دانشگاه تهران
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2676-4148
1
3
2009
12
22
تأثیر تمرینات مقاومتی بر نیمرخ متابولیکی و حساسیت به انسولین در مردان چاق
5
19
FA
امیرحسین
حقیقی
0000-0002-7258-9737
استادیار دانشگاه تربیت معلم سبزوار
ah.haghighi@hsu.ac.ir
محمدرضا
حامدی نیا
دانشیار دانشگاه تربیت معلم سبزوار
mrhamedinia@sttu.ac.ir
علی اصغر
رواسی
0000-0002-5549-2132
دانشیار دانشگاه تهران
aaravasi@ut.ac.ir
هدف از تحقیق حاضر, بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی بر نیمرخ متابولیکی و حساسیت به انسولین در مردان چاق بود. به همین منظور، 16 مرد چاق (48-35 سال) به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه هشت نفری قرار گرفتند :1)گروه تمرین مقاومتی و 2) گروه کنترل. از همة آزمودنی ها پس از 12 ساعت ناشتایی و در دو مرحله (قبل و بعد از انجام تمرین) و در شرایط مشابه، خون گیری به عمل آمد. گروه آزمایش 13 هفته و هر هفته سه جلسه تمرینات مقاومتی داشتند. برنامة تمرینات مقاومتی به صورت دایره ای و در یازده ایستگاه با شدت 50-60 درصد یک تکرار بیشینه (1_RM) انجام گرفت. تحلیل اطلاعات با کمک آزمونt مستقل نشان داد که تمرینات مقاومتی تاثیر معنی داری بر متغیرهای وزن، نسبت محیط کمر به لگن، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، قند خون ناشتا و تری گلیسیرید سرمی ندارد، ولی این تمرینات موجب کاهش معنی دار متغیرهای درصد چربی بدن، کلسترول تام، LDL-C ، هموگلوبین گلیکوزیله و انسولین و افزایش معنی دار حداکثر توان هوازی، HDL-C و شاخص حساسیت به انسولین می شود. می توان گفت تمرینات مقاومتی به بهبود نیمرخ متابولیکی و حساسیت به انسولین در مردان چاق منجر می شود و می توان آن را به عنوان یک جزء مؤثر در برنامة ورزشی این افراد در نظر گرفت.
تمرین مقاومتی,حساسیت به انسولین و چاقی.,نیمرخ متابولیکی
https://jsb.ut.ac.ir/article_22011.html
https://jsb.ut.ac.ir/article_22011_452a18801cdfa9f831536cba093db2ad.pdf
دانشگاه تهران
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2676-4148
1
3
2009
12
22
تأثیر یک جلسه دو واماندهساز با شدتهای متفاوت بر مقادیر آدیپونکتین زنان فعال
21
39
FA
ولی الله
دبیدی روشن
0000-0002-2202-7349
دانشیار دانشگاه مازندران
vdabidiroshan@yahoo.com
بهرام
صادقپور
استادیار دانشگاه مازندران
vdabidiroshan5@yahoo.com
زهرا
جهانیان
کارشناس ارشد دانشگاه مازندران
vdabidiroshan4@yahoo.com
هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر یک جلسه دو درماندهساز با شدت کم (55 تا 65 درصد)، شدت متوسط (65 تا 75 درصد) و شدت زیاد (75 تا 85 درصد) حداکثر اکسیژن مصرفی بر مقادیر آدیپونکتین زنان فعال بود. برای این منظور 30 زن سالم با میانگین سن 07/1 ± 6/21 سال، وزن 35/3 ± 7/59 کیلوگرم و حداکثر اکسیژن مصرفی 58/0 ± 1/39 میلیلیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه که هیچگونه سابقة بیماری قلبی – عروقی و دیابت نداشتند، انتخاب و بهطور تصادفی به سه گروه فعالیت با شدت کم (LAG)، فعالیت با شدت متوسط (MAG) و فعالیت با شدت زیاد (HAG) تقسیم شدند.