2024-03-29T19:22:02Z
https://jsb.ut.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=10694
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1400
13
1
تأثیر بازتوانی قلبی بر نیمرخ چربی و بیان ژن ABCG8 در سلولهای PBMC پس از CABG در مردان میانسال
محسن
جعفری
امیر
رشیدلمیر
رضا
نوری
ABCG8، پروتئین ناقل غشای سلولی است که موجب خروج کلسترول از سلول میشود. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر یک دوره بازتوانی قلبی بر بیان ژن ABCG8 بود. 20 مرد میانسال (50 تا 60 سال) که تحت عمل جراحی CABG قرار گرفته بودند، در دو گروه کنترل (10 نفر) و تجربی (10 نفر) قرار گرفتند. تمرینات هوازی به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) با شدتی معادل 11 تا 13 (شدت متوسط براساس مقیاس بورگ) تحت کنترل پزشک انجام گرفت. خونگیری پس از 12 تا 14 ساعت ناشتایی 48 ساعت قبل از شروع تمرینات و 48 ساعت پس از پایان برنامة تمرینی انجام گرفت. از روش RTPCR برای بررسی بیان ژن ABCG8 در هر دو گروه استفاده شد. تجزیهوتحلیل یافتهها با استفاده از آزمون Independent T-test نشان داد که در گروه تجربی بیان ژن ABCG8 در سلولهای PBMN افزایش و نیمرخ لیپید بهبود یافت (05/0P≤). براساس یافتههای تحقیق، بیان ژن ABCG8 پس از بازتوانی قلبی در سلولهای PBMN یکی از سازوکارهای مربوط به انتقال معکوس کلسترول است که میتواند در پیشگیری از وقوع حملة مجدد قلبی پس از CABG مؤثر باشد.
بازتوانی
جراحی قلب
سلول تکهستهای
نیمرخ لیپید
ABCG8
2021
05
22
1
10
https://jsb.ut.ac.ir/article_82120_f0289c54f7b9c4cdd0dfc8f47cfbf3ab.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1400
13
1
تأثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید و استقامتی تداومی بر بیان ژن mir-1 و IGF 1 در کاردیومیوسیت رتهای نر دیابتی
مریم
دلفان
محمد رضا
کردی
علی اصغر
رواسی
مجید
صفا
انسیه
نسلی اصفهانی
کاملیا
رامبد
هدف از مطالعۀ حاضر مقایسۀ یک دوره تمرین تناوبی شدید با استقامتی تداومی بر بیان ژن mir-1 و IGF 1 در کاردیومیوسیت رتهای دیابتی بود. 21 سر رت نر نژاد ویستار، پس از القای دیابت بهصورت تصادفی به سه گروه هفتتایی (کنترل، استقامتی تداومی و تناوبی شدید) تقسیم شدند، برنامۀ تمرینی 5 روز در هفته به مدت 8 هفته بود، هر جلسۀ تمرین استقامتی 30 دقیقه دویدن با شدت 60 درصد VO2max و هر جلسۀ گروه تناوبی چهار تناوب سهدقیقهای با شدت 90 درصد VO2max و یک دقیقه ریکاوری با شدت 30 درصد VO2max بین هر تناوب بود. بیان ژن IGF-1 و mir-1 از بافت بطن چپ، بهوسیلۀ روش qRT PCR سنجیده شد. نتایج نشان داد هر دو نوع تمرین سبب کاهش معنادار بیان ژن mir-1 نسبت به گروه کنترل شده است ، اما این کاهش در گروه تناوبی شدید نسبت به گروه استقامتی بیشتر بود (05/0P≥)؛ همچنین بیان ژن IGF-1 در هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری یافته بود که این افزایش در گروه تناوبی شدید نسبت به گروه استقامتی بیشتر بود (05/0P≥). بهنظر میرسد تمرین تناوبی شدید با سرکوب mir-1 میتواند مداخلۀ مؤثری برای کاهش عوارض کاردیومیوپاتی دیابتی باشد.
