورة هشتم لیگ برتر فوتبال ایران بود. به این منظور، 10 داور نخبة بین المللی حاضر در لیگ برتر فوتبال کشور (با میانگین سن97/3±5/35 سال، قد 48/4±1/180
سانتی متر و وزن 4/8±18/78 کیلوگرم)، در لیگ هشتم به صورت در دسترس غیر تصادفی انتخاب شدند. کلیة آزمودنی ها در دو مسابقه (هر نیم فصل یک مسابقه) آزمون شدند. آزمون ها شامل اندازه گیری میزان کار، ضربان قلب و سطح لاکتات در نیمه های اول و دوم (نیم? اول نیم فصل اول و دوم و نیم? دوم نیم فصل اول و دوم) مسابقه بود. نتایج پژوهش، از طریق آزمون تی زوجی تجزیه و تحلیل شد. نتایج این پژوهش، تفاوت معناداری بین میزان کار و مقادیر لاکتات داوران در نیمة اول و دوم نشان نداد (05/0
داوران نخبة فوتبال
ضربان قلب
لاکتات خون.
مقدار کار
2013
01
20
71
85
https://jsb.ut.ac.ir/article_29529_84a41ba21e95226d0523d132e2523a09.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1391
4
14
تأثیر شدت های گوناگون فعالیت ورزشی کوتاه مدت بر سطوح لپتین، انسولین، کورتیزول و نیمرخ لیپیدی نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق
علی اصغر
رواسی
علی اصغر
فلاحی
علیرضا
عباسی
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شدت های گوناگون فعالیت ورزشی کوتاه مدت بر سطوح لپتین، انسولین، کورتیزول و نیمرخ لیپیدی نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق است.24 نوجوان پسر چاق و دارای اضافه وزن (میانگین سنی: (65/0) 15.5، BMI : (47/2)09/30 کیلوگرم بر متر مربع) در این پژوهش شرکت کردند. در ابتدا همة آزمودنی ها برای ارزیابی حداکثر اکسیژن مصرفی خود با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل کنندة گازهای تنفسی و آزمون بروس شرکت کردند و با توجه به VO2peak به دست آمده به طور تصادفی در 3 گروه فعالیت ورزشی با شدت های مختلف(50، 75 و 85 درصد) بر روی نوارگردان تقسیم شدند. با خون گیری انجام گرفته در سه زمان قبل، بلافاصله و 30 دقیقه بعد از برنامة ورزشی، عوامل گلوکز پلاسما، انسولین، لپتین ، پروفایل لیپیدی و کورتیزول ارزیابی شد. نتایج نشان داد که بین شدت های مختلف فعالیت ورزشی کوتاه مدت در هیچ یک از متغیرها تفاوت معنی داری وجود ندارد. البته تغییرات درون گروهی تاثیر معنی دار فعالیت ورزشی با شدت 50 درصد بر HDL (006/0p=)، گلوکز(01/0p
پروفایل لیپیدی.