پروتکل آزمونگیری شامل دو پیشرونده تا حد واماندگی روی نوارگردان بدون شیب بود که با توجه به روش کارونن در گروههای LAG، MAG و HAG به ترتیب با شدت 55 تا 65 درصد، 65 تا 75 درصد و 75 تا 85 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی اجرا شد. خونگیری در دو مرحله قبل و 30 دقیقه پس از اتمام فعالیت و با شرایط کاملاً مشابه و بهدنبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی انجام شد. در هر مرحله 7 میلیلیتر خون در وضعیت نشسته از ورید پیشبازویی گرفته شد و پس از انتقال به آزمایشگاه و تهیة سرم از آن برای آنالیز متغیرهای تحقیق استفاده شد. برای تعیین مقادیر آدیپونکتین سرمی، گلوکز و انسولین ناشتایی از تست الایزا و برای اندازهگیری TG و LDL-C از روش آنزیماتیک استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمونهای t وابسته و آنالیز واریانس در سطح 05/0 ? P تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد مقادیر آدیپونکتین در هر سه گروه LAG، MAG و HAG افزایش یافت ولی افزایش فقط در گروه LAG معنادار بود. از سوی دیگر، تغییرات مقادیر آدپپونکتین بین سه گروه معنادار نبود. بهعلاوه، مقادیر پیش و پسآزمون مقادیر گلوکز در هر سه گروه و تغییرات انسولین فقط در گروههای MAG و HAG به لحاظ آماری معنادار بود. همچنین فقط تغییرات انسولین بین دو گروه MAG و HAG معنادار نبود. براساس یافتههای تحقیق، با افزایش شدت ورزش و در نتیجه کاهش مدت ورزش، تغییرات کمتری در مقادیر آدیپونکتین سرم زنان جوان فعال ایجاد میشود.
آدیپونکتین,دویدن واماندهساز,زنان فعال,شدت ورزش.
https://jsb.ut.ac.ir/article_22012.html
https://jsb.ut.ac.ir/article_22012_8308fa8241c560a022e4215057d14a43.pdf
دانشگاه تهران
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2676-4148
1
3
2009
12
22
بررسی اثر تداخلی تمرینات ترکیبی (قدرتی و استقامتی همزمان) بر قدرت و توان هوازی بیشینه
41
55
FA
جواد
وکیلی
دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزشی دانشگاه تهران
vakili.tu@gmail.com
علی اصغر
رواسی
0000-0002-5549-2132
دانشیار دانشگاه تهران
aaravasi@ut.ac.ir
عباسعلی
گائینی
0000-0002-8679-0669
استاد دانشگاه تهران
aagaeini@ut.ac.ir
نتایج پژوهشهای مختلف دربارة اثر تداخلی تمرینات ترکیبی بر قدرت و توان هوازی بیشینه (VO2max) متفاوت است. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر شش هفتة تمرینات ترکیبی بر قدرت بیشینه و VO2max مردان غیرورزشکار بود. به این منظور 34 دانشجوی غیرفعال و سالم (با میانگین سن 18/1± 22 سال، قد 48/6 ±54/173 سانتیمتر و وزن 50/8 ± 01/65 کیلوگرم) داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و بهصورت تصادفی در یکی از چهارگروه استقامتی (10=n)، قدرتی (8 = n)، ترکیبی (8 = n) و کنترل (8 = n) قرار گرفتند.گروه استقامتی، برنامة تمرین استقامتی اینتروال بومپا (3 روز در هفته، 25 – 5/12 دقیقه، 70 – 50 درصد HRR) را به مدت شش هفته انجام دادند. گروه قدرتی، برنامة تمرینی قدرتی (3 روز در هفته، 3 ست / 6 حرکت، 85 – 70 %RM1) و گروه ترکیبی نیز از تمرینات استقامتی و قدرتی (تمرین استقامتی قبل از ظهر و تمرین قدرتی بعد از ظهر) را اجرا کردند. گروه کنترل در هیچ برنامة تمرینی شرکت نکردند. کلیة آزمودنیها قبل و بعد از برنامة تمرینی آزمونهای ارزیابی قدرت (حرکت لیفت با دستگاه) و VO2max (آزمون بروس) را انجام دادند. نتایج تحقیق حاضر با تی وابسته نشان داد، اجرای تمرینات ترکیبی به افزایش معنیدار قدرت (00/0=P) و VO2max (00/0=P) آزمودنیها منجر شد. بهعلاوه، با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه بین توسعة VO2max در دو گروه استقامتی (18%) و ترکیبی (16%)، اختلاف معنیداری مشاهده نشد (95/0=P). بین مقدار افزایش قدرت بیشینه در گروه قدرتی (39%) و ترکیبی (31%) به لحاظ آماری اختلاف معنیداری مشاهده نشد (31/0=P). نتیجه این که اجرای تمرینات ترکیبی هیچ اثر تداخلی در افزایش قدرت و توان هوازی بیشینه نسبت به گروههای قدرتی و استقامتی نداشت.