تمرین ورزشی
کاردیومیوپاتی
IGF-1
microRNA-1
2021
05
22
11
23
https://jsb.ut.ac.ir/article_82117_51ad50ed66a02f534fe4ec2f85695836.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1400
13
1
تأثیر دوازده هفته تمرین تناوبی شدید بر پویایی میتوکندریایی میوسیتهای قلبی رتهای دیابتی نوع2
ساقی
زعفرانیه
رحمان
سوری
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر 12 هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژنهای DRP1, MFN2 و OPA1 در عضلۀ قلبی رتهای نر ویستار دیابتی نوع 2 بود. بدینمنظور 20 سر رت 10 هفتهای (با میانگین وزن 20±220 گرم) بهصورت تصادفی به 2 گروه 10 تایی کنترل دیابتی و دیابتی با تمرین تناوبی شدید تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی به مدت 12 هفته و هفتهای 5 جلسه با مدت و سرعت مشخص اجرا شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرینی، عضلۀ بطن قلب حیوانات از بطن جهت آزمایشهای ژنتیک جدا شد. نتایج پژوهش با استفاده از آزمون T مستقل (05/0P≤) تجزیهوتحلیل شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در بیان ژن MFN2 میان گروههای کنترل دیابتی و دیابتی تمرینی وجود نداشت (337/0=P)، اما 12 هفته تمرین به افزایش معنادار بیان ژن پروتئینهای DRP1 (001/0=P) و OPA1 (001/0=P) در رتهای دیابتی منجر شد. بهطور کلی میتوان گفت که تمرین ورزشی تناوبی شدید ممکن است بیان ژنهای مربوط به پویایی میتوکندریایی را در بیماری دیابت بهطور مثبتی تنظیم کند.
بیان ژن
پویایی میتوکندری
تمرین تناوبی
دیابت
2021
05
22
25
38
https://jsb.ut.ac.ir/article_82118_72a3216012670027856c8d398a5bdeca.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1400
13
1
تأثیر تمرین هوازی و مقاومتی بر برخی عوامل انعقادی (PAI-1، فیبرینوژن، PT، PTT) و فیبرینولیزی (tPA، پلاسمینوژن، دیدایمر) در زنان چاق کمتحرک
علی رضا
خادمی
اصغر
توفیقی
جواد
طلوعی آذر
حیدر
سیفی نبی آباد
اکبر
نوری حبشی
چاقی سبب بههم خوردن تعادل بین عوامل انعقادی (افزایش) و فیبرینولیزی (کاهش) میشود و در القای ترومبوز مؤثر است. فعالیت ورزشی در کنترل آسیبهای ناشی از چاقی نقش دارد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی و هوازی بر PAI-1، فیبرینوژن، PT، PTT، tPA، پلاسمینوژن و دی دایمر بود. 30 زن کمتحرک (30-25 سال، نمایة تودة بدن 30 کیلوگرم بر متر مربع) داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و بهطور تصادفی به سه گروه تمرین هوازی، مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. تمرین هوازی، 3 جلسه در هفته، هر جلسه 45-30 دقیقه با شدت 85-60 درصد ضربان قلب بیشینه اجرا شد. تمرین مقاومتی نیز براساس RM 10 با رعایت اصل اضافهبار به مدت 8 هفته انجام گرفت. تجزیهوتحلیل دادهها با آزمون آماری ANOVA و آزمون T همبسته انجام گرفت (5/0P<). تمرین هوازی سبب افزایش معنادار tPA نسبت به گروه کنترل و تمرین مقاومتی شد (001/0P=). هر دوی تمرین مقاومتی و هوازی سبب افزایش معنادار زمان پروترومبین (PT)، پلاسمینوژن، D ـ دایمر و PAI-1 نسبت به گروه کنترل شدند (001/0P=). تمرین هوازی به افزایش معنادار (001/0P=) و تمرین مقاومتی به کاهش معنادار (003/0P=) فیبرینوژن نسبت به گروه کنترل منجر شد. زمان نسبی پروترومبوپلاستین (PTT) در گروه تمرین مقاومتی افزایش (03/0P=) و گروه تمرین هوازی کاهش (001/0P=) نسبت به گروه کنترل نشان دادند. تمرین هوازی تأثیر بهتری بر عوامل فیبرینولیزی مهم از جمله t-PA دارد، درحالیکه تمرین مقاومتی کنترل بهتری بر برخی متغیرهای مهم انعقادی از جمله فیبرینوژن دارد.
