@article { author = {Khademi, Alireza and Tofighi, Asghar and Tolouei azar, Javad and Saify Nabiabad, Haidar and Nouri Habashi, Akbar}, title = {The Effect of Aerobic and Resistance Training on Some Coagulation (PAI-1, Fibrinogen, PT, PTT) and Fibrinolysis (t-PA, Plasminogen and D-Dimer) Factors in Sedentary Obese Women}, journal = {Journal of Sport Biosciences}, volume = {13}, number = {1}, pages = {39-57}, year = {2021}, publisher = {University of Tehran}, issn = {2008-9325}, eissn = {2676-4148}, doi = {10.22059/jsb.2019.262603.1299}, abstract = {Obesity contributes to disrupt balance between coagulation (increasing) and fibrinolysis (decreasing) factors and is effective in inducing thrombosis. Physical activities play a role in controlling the damages caused by obesity. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of 8 weeks of aerobic and resistance training on PAI-1, fibrinogen, PT, PTT, t-PA, plasminogen and D-dimer. 30 sedentary women (age: 25-30 years, body mass index: 30 Kg/m2) voluntarily participated in this study and were randomly divided into three groups: aerobic training, resistance training and control. Aerobic training was performed 3 sessions a week, 30-45 minutes each session with an intensity of 60-85% of maximum heart rate. Resistance training was performed based on 10RM, following the principle of overload for 8 weeks. Data were analyzed by ANOVA and dependent t test (P<0.5). Aerobic training significantly increased tPA compared to control and resistance training groups (P=0.001). Both resistance and aerobic training significantly increased prothrombin time (PT), PAI-1, plasminogen and D-dimer (P=0.001) compared to the control group. Aerobic training significantly increased (P=0.001) and resistance training significantly decreased (P=0.003) fibrinogen compared to the control group. The partial thromboplastin time (PTT) increased in the resistance training group (P=0.03) and decreased in aerobic training group (P=0.001) compared to the control group. Aerobic training has a better effect on important fibrinolysis factors including t-PA, while resistance training has a better control on some important coagulation variables including fibrinogen}, keywords = {Aerobic training,blood coagulation,PAI-1,resistance training,t-PA}, title_fa = {تأثیر تمرین هوازی و مقاومتی بر برخی عوامل انعقادی (PAI-1، فیبرینوژن، PT، PTT) و فیبرینولیزی (tPA، پلاسمینوژن، دی‌دایمر) در زنان چاق کم‌تحرک}, abstract_fa = {چاقی سبب به‌هم خوردن تعادل بین عوامل انعقادی (افزایش) و فیبرینولیزی (کاهش) می‌شود و در القای ترومبوز مؤثر است. فعالیت ورزشی در کنترل آسیب‌های ناشی از چاقی نقش دارد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی و هوازی بر PAI-1، فیبرینوژن، PT، PTT، tPA، پلاسمینوژن و دی دایمر بود. 30 زن کم‌تحرک (30-25 سال، نمایة تودة بدن 30 کیلوگرم بر متر مربع) داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به‌طور تصادفی به سه گروه تمرین هوازی، مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. تمرین هوازی، 3 جلسه در هفته، هر جلسه 45-30 دقیقه با شدت 85-60 درصد ضربان قلب بیشینه اجرا شد. تمرین مقاومتی نیز براساس RM 10 با رعایت اصل اضافه‌بار به مدت 8 هفته انجام گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با آزمون آماری ANOVA و آزمون T همبسته انجام گرفت (5/0P<). تمرین هوازی سبب افزایش معنا‌دار tPA نسبت به گروه کنترل و تمرین مقاومتی شد (001/0P=). هر دوی تمرین مقاومتی و هوازی سبب افزایش معنا‌دار زمان پروترومبین (PT)، پلاسمینوژن، D ـ دایمر و PAI-1 نسبت به گروه کنترل شدند (001/0P=). تمرین هوازی به افزایش معنا‌دار (001/0P=) و تمرین مقاومتی به کاهش معنا‌دار (003/0P=) فیبرینوژن نسبت به گروه کنترل منجر شد. زمان نسبی پروترومبوپلاستین (PTT) در گروه تمرین مقاومتی افزایش (03/0P=) و گروه تمرین هوازی کاهش (001/0P=) نسبت به گروه کنترل نشان دادند. تمرین هوازی تأثیر بهتری بر عوامل فیبرینولیزی مهم از جمله t-PA دارد، درحالی‌که تمرین مقاومتی کنترل بهتری بر برخی متغیرهای مهم انعقادی از جمله فیبرینوژن دارد.}, keywords_fa = {Aerobic training,blood coagulation,PAI-1,resistance training,t-PA}, url = {https://jsb.ut.ac.ir/article_82119.html}, eprint = {https://jsb.ut.ac.ir/article_82119_a16671f0c637f95c4fd7f2af2224d6c2.pdf} }