استقامت,تمرینات ترکیبی,توان هوازی بیشینه.,قدرت
https://jsb.ut.ac.ir/article_22013.html
https://jsb.ut.ac.ir/article_22013_e2bfbb4b0a10639ebb199c63dc16fedb.pdf
دانشگاه تهران
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2676-4148
1
3
2009
12
22
پاسخهای قلبی – عروقی و متابولیکی و ارتباط آنها با زمان خستگی در ورزش فزایندة دست و ورزش فزایندة پا در کاراتهکاران حرفهای جوان
57
75
FA
بختیار
ترتیبیان
استادیار فیزیولوژی ورزشی گروه تربیت بدنی دانشگاه ارومیه
babak_hady@yahoo.com
بهروز
درفشی
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه ارومیه
babak_hady6@yahoo.com
بهزاد
حاجی زاده
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی
babak_hady5@yahoo.com
اصغر
عباسی
دکتری ایمونولوژی و ژنتیک ورزشی دانشگاه توبنیگن آلمان
babak_hady7@yahoo.com
در ورزش دست در مقایسه با ورزش پا در پاسخ به نوع و شدت تمرینات، تفاوتهای فیزیولوژیک وجود دارد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و مقایسة پاسخهای لاکتات خون، ضربان قلب، فشار خون و همچنین بررسی ارتباط این شاخصها با زمان خستگی در ورزش فزایندة دست و ورزش فزایندة پا بود. به این منظور 8 کاراتهکار جوان با میانگین سنی 2/21±9/18 سال در تحقیق شرکت کردند. آزمودنیهای تحقیق، دو آزمون ورزشی فزاینده را روی دوچرخة کارسنج دستی و دوچرخة کارسنج پایی پیشرفتة مونارک (مدل E838)، با فاصلة استراحت یک هفتهای اجرا کردند. شاخصهای قلبی و عروقی (ضربان قلب بیشینه و فشار خون) و زمان خستگی بیدرنگ پس از پایان هر آزمون اندازهگیری و ثبت شد. همچنین نمونههای خونی پس از پایان آزمونهای ورزشی دست و پا جمعآوری و غلظتهای لاکتات خون (میلیگرم /دسی لیتر) با استفاده از روش آنزیمی Enzymatic lactate reagrent اندازهگیری شد. یافتههای تحقیق اختلاف معنیداری در مقادیر لاکتات خون و فشار خون، بین آزمونهای ورزشی دست و پا نشان نداد (به ترتیب 22/0 = p و 15/0 = p)، اما حداکثر ضربان قلب بهطور معنیداری در آزمون پا بیشتر از آزمون دست بود (02/0 = p). همچنین ارتباط بین مقادیر لاکتات خون، بیشینة ضربان قلب، فشار خون سیستول با زمان خستگی برای آزمون دست به ترتیب 88/0 = r، 68/0 = r، 76/0 = r و برای آزمون پا 71/0 = r، 57/0 = r، 49/0 = r بهدست آمد. در مجموع، نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین ورزش فزایندة دست و ورزش فزایندة پا، اختلاف معنیداری در مقادیر لاکتات خون و فشار خون سیستول وجود ندارد اما مقادیر بیشینة ضربان قلب بین این دو بهطور معنیداری متفاوت است. بنابراین در تدوین برنامههای ورزشی با ارزیابی عملکرد ورزشکاران بر مبنای ضربان قلب باید این معیار بهطور جداگانه برای ورزشهای دستی و پایی در نظر گرفته شود.