PAI-1
tPA
انعقاد خون
تمرین مقاومتی
تمرین هوازی
2021
05
22
39
57
https://jsb.ut.ac.ir/article_82119_a16671f0c637f95c4fd7f2af2224d6c2.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1400
13
1
تغییرات سطوح پایۀ تستوسترون و کورتیزول و نسبت آنها بعد از چهار هفته تمرین سنگنوردی با محدودیت جریان خون در سنگنوردان مرد نخبۀ ورزشی
کریم
عبادی فر
حسن
متین همایی
عبدالعلی
بنائی فر
تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون (BFR) بهمنزلۀ راهبرد تمرینی پیشگیریکننده از آسیبهای مفصلی و بافتی به افزایش هورمونهای آنابولیک و افزایش هایپرتروفی و قدرت عضلانی منجر میشود. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر ۱۲جلسه تمرین سنگنوردی با BFR بر تستوسترون، کورتیزول و نسبت آنها در خون سنگنوردان نخبۀ ورزشی است. در این تحقیق نیمهتجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون۲۰ مرد از سنگنوردان (وزن ۶۹/۴ ± ۵۵/۶۴ کیلوگرم، چربی ۵۰/۸± ۳۰/۱۵ درصد و سن ۶/۲ ±۲۶سال) بهصورت هدفمند انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه تمرین (هر کدام ۱۰مرد) با BFR و بدون BFR تقسیم شدند. پروتکل تمرین ۴ هفته و هر هفته ۳ جلسه تمرین سنگنوردی بود. فشار بر عروق حدود ۴۰ تا ۱۰۰میلیمتر جیوه بود. خونگیری بهطور ناشتا ۲۴ساعت قبل و بعد از دورۀ تمرین بهمنظور تعیین میزان هورمون تستوسترون، کورتیزول انجام گرفت. همچنین عملکرد سرعت صعود و قدرت پنجۀ دست برتر سنجیده شد. دادهها با استفاده از آزمون تی همبسته و مستقل با سطح معناداری ۰۵/۰P< ارزیابی شد. نتایج نشان داد که در گروه BFR مقادیر تستوسترون (۰۲/۰=P)، نسبت تستوسترون به کورتیزول (۰۳/۰=P)، قدرت پنجۀ دست (۰۰۶/۰=P) و سرعت صعود (۰۳/۰=P) بعد از تمرین سنگنوردی نسبت به قبل از آن افزایش معناداری داشت. همچنین میزان کورتیزول خون بعد از دورۀ تمرینی در هر دو گروه نسبت به قبل از آن تغییر معناداری نداشت (۵۴/۰=P، ۸۵/۰=P). بهنظر میرسد تمرین سنگنوردی با BFR به افزایش هورمونهای آنابولیکی منجر میشود و از آن میتوان بهمنظور بهبود عملکرد ورزشی سنگنوردان استفاده کرد.
