@article { author = {Samadi, Ali and Gaeni, Abass ali and Ravasi, Ali asghar and Khalesi, Maryam}, title = {The Effect of Progressive Resistance Training on Muscle Mass and Oxidative - Antioxidative Markers in Muscle Tissue of Diabetic Rats}, journal = {Journal of Sport Biosciences}, volume = {9}, number = {3}, pages = {301-314}, year = {2017}, publisher = {University of Tehran}, issn = {2008-9325}, eissn = {2676-4148}, doi = {10.22059/jsb.2017.43174.684}, abstract = {The aim of the present study was to investigate the effect of a period of progressive resistance training on muscle mass and muscular oxidative - antioxidative markers in diabetic rats. In an experimental study, 24 Wistar rats were divided into two groups: resistance training (n=12) and control (n=12). Diabetes was induced by single-dose injection of streptozotocin (50 mg/kg of body weight, intra protaneal, dissolved in phosphate buffer). Training group performed resistance training for 8 weeks, 3 sessions per week. 48 hours after the last training session, animals were anesthetized and blood was taken from the heart; then, the flexor hallucis longus muscle (FHL) was removed from the lower limb. Independent samples t test was used to compare the groups. In resistance training group, FHL muscle mass and FHL muscle mass / body weight ratio were significantly higher than the control group (P=0.002 and P=0.033 respectively). Level of MDA in FHL muscle of resistance training group was 12.2% higher than the control group, but the difference between the groups was not statistically significant (P=0.176). Protein Carbonyl (PC) level of FHL muscle in training group was 26% lower than the control group but the difference between the groups was not statistically significant (P=0.062). Moreover, findings showed that total glutathione content (T-GSH) of FHL muscle in training group was 36.8% higher than the control group (P<0.001). The observed increase in muscle mass along with improvements ​​in T-GSH content and PC suggests that resistance training decreased muscle oxidative stress and can have beneficial antiatrophy effects in diabetes.}, keywords = {diabetes,oxidative stress,resistance training}, title_fa = {تأثیر تمرین مقاومتی فزاینده بر تودة عضله و شاخص های اکسایشی – ضداکسایشی در بافت عضلة موش های صحرایی دیابتی}, abstract_fa = {هدف این پژوهش بررسی تأثیر یک دوره تمرین مقاومتی فزاینده بر تودۀ عضله و شاخص‌های اکسایشی و ضداکسایشی عضلانی موش‌های صحرایی دیابتی بود. طی یک مطالعۀ تجربی تعداد 24 سر رت ویستار به دو گروه تمرین مقاومتی (12=n) و کنترل (12=n) تقسیم شدند. دیابت از طریق تزریق تک­دوز استرپتوتوزوسین (50 میلی­گرم/ کیلوگرم وزن بدن، درون‌صفاقی) حل‌شده در بافر فسفات القا شد. گروه تمرین مقاومتی سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته تمرین کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین، حیوانات بی‌هوش شدند و خون­گیری از قلب انجام گرفت. سپس عضلۀ خم­کنندۀ دراز انگشتان پا (FHL) از اندام تحتانی حیوان جدا شد. برای مقایسۀ گروه­ها از آزمون آماری تی­مستقل استفاده شد. در گروه تمرین مقاومتی وزن عضلۀ FHL و نسبت وزن عضلۀ FHL/وزن بدن به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (به‌ترتیب 033/0= P و 002/0=P). میزان مالون دی­آلدئید (MDA) عضلۀ FHL در گروه تمرین مقاومتی ۲/۱۲ درصد بیشتر از گروه کنترل بود، اما تفاوت بین گروه­ها به لحاظ آماری معنا­دار نبود (176/0=P). همچنین، میزان پروتئین کربونیل (PC) عضلۀ FHL در گروه تمرین مقاومتی 26 درصد کمتر از گروه کنترل بود، اما تفاوت بین گروه­ها معنا­دار نبود (062/0=P). به­علاوه، یافته­ها نشان داد محتوای گلوتاتیون تام (T-GSH) عضلۀ FHL در گروه تمرین مقاومتی (به میزان ۸/۳۶ درصد) بیشتر از گروه کنترل بود (0001>P). افزایش مشاهده‌شده در وزن عضله در کنار بهبود ایجادشده در محتوای T-GSH و PC نشان می‌دهد که تمرین مقاومتی موجب کاهش میزان استرس اکسایشی عضلانی می‌شود و می­تواند آثار ضدآتروفی مفیدی در دیابت داشته باشد.}, keywords_fa = {diabetes,oxidative stress,resistance training}, url = {https://jsb.ut.ac.ir/article_64717.html}, eprint = {https://jsb.ut.ac.ir/article_64717_4d79f2ceb076a39a6ea8a03ca45550d0.pdf} }