زمان خستگی,کاراته,لاکتات.,ورزشهای پایی,ورزشهای دستی
https://jsb.ut.ac.ir/article_22014.html
https://jsb.ut.ac.ir/article_22014_88cac52c2e0284f8d0d5d34dd3980092.pdf
دانشگاه تهران
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2676-4148
1
3
2009
12
22
تأثیر مصرف کوتاهمدت مکمل کراتین بر عملکردهای سرعتی و قدرت عضلانی کشتیگیران
77
92
FA
عباسعلی
گائینی
0000-0002-8679-0669
استاد دانشگاه تهران
aagaeini@ut.ac.ir
ابراهیم
علیدوست قهفرخی
دانشجوی دکتری دانشگاه تهران
aagaeini3@ut.ac.ir
علی
احمدی
دستیار علمی دانشگاه پیام نور
aagaeini2@ut.ac.ir
ملیحه
ابوالحسنی
0000-0002-8679-0669
کارشناس ارشد تربیت بدنی
aagaeini@ut.ac.ir
در پژوهش حاضر با هدف مطالعة مصرف مکمل کراتین بهعنوان یک کمک ارگوژنیکی، تأثیر مصرف کوتاهمدت کراتین مونوهیدرات بر عملکردهای سرعتی و قدرتی کشتیگیران بررسی شد. به این منظور 20 کشتیگیر انتخاب و به دو گروه همگن 10 نفرة دارونما (گروه کنترل) و مصرفکنندة مکمل کراتین (گروه تجربی) تقسیم شدند و در یک طرح دوسوکور، عملکرد آزمودنیها در دوهای سرعتی، استقامت در سرعتهای تناوبی، قدرت عضلانی در حرکت اکستنشن زانو به فاصلة 7 روز (مصرف روزانه 20 گرم کراتین مونوهیدرات در چهار وعدة 5 گرمی، توسط گروه تجربی و به همین مقدار دارونمای دکستروز توسط گروه کنترل) سنجیده شد. نتایج پیشآزمون و پسآزمون با استفاده از آزمون آماری t همبسته (در هر گروه) و t مستقل (بین دو گروه) تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان میدهد مصرف کوتاهمدت کراتین عملکرد سرعتی کوتاهمدت (دوهای 20 و 40 متر سرعت)، بلندمدت (60 و 100 متر سرعت) و مسافت طیشده در آزمون عملکرد استقامتی کشتیگیران در دوهای سرعتی تناوبی (30 دوی سرعت حداکثر 5 ثانیهای با 10 ثانیه استراحت در بین آنها) و قدرت عضلانی در حرکت 1-RM اکستنشن زانو را بهطور معنیداری بهبود بخشیده است (05/0P<).
عملکرد سرعتی,قدرت عضلانی.,کشتیگیران,مکمل کراتین
https://jsb.ut.ac.ir/article_22015.html
https://jsb.ut.ac.ir/article_22015_e5035bda37f0d6314bd95a4e283d2379.pdf
دانشگاه تهران
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2676-4148
1
3
2009
12
22
تأثیر مصرف داروی ایندوماسین بر علائم بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تأخیری ناشی از انقباضات اکسنتریک در مردان غیرورزشکار
93
110
FA
بختیار
ترتیبیان
استادیار فیزیولوژی ورزش گروه تربیت بدنی دانشگاه ارومیه
babak_hady@yahoo.com
بهروز
درفشی
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش
babak_hady6@yahoo.com
بهزاد
حاجیزاده ملکی
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش
babak_hady4@yahoo.com
اصغر
توفیقی
استادیار فیزیولوژی ورزشی
babak_hady3@yahoo.com
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر مصرف داروی ایندومتاسین بر نشانههای بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تأخیری متعاقب شرکت در برنامة تمرینات اکسنتریک بود. به این منظور 20 مرد داوطلب سالم و غیرورزشکار با میانگین سنی 9/6? 8/25 سال و درصد چربی 3/9 ? 9/15 درصد، انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه دارو (10 = n) و دارونما (10=n) تقسیم شدند. در طرح دوسوکور آزمودنیها 5 روز قبل و 48 ساعت بعد از اجرای آزمون برونگرا روزانه 75 میلیگرم داروی ایندومتاسین یا دارونما دریافت کردند. پدیدة کوفتگی عضلانی با استفاده از حرکت پلانتار فلکشن کنترلشده در عضلة درشت نی قدامی ایجاد شد. سطوح پروستو گلاندینهای E2، درد ادراکشده، محیط ساق پا، زاویة پلانتار فلکشن و دورسی فلکشن قبل و بلافاصله بعد از برنامة تمرینی اکسنتریک اندازهگیری و در فواصل