تستوسترون
سنگنوردی
کورتیزول
محدودیت جریان خون
2021
05
22
59
73
https://jsb.ut.ac.ir/article_79958_8cbc2195af9203389f7de8ef61599577.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1400
13
1
تأثیر هشت هفته تمرینات HIIT بر عوامل التهابی پسران نوجوان دارای اضافهوزن
جواد
وکیلی
وحید
ساری صراف
توحید
خانواری
چاقی از مهمترین چالشهای بهداشت عمومی قرن حاضر است که سبب افزایش سطوح پلاسمایی سایتوکینهای التهابی و کاهش عوامل ضدالتهابی و آنتی آتروژنیک میشود. احتمالاً تمرینات تناوبی با شدت بالا بتوانند این تأثیرات مخرب را متوقف یا معکوس کنند. ازاینرو هدف از مطالعۀ حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات تناوبی بر عوامل التهابی پسران نوجوان دارای اضافهوزن است. در یک طرح تحقیقی نیمهتجربی از میان پسران نوجوان دارای اضافهوزن (18-13 سال، میانگین قد 33/154 سانتیمتر، میانگین شاخص تودۀ بدنی 05/27 کیلوگرم بر متر مربع)، 30 نفر بهصورت داوطلبانه در 3 گروه 10 نفره شامل گروه تمرین تناوبی کوتاهمدت (9 وهلۀ 30 ثانیهای، 100تا 110 درصد حداکثر سرعت با 150 ثانیه استراحت)، طولانیمدت (4 وهلۀ 150 ثانیهای، 90 تا 95 درصد حداکثر سرعت با 240 ثانیه استراحت) و گروه کنترل قرار گرفتند. 48 ساعت قبل از شروع و بعد از اتمام پروتکل ورزشی، وزن، قد، شاخص تودۀ بدنی و درصد چربی بهوسیلۀ دستگاه تعیین ترکیب بدنی اندازهگیری و نمونههای خونی برای تعیین شاخصهای اینترلوکین-6، اینترلوکین 10 و پروتئین واکنشی C اخذ شد. نتایج نشان داد 8 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا موجب افزایش اینترلوکین 10 و کاهش پروتئین واکنشی C میشود. اما بر اینترلوکین-6 تأثیر معناداری ندارد. همچنین مشخص شد بین دو نوع تمرین کوتاهمدت و بلندمدت HIIT هیچ تفاوتی در تأثیرگذاری بر شاخصهای مدنظر وجود ندارد. براساس یافتهها میتوان گفت نوجوانان دارای اضافهوزن یا چاق احتمالاً بتوانند با استفاده از تمرینات HIIT سیستم ضدالتهابی خویش را با افزایش اینترلوکین-6 و کاهش پروتئین واکنشی C تقویت کنند. اما برای تعیین اثر این تمرینات بر اینترلوکین 6 به مطالعات بیشتری نیاز است.
اضافهوزن
اینترلوکین-6
اینترلوکین-10
پروتئین واکنشی c
تمرینات تناوبی با شدت بالا.C
2021
05
22
75
89
https://jsb.ut.ac.ir/article_80595_6a0e2a1d531e63e168a79238a31cacae.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1400
13
1
رابطة بین سطوح سرمی سالوسینهای آلفا و بتا با نیمرخ لیپیدی، مقاومت انسولینی و آمادگی قلبی تنفسی و اثر یک دوره تمرینات تناوبی با شدتهای مختلف در زنان دارای اضافه وزن/چاق
مریم
نظری
وازگن
میناسیان
سیلوا
هوسپیان
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطة بین سطوح سرمی سالوسینها با نیمرخ لیپیدی، مقاومت انسولینی آمادگی قلبی تنفسی، ترکیب بدنی و درصد چربی بدن متعاقب یک دوره تمرینات تناوبی منتخب با شدتهای متفاوت در زنان دارای اضافه وزن و چاق بود. در این مطالعه 40 زن غیرفعال در 3 گروه همگن به شکل هدفمند تقسیم شدند: کنترل (14=n ؛ kg/m28/2± 2/30=BMI)؛ تمرین تناوبی با شدت متوسط،80-75%ضربان قلب بیشینه (13=n ؛kg/m23/3±2/31=BMI) و تناوبی با شدت زیاد، 95-90%ضربان قلب بیشینه (13=n؛ kg/m24/3 ±19/30=BMI). آزمودنیهای تجربی