TY - JOUR ID - 78894 TI - اثر تمرین استقامتی، بی‌تمرینی و شوک تمرینی بر انتقال‌دهنده‌های لاکتات عضلۀ دوقلو و عملکرد استقامتی موش‌های صحرایی نر JO - نشریه علوم زیستی ورزشی JA - JSB LA - fa SN - 2008-9325 AU - رحمانی, احمد AU - گرزی, علی AU - اجلی راد, زهرا AD - استادیار، گروه علوم ورزشی دانشگاه زنجان، زنجان، ایران AD - دانشیار، گروه علوم ورزشی دانشگاه زنجان، زنجان، ایران AD - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی کاربردی، گروه علوم ورزشی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 12 IS - 4 SP - 437 EP - 452 KW - انتقال‌دهنده‌های مونوکربوکسیلات KW - بی‌تمرینی نسبی KW - تمرین شوک KW - خستگی سوخت‌وسازی KW - عملکرد استقامتی DO - 10.22059/jsb.2020.303284.1402 N2 - تمرین هوازی می‌تواند با افزایش انتقال‌دهنده‌های لاکتات، تأثیر مهمی در به تأخیر انداختن خستگی داشته باشد. با این حال، تغییرات انتقال‌دهنده‌های مونوکربوکسیلات‌ها در دورۀ بی‌تمرینی و تأثیر تمرینات موسوم به شوک بر حفظ سازگاری‌های تمرین در دورة بی‌تمرینی ناشناخته است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی، بی‌تمرینی و تمرین شوک بر عملکرد استقامتی و میزان پروتئین انتقال‌دهنده‌های مونوکربوکسیلات (MCT1 و MCT4) عضلۀ دوقلو موش‌های صحرایی نر بود. در این پژوهش آزمایشی، تعداد 24 موش صحرایی نر (75/6 ± 05/247 گرم) در چهار گروه کنترل، تمرین استقامتی، تمرین استقامتی+ بی‌تمرینی، و تمرین استقامتی + تمرین شوک قرار گرفتند. برنامۀ تمرین دویدن روی نوار گردان به مدت 12 هفته (5 جلسه در هفته با شدت حدود 85 درصد Vo2 max در هفتۀ آخر) انجام گرفت؛ برنامۀ بی‌تمرینی یا تمرین شوک در گروه‌های مربوطه (هفته‌ای یک جلسه و به مدت 40 دقیقه و با سرعت 30-20 متر در دقیقه) از هفتۀ 10 تا 12 اجرا شد. مقدار پروتئین MCT1 و MCT4 با استفاده از روش الایزا اندازه‌گیری شد. عملکرد استقامتی نیز با استفاده از آزمون وامانده‌ساز سنجیده شد. مقدار MCT1 عضلۀ دوقلو در گروه تمرین استقامتی بیشتر از گروه کنترل بود (001/0=P). اما، سطح MCT1 گروه بی‌تمرین نسبت به تمرین استقامتی (000/1=P) و تمرین شوک (998/0=P) تفاوتی نداشت. به‌علاوه، تمرین استقامتی، بی‌تمرینی و تمرین شوک در مقدار MCT4 عضلۀ دوقلو تغییرات معناداری را ایجاد نکرد (148/0=P). بی‌تمرینی موجب افت محسوس عملکرد استقامتی نسبت به گروه تمرین شد (001/0=P). با وجود کاهش معنادار عملکرد گروه شوک نسبت به گروه تمرین (001/0=P)، تمرین شوک از افت عملکرد ناشی از بی‌تمرینی جلوگیری کرد (006/0=P). تمرین استقامتی موجب افزایش مقدار MCT1 عضلۀ دوقلو می‌شود. این افزایش، تحت تأثیر بی‌تمرینی یا تمرین شوک قرار نمی‌گیرد. با این حال، به‌نظر می‌رسد تمرین شوک بتواند از افت عملکرد استقامتی ناشی از بی‌تمرینی به‌طور معناداری بکاهد. UR - https://jsb.ut.ac.ir/article_78894.html L1 - https://jsb.ut.ac.ir/article_78894_8fa0c92ca0b02d876d473d7b122e844a.pdf ER -