زمانی 24 و 48 ساعت تکرار شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مصرف داروی ایندومتاسین مانع افزایش سطوح پروستوگلاندینهای E2، شدت درد ادراکشده، محیط دور ساق و کاهش دامنة حرکتی مفصل مچ پا نشد. با این حال، سطوح پروستاگلاندینهای E2 در بازة زمانی 24 ساعت (001/0=P) و 48 ساعت (001/0=P) پس از برنامة تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. شدت درد ادراکشده نیز در بازة زمانی 24 ساعت (001/0=P) و 48 ساعت (001/0=P) پس از برنامة تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. شدت درد ادراکشده نیز در بازة زمانی 24 ساعت (001/0=P) و 48 ساعت (043/0=P) پس از برنامة تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. همچنین داروی ایندومتاسین در بازة زمانی 48 ساعت (05/0P<) پس از تمرین تغییرات معنیداری در دامنة حرکتی مفصل مچ پا و اندازة محیط ساق پا به وجود آورد. در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در دورة بازگشت به حالت اولیة طولانیمدت که اغلب با کوفتگی عضلانی تأخیری همراه است، مصرف داروی ایندومتاسین ممکن است سودمند باشد.
ایندومتاسین,کوفتگی عضلانی تأخیری,مردان غیرفعال.
https://jsb.ut.ac.ir/article_22016.html
https://jsb.ut.ac.ir/article_22016_ee42d89f9f2f0fbb4cd1c6d716285920.pdf
دانشگاه تهران
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2676-4148
1
3
2009
12
22
اثر پیادهروی بر کیفیت، کمیت و برخی پارامترهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب در مردان سالمند
111
126
FA
فرهاد
رحمانی نیا
0000-0002-7021-0065
استاد دانشگاه گیلان
frahmani2001@yahoo.com
حمید
محبی
0000-0003-1524-9530
استاد دانشگاه گیلان
mohebbi_h@yahoo.com
مصطفی
قلی صابریان بروجنی
کارشناسارشد فیزیولوژی ورزش
frahmani20012@yahoo.com
هدف این پژوهش، بررسی اثر هشت هفته برنامة پیادهروی بر کیفیت، کمیت و برخی پارامترهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب (TG, TC, HDL) در مردان سالمند بود. به این منظور 20 مرد سالمند سالم (با میانگین سنی 24/7?4/72 سال، قد 11/6 ?59/163 سانتیمتر و وزن 19/9?31/68 کیلوگرم) به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفرة پیادهروی و شاهد تقسیم شدند. آزمودنیها در گروه پیادهروی به مدت هشت هفته هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 45 – 30 دقیقه با شدت 75 – 60 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره روی نوارگردان تمرین کردند. کیفیت خواب آزمودنیها توسط پرسشنامة کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) و کمیت خواب توسط ثبت طول مدت خواب مفید شبانة آزمودنیها ارزیابی شد. متغیرهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب نیز (TG, TC, HDL)، قبل و بعد از هشت هفته پیادهروی توسط نمونهگیری خون سنجیده شد. نتایج نشان داد که در گروه پیادهروی کیفیت خواب آزمودنیها 31 درصد بهبود یافت و کمیت خواب نیز 45 دقیقه افزایش داشت که از لحاظ آماری معنیدار بود (05/0P<). بهعلاوه، در گروه پیادهروی تغییرات TC و HDL بهبود معنیداری داشت (05/0P<). نتایج آزمون t مستقل هم نشان داد که کیفیت و کمیت خواب بین دو گروه پیادهروی و شاهد تفاوت معنیداری داشت (05/0P<). با این حال هیچ رابطهای بین تغییرات کیفیت و کمیت خواب با تغییرات متغیرهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب مشاهده نشد. بنابراین میتوان نتیجه گرفت هشت هفته پیادهروی کیفیت و کمیت خواب را به همراه برخی از پارامترهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب در سالمندان بهبود میبخشد و بهعنوان راهی برای درمان مشکلات خواب در سالمندان مفید خواهد بود.