به مدت 8 هفته در تمرینات تناوبی رکاب زدن با شدتهای مختلف شرکت داشتند. نمونهگیری خون بهترتیب به فاصلة 48 ساعت قبل از شروع اولین جلسة تمرینی و 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرینی انجام گرفت و متغیرهای تحقیق در شرایط یکسان اندازهگیری شدند. از آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای تحلیل آماری دادهها در ســطح 05/0P< استفاده شد. نتایج نشان داد که میان سطوح سالوسین بتا و کلسترول تام، سالوسین آلفا و HDL، سالوسین آلفا و آمادگی قلبی تنفسی آزمودنیها ارتباط مثبت و معنادار، و میان سالوسین آلفا و درصد چربی بدن ارتباط معکوس و معناداری وجود دارد. بهنظر میرسد تمرینات تناوبی با شدتهای مختلف میتوانند در بهبود آمادگی قلبی و سلامت عمومی افراد چاق مؤثر باشند. از آنجا که بین شدت تمرینات تناوبی و بهبود آمادگی قلبی تنفسی، مقاومت انسولینی و نیمرخ لیپیدی آزمودنیها رابطة قابل توجهی وجود دارد، بنابراین انجام تمرینات تناوبی با شدت بالا برای توسعة تندرستی این گروه از افراد جامعه پیشنهاد میشود.
تمرین
چاقی
سالوسین آلفا
سالوسین بتا
2021
05
22
91
107
https://jsb.ut.ac.ir/article_81027_d321c5e049501fe52b285e8952ddeb7c.pdf
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2008-9325
1400
13
1
تأثیر خراش عصبی بر مقدار پروتئین Tweak و Fn14 در عضلۀ کف پایی موشهای صحرایی نر پس از تمرینات مقاومتی، استقامتی و ترکیبی
عبدالرضا
کاظمی
آتروفی عضلانی از برجستهترین مشخصههای بیتمرینی و همراه با کاهش قدرت و عملکرد عضله است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر خراش عصبی (CCI) پس از 6 هفته تمرین مقاومتی، استقامتی و ترکیبی بر مقدار پروتئین Tweak و Fn14 در عضلۀ کف پایی بود. 32 سر موش صحرایی نر بهطور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: 1. گروه کنترل-خراش عصبی(CCI-C) ، 2. گروه تمرین ترکیبی-خراش عصبی (CCI-CO)، 3. گروه تمرین استقامتی-خراش عصبیCCI-E)) و 4. گروه تمرین مقاومتی-خراش عصبی (CCI-S). گروههای تجربی به مدت 6 هفته و 4 روز در هفته در برنامۀ تمرینات استقامتی و مقاومتی مخصوص خود شرکت کردند. پس از 6 هفته تمرین، پروتکل کاهش فعالیت بدنی به شکل CCI به مدت 4 هفته اجرا شد. در پایان عضلۀ کفپایی استخراج و مقدار پروتئینها به روش وسترن بلات سنجیده شد. برای تعیین تفاوت در مقدار پروتئینها از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری کمتر از 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان پروتئین Tweak و Fn14 در گروههای CCI-E ، CCI-S و CCI-CO نسبت به گروهCCI-C بهطور معناداری کمتر بود (05/0P<). همچنین، تفاوت معناداری در پروتئین Tweak در گروه CCI-E با گروههای CCI-S و CCI-CO و میزان پروتئین Fn14 در گروه CCI-E با گروه CCI-CO مشاهده شد (05/0P<). با توجه به یافتههای پژوهش حاضر و افزایش کمتر پروتئینهای آتروفیک در موشهایی که برنامۀ تمرینی انجام دادند، میتوان ادعا کرد انجام تمرینات ورزشی قبل از یک دوره کاهش فعالیت بدنی سبب کاهش افت عملکرد عضلانی پس از بیتمرینی خواهد شد.
آتروفی عضلانی
پروتئین Tweak و Fn14
تمرین ورزشی
عضلۀ کف پایی
2021
05
22
109
123
https://jsb.ut.ac.ir/article_81026_dc2f4866b7c6204cdd0aa168a259c86f.pdf