@article { author = {Mohamadzadeh, Khalid and Rajabi, Hamid and Klondi, فردین}, title = {The Effect of Aerobic Training with Increased Resistance of Chest Wall Movement on Ventilatory Efficiency and Pulmonary Functions of Untrained Students}, journal = {Journal of Sport Biosciences}, volume = {3}, number = {8}, pages = {-}, year = {2011}, publisher = {University of Tehran}, issn = {2008-9325}, eissn = {2676-4148}, doi = {}, abstract = {This study aimed to evaluate the effect of aerobic training with increased resistance of chest wall movement on ventilatory efficiency and pulmonary functions in untrained students. 18 untrained healthy male university students volunteered to participate in this study and were divided into two groups. They performed aerobic training with 70% – 80% of HRmax, three days a week for four weeks¬. Experimental or chest wall restriction (CWR) group (height=176.33±4.35 cm, weight=72.64±9.53kg and VO2max=42.29±5.46ml/kg/min) performed aerobic training with an elastic strap on their chest¬ wall but control or non-chest wall restriction (NCWR) group (height=173.88±4.31cm, weight=70.55±11.12kg and VO2max=42.68±2.51 ml/kg/min) performed aerobic training without the elastic strap. The elastic strap resistance decreased 10% of each subject’s forced vital capacity (FVC). Pulmonary functions were measured via an automated respiratory function/metabolic gas exchange system (Model K4B2, Cosmed Co., Italy). To analyze the data, dependent and independent t student test was used. The results of the independent t test showed a significant difference between pretest and posttest of VE/VO2¬, VE/VCO2, VEmax and MVV in CWR and VE/VCO2, VEmax and ¬MVV in NCWR (P}, keywords = {Aerobic training,chest wall restricting,pulmonary functions,ventilatory efficiency.}, title_fa = {تأثیر تمرین هوازی همراه با افزایش مقاومت درحرکت قفسه سینه بر کارایی تهویه و عملکردهای ریوی دانشجویان غیرفعال}, abstract_fa = {هدف از این تحقیق، تعیین تأثیر 4 هفته تمرین هوازی همراه با افزایش مقاومت در حرکت قفسة سینه بر کارایی تهویه و عملکردهای ریوی دانشجویان غیر فعال بود. به این منظور18 دانشجوی مرد غیرورزشکار، که برای شرکت در تحقیق داوطلب شده بودند، به دو گروه 9 نفری(گروه تجربی با میانگین قد 33/176سانتی متر، وزن64/72 کیلوگرم و VO2max29/42 میلی لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه و کنترل با میانگین قد 88/173سانتی متر، وزن55/70 کیلوگرم و VO2max 68/42 میلی لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه) تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت 4 هفته، 3 جلسه در هفته و به مدت 30 دقیقه با شدت 70 تا 80 درصد HRmax تحت تمرین دویدن هوازی قرار گرفتند. گروه تجربی تمرین هوازی را همراه با بستن باند الاستیکی به دور قفسه سینه و گروه کنترل تمرین هوازی را بدون استفاده از باند انجام دادند. مقاومت باند الاستیکی به حدی بود که تقریباً10 درصد FVC فرد را کاهش می‌داد. به منظور اندازه‌گیری عملکردهای ریوی از دستگاه تحلیلگر گازهای تنفسی و برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از آزمون t (مستقل و همبسته)در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. مقایسة تغییرات دو گروه(t مستقل) نشان داد که محدود کردن حرکت قفسه سینة با استفاده از باند الاستیکی هنگام تمرین هوازی روی VEmax(008/0P=)، ‌ MVV(04/0P=) و VE/VO2(04/0P=) دانشجویان غیرورزشکار تأثیر بیشتری نسبت به تمرین هوازی به تنهایی داشته است(05/0>P)، اما VE/VCO2،FVC،FEV1/FVC ‌، VO2/HR‌، VD/VTو فرکانس تنفس(rf) در هر دو گروه مشابه بود. به طور کلی نتایج این تحقیق آشکار ساخت که استفاده از باند الاستیکی هنگام دوره‌های کوتاه مدت تمرین هوازی در مقایسه با تمرین هوازی به تنهایی بر کارایی تهویه‌ و برخی عملکردهای ریوی دانشجویان غیرورزشکار تأثیر بیشتری دارد.}, keywords_fa = {تمرین هوازی,تهویه ارادی حداکثر,کارایی تهویه,محدود کردن حرکت قفسه سینه.}, url = {https://jsb.ut.ac.ir/article_23857.html}, eprint = {https://jsb.ut.ac.ir/article_23857_d3bc4b2d92490d1408d2c4982fa45c79.pdf} }