پارامترهای فیزیولوژیک,پیادهروی,کمیت خواب,کیفیت خواب,مردان سالمند.
https://jsb.ut.ac.ir/article_22017.html
https://jsb.ut.ac.ir/article_22017_9891aee9e32552b9c9f706428afc0f49.pdf
دانشگاه تهران
نشریه علوم زیستی ورزشی
2008-9325
2676-4148
1
3
2009
12
22
رابطة کم وزنی و اضافه وزن با آمادگی جسمانی و وضعیت اجتماعی - اقتصادی دانش آموزان
127
144
FA
فرهاد
رحمانی نیا
استاد دانشگاه گیلان
farhamani20013@yahoo.com
حسن
دانشمندی
استادیار دانشگاه گیلان
farhamani20012@yahoo.com
امیر
تقی پور
کارشناسارشد فیزیولوژی ورزش دانشگاه گیلان
farhamani2001@yahoo.com
هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطة کم وزنی و اضافه وزن با آمادگی جسمانی و وضعیت اجتماعی – اقتصادی دانش آموزان بود. به این منظور 384 دانش آموز پسر و دختر مقاطع دبستان، راهنمایی و دبیرستان شهرستان اراک (با میانگین سن 6/3? 5/12 سال، وزن 4/13? 48/51 کیلوگرم و قد 27/11?163 سانتیمتر) به طور تصادفی به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. برای تعیین کم وزنی و اضافه وزن از BMI – Cut off و صدک های آن استفاده شد. به این صورت که اگر BMI کوچک تر یا مساوی نقطة 15 درصد باشد، فرد کم وزن و اگر بین نقطة 15 تا 85 درصد باشد، فرد در ردة وزنی قابل قبول است. اگر BMI بین نقطة 85 تا 95 درصد باشد، فرد اضافه وزن دارد و اگر BMI بزرگ تر از نقطة 95 درصد باشد، فرد چاق است. برای بررسی وضعیت آمادگی جسمانی از شاخص های استقامت عضلانی (دراز و نشست)، توان انفجاری (پرش ارتفاع)، انعطاف پذیری (رساندن دست در حالت نشسته به پا)، چابکی (دوی 4 ? 9 متر) و استقامت قلبی تنفسی (دو 540 متر) و برای بررسی وضعیت اجتماعی اقتصادی خانواده ها از پرسشنامة وضعیت اجتماعی اقتصادی استفاده شد. در پژوهش حاضر، از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط بین کم وزنی و اضافه وزن با وضعیت اجتماعی، اقتصادی و از روش ضریب همبستگی اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین آمادگی جسمانی با کم وزنی و اضافه وزن و همچنین ارتباط آن با وضعیت اجتماعی – اقتصادی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد، بین کم وزنی با آمادگی جسمانی دانش آموزان ارتباط معنی داری وجود داشت (05/0 P?)، درحالی که بین اضافه وزن با آمادگی جسمانی دانش آموزان ارتباط معنی داری مشاهده نشد. علاوه بر این، بین شاخص تودة بدن (BMI) با آمادگی جسمانی دانش آموزان هم ارتباط معنی داری دیده شد (05/0 P?). از سوی دیگر، بین هر یک از متغیرهای وضعیت اجتماعی – اقتصادی دانش آموزان هم ارتباط معنی داری وجود داشت (05/0P?)، درحالی که به تفکیک جنسیت بین دانش آموزان پسر رابطة معنی دار (05/0P?)، ولی بین دانش آموزان دختر رابطة معنی داری مشاهده نشد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، دانش آموزانی که از نظر BMI پایین تر از وزن قابل قبول بودند، از نظر آمادگی جسمانی آماده تر از دیگر دانش آموزان بودند. همچنین وضعیت اجتماعی – اقتصادی ارتباطی با BMI دانش آموزان نداشت، ولی آمادگی جسمانی دانش آموزانی که وضعیت اجتماعی – اقتصادی بهتری داشتند، بهتر بود.
آمادگی جسمانی,چاقی,کم وزنی,وضعیت اجتماعی – اقتصادی.
https://jsb.ut.ac.ir/article_22018.html
https://jsb.ut.ac.ir/article_22018_b2a6c8f1011ded22e669ada48c39c235.pdf