فعالیت ورزشی کوتاه مدت
لپتین
نوجوانان چاق
2013
01
20
87
110
https://jsb.ut.ac.ir/article_29530_a4a84e1df6848d7f7f89a055ca82864e.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1391
4
14
بررسی وضعیت عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی مردان 65-50 سالة شهر اصفهان و مقایسه آنها با هنجارهای موجود
وازگن
میناسیان
سید محمد
مرندی
حسین
مجتهدی
غلامعلی
قاسمی
هدف کلی این تحقیق، بررسی سطوح آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی برای مردان 65-50 سالة شهر اصفهان بود. 385 نفر از مردان غیر ورزشکار 65-50 سالة شهر که به طور تصادفی انتخاب شدند (میانگین سن 65/4 ± 73/57 سال، قد04/6 ± 94/167سانتی متر و وزن 45/9± 88/76 کیلوگرم) نمونة آماری تحقیق را تشکیل می دادند. اندازه گیری های، درصد چربی بدن، آزمون های انعطاف پذیری بشین و برس، راه رفتن راکپورت، دراز و نشست و شنای سوئدی انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمونt مستقل استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که آزمودنی های مورد بررسی در متغیرهای استقامت قلبی- عروقی ( 05/4 ±17/28 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه)، درصد چربی بدن (14/6±70/29%)، قدرت و استقامت عضلانی ناحیة شکم (79/7± 77/14 تعداد دراز و نشست) و قدرت و استقامت عضلات ناحیة کمربند شانه (94/5± تعداد54/11 شنای سوئدی) در مقایسه با هنجارهای موجود و داده های حاصل از برخی تحقیقات وضعیت مناسبی ندارند. اما در انعطاف بدنی، آزمودنی های تحقیق با میانگین (55/9±82/18سانتی متر)، وضعیت به نسبت خوبی داشتند. اگرچه سودمندی اجرای فعالیت های جسمانی منظم بر کسی پوشیده نیست، احتمالاً دلایل مختلفی ازجمله ناآگاهی از نقش فعالیت بدنی در بهبود کیفیت زندگی، کمبود امکانات و فضاهای مناسب برای فعالیت ورزشی افراد سالمند، نداشتن وقت، انرژی، انگیزه و دیدگاه های فرهنگی- رفتاری مانع مشارکت افراد مسن در فعالیت های جسمانی منظم می شود.
آمادگی جسمانی
اصفهان
مردان سنین 65-50 سال
2013
01
20
111
127
https://jsb.ut.ac.ir/article_29531_d9bec9cea0f722bb2a6f94ad35032eb3.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1391
4
14
پاسخ حاد و تأخیری میوستاتین و مقاومت به انسولین به فعالیت مقاومتی دایره ای
فهیمه
کاظمی
مریم
نورشاهی
اخیراً نقش میوستاتین در کنترل مقاومت به انسولین مشخص شده است. هدف از این تحقیق، تعیین پاسخ حاد و تأخیری میوستاتین و مقاومت به انسولین به فعالیت مقاومتی دایره ای بود. به این منظور، 12 مرد سالم داوطلب، انتخاب شدند و در دو جلسه فعالیت مقاومتی و کنترل به فاصلة یک هفته شرکت کردند. بعد از یک جلسه آشنایی با فعالیت مقاومتی و اندازه گیری
1-RM، برنامة فعالیت مقاومتی دایره ای شامل هفت حرکت با شدت 55 درصد 1-RM در 3 دور با 15 تکرار اجرا شد. در هر جلسه، نمونه های خون قبل، بلافاصله بعد، یک ساعت بعد و 24 ساعت بعد از فعالیت، به منظور اندازه گیری غلظت میوستاتین، گلوکز و انسولین پلاسما جمع آوری و مقاومت به انسولین محاسبه شد. براساس نتایج آزمون تحلیل واریانس مکرر 4×2، زمان فعالیت تأثیر غیر معنی داری بر غلظت میوستاتین پلاسما داشت. این در حالی است که غلظت میوستاتین پلاسما بلافاصله بعد از فعالیت افزایش و یک ساعت و 24 ساعت بعد از فعالیت به تدریج کاهش یافت. زمان فعالیت تأثیر معنی داری بر غلظت گلوکز و انسولین پلاسما و مقاومت به انسولین داشت. به طوری که، غلظت گلوکز و انسولین پلاسما و مقاومت به انسولین بلافاصله بعد از فعالیت افزایش و یک ساعت و 24 ساعت بعد از فعالیت به تدریج کاهش یافت. تعامل جلسه و زمان تأثیر غیرمعنی داری بر غلظت میوستاتین و گلوکز پلاسما و تأثیر معنی داری بر غلظت انسولین پلاسما و مقاومت به انسولین داشت. بنابراین، فعالیت مقاومتی دایره ای نمی تواند تأثیر قابل توجهی بر پاسخ حاد و تأخیری میوستاتین و مقاومت به انسولین داشته باشد.
فعالیت مقاومتی .
مایوکاین
مقاومت به انسولین
میوستاتین
2013
01
20
129
143
https://jsb.ut.ac.ir/article_29532_fdf718638fc2d718b4f764903da142f1.pdf